"Uhmm.. Well." Nagkamot siya ng kilay at bahagyang ngumiwi.
I just looked at her. I didn't know that she has this kind of personality, childish and kiddie. Pero sa tingin ko ay magkaedad lang din naman kami.
I sighed when she's uncertain to speak. I crossed my arms on my chest and look straight into her eyes.
"Just so you know, I already know the reason behind my father's curse. It's because of Samantha rejecting Jacob right?"
Tumango siya na parang bata.
"Ang gusto ko lang malaman ay kung bakit personal ka pang pumunta doon sa bayan namin upang sabihin sa akin? Pwede ka namang magpadala ng iyong mga tauhan," wika ko.
"Napag-utusan lang ako," sagot niya.
Lumapit siya sa mga hilera ng reclining seats at umupo doon.
"Why don't you take a sit first?" aniya sabay umang sa upuan na nasa tabi niya.
Lumapit ako doon at umupo. "Anong ibig mong sabihin na may nag-utos sa iyo? Sino?" tanong kong nagtataka.
Larian look
