“ห้องนี้ดูเหมือนไม่ใช่สไตล์พวกคุณเลยนะคะ”
“ก็มันไม่ใช่ห้องพวกฉัน แต่มันคือห้องเธอพวกฉันทำให้”เคอร์วินวางร่างบางลงบนเตียงนอนหนานุ่ม
“คะ?! ห้องฉันเหรอคะ!”
“อืม ชอบหรือเปล่า”คาร์ลเตอร์เอ่ยถามเสียงเรียบ สายตาที่จ้องมองเธออ่อนโยนกว่าปกติ
“ก็..ชอบค่ะ แต่ทำให้ฉันทำไมคะ”
“ไว้ให้เธอนอน ถามแปลกๆ”คาร์ลเตอร์ตอบกลับ
เขายืนพิงอยู่ตรงเสาเตียง เตียงนอนของผิงอันแบบเดียวกับเตียงนอนเจ้าหญิงที่มีสี่เสาด้านบนเป็นหลังคา รอบด้านมีผ้าม่านสีขาว ถูกใจผิงอันมากเธอคิดมาตลอดว่าอยากมีห้องนอนแบบนี้แต่ก็ติดปัญหาที่เธอไม่ได้รวย..
“แต่..”
“เธอต้องอยู่ที่นี่”
“ฮะ บ้านฉันก็มีให้ฉันมาอยู่บ้านพวกคุณทำไมคะ”
“ทีนี่ไม่ได้เรียกบ้าน เมื่อถึงเวลาฉันจะพาเธอไปดูบ้านจริงๆของพวกเราว่ามันเป็นยังไง”เคอร์วินเอ่ยบอกมือก็ลูบหัวเธอเบาๆ
คำพูดของพวกเขามันอะไรกันเธอไม่เข้าใจเลย ตอนที่ผิงอันกำลังนั่งคิดอะไรอยู่นั้นก็ถูกคาร์ลเตอร์ผลักให้ลงไปนอนกับเตียงกว้าง สอดมือไปกลางหว่างขาเรียว
“ว้ายย! ทำอะไรคะ”“ผิงอันตกใจรีบหุบขาเขาหากัน ขาเธอหนีบมือคาร์ลเตอร์ไว้แน่น
“อ้าขาออก”
“ไม่! จะทำอะไรก็พูดมาสิคะ อยู่จะมาสั่งให้อ้าก็คิดว่าฉันต้องทำเหรอ”
“มากกว่าจ
