The house was located at the very end of the street. Madalang ang mga dumaraang sasakyan doon. Ang pinakamalapit ding kapit-bahay ay isang bloke ang layo mula roon kaya’t hindi naging mahirap sa aming tatlo ang makapasok sa bakuran ng bahay.
Dating dalawang palapag ang bahay, makikita naman sa pundasyon nito at sa dingding na nakatayo pa rin hanggang ngayon. Ngunit sa kabuuan, tanging mga sira-sirang mga kahoy, kinakalawang na mga yero, natibag na mga bato, alikabok at abo ang natira roon.
“What are we searching for beneath these ruins?” I heard Apollo asked behind me. Nauna ako sa kanilang mag-explore sa tinutukoy niyang ‘ruins’.
I had been there many times to reminisce a memory that belonged to me, but not quiet mine. Bahay namin ‘yon noon. At bahay pa rin namin sana ngayon kung nabubuhay lang ang mga magulang ko. Isang buong pamilya na napakaaga sa akin nawala.
Daddy Samuel brought me there when I was six years
