บทที่ 57
หลายวันต่อมา
พิ้งค์เดินเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้าสดใสมีรอยยิ้ม เธอเดินตรงไปที่ห้องครัวเพราะรู้ว่าเวลานี้แม่ต้องขลุกตัวอยู่ในนั้นกับแม่บ้านแน่นอน
“อ๊ะ!” พราวดาวหลุดเสียงอุทานด้วยความตกใจที่ถูกโอบกอดจากทางด้านหลังแบบไม่ให้สุ้มเสียง พิ้งค์ที่แกล้วให้แม่ตกใจได้หัวเราะขบขันอย่างชอบอกชอบใจ “ยายลูกคนนี้นี่” เธอบีบแก้มลูกสาวอย่างมันเขี้ยว
“ตกใจว่าเป็นเรื่องปกตินะคะ แต่หม่าม้าร้องเสียงเซ็กซี่มากเลยค่ะ” พราวดาวถลึงตาใส่ลูกสาวก่อนที่เธอจะหยิบมะม่วงเปรี้ยวจิ้มพริกเกลือมาป้อนใส่ปากลูกสาว พิ้งค์หลับตาแน่นด้วยรสเปรี้ยวจนเข็ดฟันของมะม่วง
“หม่าม้าร้ายกาจมากนะคะ เปรี้ยวขึ้นตาเลย”
“สมน้ำหน้า มาแกล้งให้หม่าม้าตกใจนะเราน่ะ"
“ก็เห็นหม่าม้ากำลังวุ่นอยู่กับการทำขนมนี่คะ แล้วนี่ทำขนมเยอะแยะไปไหนเหรอ” พิ้งค์ชะเง้อมองถาดขนมที่ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายจนต้องแอบหยิบใส่ปากชิ้นหนึ่ง
“พรุ่งนี้หม่าม้าจะไปวัดทำบุญให้คุณตาหนูค่ะ ไปกับหม่าม้าไหม”
“พรุ่งนี้เหรอคะ”
“ค่ะลูก"
“งั้นหนูไปค่ะ แต่ว่าพรุ่งนี้หนูชวนเทนต์ไปด้วยได้ไหมคะ”
“ได้ค่ะ พรุ่งนี้ใส่เสื้อสีขาวไปนะคะลูก” ด้วยเพราะเห็นพิ้งค์รีบวิ่งออกไปเธอจึงตะโกนบอก “ลูกนะลู
