"....." เธอไม่อยากพูดอะไรแล้วไม่ว่าจะบอกสักกี่ครั้งว่าเธอกับฟีฟายเป็นแค่พี่น้องกันสนิทกันมากจะให้เลิกยุ่งกันมันทำไม่ได้หรอกเขาก็ไม่เข้าใจ เอาแต่อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่ไม่ฟังใครเลยซึ่งตอนนี้ยังหัวเสียใส่เธอไม่เลิก
ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธจ้องมองเธออย่างน่ากลัว ครั้งนี้เขาดูน่ากลัวกว่าครั้งไหนๆเธอรู้สึกแบบนั้นเหมือนอารมณ์ที่เขากลั้นอยู่กำลังจะปะทุออกมามันน่ากลัวจนบอกไม่ถูก
"กูเคยบอกมึงไปแล้วใช่ไหมว่าไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร แล้วกูก็บอกไปอีกว่าอย่าร่านอีกถ้าไม่อยากให้มันตายทำไมมึงไม่ฟัง ฮะ! อยากเห็นมันตายมากใช่ไหมหรืออยากเจ็บตัว" มือหนาจากที่บีบปลายคางก็เลื่อนมาบีบลำคอระหงเต็มแรง ดึงเนเน่เข้ามาใกล้ๆทำให้ตัวเธอเอียงตามแรงไปจนแนบชิดกัน
"อึก" คนโดนกระทำดิ้นพล่านปัดป่ายพยายามแกะมือหนาออกจากลำคอ ความบีบแน่นทำเอาเธอแทบขาดอากาศหายใจ หยาดน้ำตาที่เอ่อออกมาคลอเบ้าค่อยๆกลิ้งไหลลงมาช้าๆอย่างรู้สึกทรมาน
"ตอบสิวะ.." หญิงสาวสะดุ้งโหยงกับเสียงตวาดเค้นถามลอดฟันของเขา "..ที่มึงกล้าโกหกกูกลับไปยุ่งกับมันอยากเห็นมันตายหรืออยากเจ็บตัว"
"ขะ..เขา..อึก..ปะ..เป็นพี่ชายฉัน" ริมฝีปากบางพยายามเปล่งเสียงเอ่ย ไม่รู้ครั้งที
