“Kumain ka, ah? Paborito iyan ni Lionel,” sambit ni Tita Lea habang naghahanda ng almusal para sa akin.
Pagod akong ngumiti at tumango sa kaniya. Sa totoo lang ay hindi naman ako kumakain ng rice sa umaga pero mukhang napakasarap ng luto ni Tita.
“Birthday mo bukas hindi ba?”
Napanguso ako at napatingin sa cellphone ko dahil sa tanong niya.
Napatango na lang ako nang makita ko ang petsa. Oo nga. Birthday ko na nga bukas pero hindi ko man lang namalayan. Parang dahil sa dumaang mga pangyayari, siguro ay hindi ko na namalayan ang panahon o talagang nawalan na ako ng pakialam sa araw. Sobrang nakakapagod kasi, eh.
“Alam mo bang birthday din bukas ni… Lionel?”
<
