Novels by Claris

Clinic H 🏥 ก่อนจะขับรถกลับไปหาอีวานที่เพนท์เฮ้าส์เธอขับมาที่คลินิกสูตินรีเวชเพื่อตรวจเช็กร่างกาย เป็นคลินิกที่เธอนั่งหาข้อมูลเมื่อเช้าและมีชื่อเสียว่าดูแลดีและอุปกรณ์ครอบคลุม เธอก็กรอกเอกสารประวัติตามที่พยาบาลบอกแล้วก็เริ่มเข้าไปตรวจร่างกาย ตรวจเลือด ตรวจปัสสาวะ คือตรวจทุกอย่าง ถ้าผลออกมาว่ายังไงก็คือไม่มีทางผิดพลาดแน่นอน นั่งรอผลประมาณสองชั่วโมงด้วยใจเต้นรัวพลางคิดว่าถ้ามีอีวานอยู่ด้วยคงจะดีกว่านี้ เธออาจจะตื่นเต้นน้อยลงหรืออุ่นใจขึ้นมาเมื่อมีเขาอยู่เคียงข้าง แต่เธออยากเซอร์ไพรส์เขาอยู่หน่อย ๆ นะ ‘ตอนรู้จะทำหน้าตายังไงนะ’ เธอแอบขำอยู่คนเดียวเมื่อคิดถึงหน้าตาตอนอีวานรู้เรื่องเธอตั้งครรภ์ ตอนนี้ก็แอบมีความรู้สึกว่าตัวเองจะท้องจริง ๆ อยู่นะถึงผลตรวจยังไม่ออกน่ะ.. “เชิญคุณรติมา เดชพิพัฒน์พบคุณหมอที่ห้องค่ะ” เมื่อพยาบาลประกาศชื่อให้เข้าไปพบขนมปังก็รีบลุงขึ้นทันทีเดินเข้าไปหาคุณหมอที่รอบอกเรื่องผลตรวจ “ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ ตอนนี้คุณแม่กำลังตั้งครรภ์ได้หกสัปดาห์แล้วค่ะ” “จริงเหรอคะ” ขนมปังยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ตอนแรกคิดว่าตัวเองจะกังวลหรือตกใจ แต่กับมีแต่ความดีใจ

บ้านขนมปัง ร่างบางขับรถกลับมาถึงบ้านประมาณตอนตีสองกว่าเพื่อดูว่ายังมีสมบัติอะไรบ้างที่พอจะขายเอาเงินมาใช้หนี้ เธอจะเก็บไว้เฉพาะของสำคัญหรือที่มีคุณค่าทางจิตใจมากจริง ๆ อย่างพวกสร้อย แหวน ทองคำประจำตระกูลเธอเลือกจะไม่ขาย ส่วนทางเลือกสุดท้ายถ้าไม่มีหนทางอื่นแล้วเธอจะลองพูดกับอีวาน..จะลองขอยืมเงิน เพื่ออย่างน้องไถ่ถอนเอาบ้านหลังนี้คืนมาให้ได้ก็ยังดี ‘เขาจะคิดยังไงกับเราล่ะอยู่ ๆ ไปพูดเรื่องเงิน80ล้าน’ ‘ทำไงดี ไม่อยากให้อีวานคิดว่าฉันหวังจะพึ่งพาเขาเพราะเรื่องเงินเลย’ ถึงคิดว่าจะไปเอ่ยปากยืมแต่ขนมปังไม่กล้าจะเอ่ยด้วยซ้ำไม่รู้ว่าจะต้องพูดแบบไหน เราเป็นเพียงแค่แฟนกันถ้ามองในความเป็นจริง ๆ อีวานก็เหมือนคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องที่พี่ชายเธอสร้างหนี้สินขึ้นมา แล้วอีกอย่างเงินตั้งเกือบสี่สิบล้านใครเขาจะให้ง่าย ไม่ใช่เงินบาทสองบาทที่จะให้โดยไม่รู้สึกอะไร “ทำยังไงดีขนมปัง” ‘หรือบางทีฉันควรไปขอร้องเลย์ตันให้เขาขยายเวลาในการคืนเงินออกไปก่อน’ ‘ถ้าขอเวลาสักสามปีเราอาจจะหาเงินมาคืนได้ทัน..’ “แล้วเขาจะยอมไหมนะ..ป๊าคะม๊าคะ ขอให้เราสองพี่น้องผ่านเรื่องนี้ไปได้ด้วยดีเถอะนะคะ ขอให้หนู

