八十六
“อย่ามาล่อลวงหนูเสียให้ยาก...” เธอเบือนหน้าหนี สูดลมหายใจเข้าลึก พยายามเรียกสติกลับมา “หนูจะไปอาบน้ำที่ห้องหนู!”
เธอหันหลังหมายจะเดินออกไปจากห้องน้ำ แต่ทันทีที่ก้าวขา ร่างสูงกลับก้าวมายืนขวางหน้าประตู
เธอชะงัก ใจเต้นแรงขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า สายตาของหยวนยิงในตอนนี้...แตกต่างจากเมื่อครู่
ไม่มีแววขบขัน หรือเย้าแหย่อีกต่อไป..
มีเพียงความวิงวอนและออดอ้อนเท่านั้น...
มือใหญ่แตะลงบนสะเอวของเธอ ไล้ปลายนิ้วไปตามสัดส่วนอย่างเชื่องช้า เขาก้มใบหน้าลงเล็กน้อยจนปลายจมูกแทบจะสัมผัสกัน ดวงตาคมสบเข้ากับดวงตาของเธอโดยตรง เสียงทุ้มกระซิบอย่างนุ่มนวล
“ขอให้เฮียได้อยู่กับหนูอีกสักหน่อย...ไม่ได้เหรอ?”
ถังหูลู่กลืนน้ำลายลงคอ ดวงตาไหววูบ ร่างกายเหมือนจะไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาทันทีที่สัมผัสกับไออุ่นจากมือของเขา
หยวนยิงยกยิ้มบาง ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวอย่างรุนแรง
“น้องถังของเฮียอาจจะยังไม่รู้...”
ริมฝีปากเขาขยับเข้าใกล้ข้างแก้มของเธอ แผ่วเบาราวกับปีกผีเสื้อแสนอ่อนโยน
“แต่วันนี้...เฮียคิดถึงหนูมาทั้งวันเลยนะ...”
ทั้งเสียงกระซิบอ่อนหวาน...
ทั้งสายตาที่ทอดมองมาอย่างลึกซึ้ง...
ทั้งสัมผัสจากปลายนิ้ว
