二十六
“ก็ถ้านับตั้งแต่เริ่มรู้จักกันจริง ๆ ...ก็เกินสิบปีแล้วล่ะ แต่ถ้าเริ่มรู้สึกพิเศษด้วยเลย...ก็คงจะเมื่อไม่นานมานี้เอง” เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้ฟังดูเป็นธรรมชาติ แม้ในใจจะรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย
‘ที่จริงก็รู้จักกันมาตั้งแต่ยังเกิดเลย...แต่ถ้าบอกออกไปหมดทุกอย่างคงฟังดูแปลก ๆ แหง...’ ถังหูลู่แอบคิดกับตัวเอง เธอรู้ดีว่าบางเรื่องไม่ควรเปิดเผยออกไปทั้งหมด
“ถ้าถึงขนาดนี้แล้วก็แปลว่าชอบเขาใช่ไหมล่ะ...” มิ่งขวัญที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แววตาของเธอฉายแววอบอุ่นที่ทำให้คำพูดของเธอคล้ายคำแนะนำจากผู้รู้ “แต่ถ้ามึงไม่พร้อม...ก็อย่าลืมนะว่าประสบการณ์ก็ไม่ใช่สิ่งที่ช่วยแก้ทุกปัญหาเสมอไป”
คำพูดของมิ่งขวัญทำให้ถังหูลู่หันไปมองใบหน้าฉลาดเฉลียวของอีกฝ่าย ‘คนนี้ต่างออกไป...มีแฟนมาตั้งแต่มอปลายและยังคบกันมาจนถึงตอนนี้ รู้สึกอิจฉามันเหมือนกันนะ...แต่ก็แค่บางครั้ง เพราะครั้งที่เห็นมันกับแฟนทะเลาะกันหนัก ๆ ครั้งนั้นทำให้ความอิจฉาของเราหายไปหมดเลย...’
ในขณะที่คิด ถังหูลู่ก็เผลอยิ้มเล็ก ๆ ให้กับความสัมพันธ์ของเพื่อน ๆ รอบตัว รู้สึกถึงความหลากหลายของชีวิตและความรักที่
