“เอยอยากขอโทษคุณเป็นพันๆ ครั้ง อยากให้คุณให้อภัยเอยจริงๆ แต่เอยรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ สิ่งที่เอยอยากจะบอกคุณต่อไปนี้ไม่ใช่เพื่อให้คุณมองเอยดีขึ้น หรือดีกับเอยมากขึ้น แต่เอยแค่อยากให้คุณรับรู้ว่าหัวใจของเอยอยู่ที่คุณไปแล้ว อยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่เอยก็ไม่รู้”
“แล้วแฟนของคุณล่ะ” มานูแอลหันหน้ากลับมาหาเจ้าเอย
“ถ้าเอยได้เจอกับเค้า เอยก็จะบอกเค้าไปตามตรง ไม่มีข้อแก้ตัวอะไรทั้งนั้น เอยคงเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีในสายตาคุณใช่ไหมคะ” เธอเงยมองหน้าคนตัวโตด้วยสีหน้าและท่าทางที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
“ก็...ไม่ถึงขนาดนั้น อย่างน้อยคุณก็กล้าที่จะยอมรับเสียงหัวใจของตัวเอง แล้วถ้าคุณเสียทั้งเค้า แล้วก็ผม คุณจะทำยังไง”
“เอยก็จะต้องยอมรับให้ได้ค่ะ” เสียงหวานเริ่มสั่นเครือเล็กน้อย พูดจบก็ยืนนิ่งพยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาไหล เพราะไม่ชอบให้ใครได้เห็นน้ำตาเท่าไหร่นัก
มานูแอลไม่ได้คิดจะพูดอะไรต่อ แค่ได้ยินจากปากของเจ้าเอยว่าหัวใจของเธออยู่กับเขาแค่นี้เรื่องราวที่เธอหลอกลวงเมื่อก่อนหน้า เขาก็ยกโทษให้เธอหมดแล้ว
“ไม่มีอะไรจะพูดกับเอยแล้วเหรอคะ” เจ้าเอยเงยมองหน้ามานูแอลด้วยแววตาฉงนหลังจากเห็นว่าเขาเงียบไป
“อื้อ...” เจ้าเอยหล
