บทที่ 173

แม่ของเธอ…

ไม่สิ เธอเป็นแม่ของเมเรดิธ

มาเดลีนหัวเราะเยาะเย้ยตัวเอง ในใจของเธอเต็มไปด้วย ฉากที่เอโลอิสและฌอนตบหน้าเธอเพื่อปกป้องเมเรดิธ

เธอจำได้ว่าการเตะครั้งสุดท้ายของฌอนซึ่งส่งผลทำให้เธอกระอักเลือด

พวกเขาไม่เคยอยู่มองดูเธอว่าสุดท้ายเเล้วเธอจะเป็นอย่างไร

มาเดลีนจับประตูแน่นมาก และในขณะนั้น เอโลอิสหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาเพื่อโทรหาเมเรดิธ

“เมอร์ ออกมาได้แล้วลูก แม่จะพาไปทำสปา หลังจากนั้นเราไปหาซื้อชุดกัน พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของหนู และเจเรมี่ก็จะขอเธอแต่งงานเช่นกัน แม่อยากทำให้แน่ใจว่าหนูจะดูสวยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แม่จะเปลี่ยนหนูให้เป็นเจ้าหญิงที่ตื่นตาที่สุดในโลก ที่รัก หนูจะเป็นลูกสาวที่มีค่าของแม่ตลอดไป”

เจ้าหญิง? ลูกสาวที่มีค่า?

อ่าห์

มาเดลีนอยากจะหัวเราะเมื่อได้ยินทั้งหมดนั้น เธอไม่ต้องการฟังอีกต่อไป

เธอหมุนตัวหันหลังออกจากตรงนั้น แต่เธอไม่ทันสังเกตุเห็นว่ามีพนักงานของเธอกำลังถือกาแฟและขนมอยู่

ถ้วย และถาดทั้งหมดร่วงลงพื้น

“ขออภัยครับ คุณวีล่า ผมขอโทษจริง ๆ !” พนักงานเอ่ยขอโทษไม่หยุด

มาเดลีนรู้ว่าเธอเป็นคนผิดเพราะถูกทำให้เขาเสียสมาธิ ดังนั้นเธอจึงปลอบใจเขาและพูดว่า “ไ