“เฮียยังมีขนมอยู่ ทำไมถึงคิดว่าตัวเองไม่เหลืออะไร ฉันไม่ใช่คนสำคัญในชีวิตเฮียเลยเหรอ”“เพราะเราสำคัญกับเฮียมาก เฮียถึงไม่อยากอยู่เพื่อสร้างปัญหาให้เราตามแก้อีกแล้ว”“มันเกิดอะไรขึ้น เฮียเล่าให้ขนมฟังมาให้หมดเลยได้ไหม”“ฮึก เฮียเอาเงินไปซื้อหุ้นบิดคอยน์ตัวใหม่ที่เพิ่งเปิดตัวจากคำชวนของเพื่อนในแวดวงเรื่องหุ้น..” “ช่วงแรก ๆ มันก็ได้เงินจากหลักแสนก็เป็นล้าน สิบล้าน แต่มาหลัง ๆ หุ้นมันก็ร่วงลงเรื่อย ๆ เฮียเชื่อคำพูดเพื่อนเลยยังคงไม่ได้ถอนหุ้นคืน แต่แล้วไอ้บริษัทนั่นมันก็ปิดตัวไป” “เฮีย..”“ทุกอย่างที่เฮียมีเฮียเอาไปลงที่มันหมด เฮียมันโง่ เฮียขอโทษ เฮียดูแลขนมปังไม่ได้เลย”“เฮีย.. ไม่เป็นไร ใจเย็น ๆนะคะ เราค่อยมาสร้างกันใหม่ก็ได้ เงินมันก็แค่ของนอกกาย ตอนนี้ขนมก็หาเงินได้แล้วกำลังจะเรียนจบแล้วด้วยเฮียไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย”“แล้วเฮียก็ติดหนี้คุณเลย์ตันด้วย..”“เล เลย์ตันเหรอ..”“ใช่เขายื่นมือเข้ามาช่วยให้เฮียยืมเงิน คือตอนนั้นเฮียแค่อยากหาที่ผ่อนคลายหรือทำเงินเพิ่มขึ้น เพื่อนเลยแนะนำให้ไปกาสิโน”“แล้วมันดันเป็นกาสิโนของคุณเลย์ตัน เฮียเล่นได้เยอะมากมันทำให้เฮียหลงไปชั่วขณะ พอเสียก็ไม

บ้านขนมปังหลังจบงานฉลองขึ้นปีใหม่อีวานขับรถมาส่งขนมปังที่บ้านตามคำขอของเธอ ขนมปังมีเรื่องต้องคุยกับพี่ชายก่อนพายจะไปต่างประเทศ ซึ่งมาเฟียหนุ่มก็ไม่ได้ซักไซ้ถามว่าทำไมพี่ชายถึงต้องไป ถ้าเธออยากบอกคงจะบอกเขาเอง อีวานไม่อยากไปบีบบังคับว่าเธอจะต้องบอกเขาทุกเรื่อง“ให้ฉันรอแล้วเรากลับไปพร้อมกันไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ คุณไปรอที่เพนท์เฮ้าส์ดีกว่าฉันคิดว่าน่าจะนานพอสมควรค่ะ”“แน่ใจนะว่าให้ฉันกลับไปรอที่เพนท์เฮ้าส์”“ค่ะ เดี๋ยวคุยธุระกับพี่ชายเสร็จพรุ่งนี้จะขับรถไปหาคุณนะคะ”“โอเค แต่ถ้ามีอะไรอยากให้ช่วยก็บอกได้เลยนะ”“ขอบคุณค่ะ”อีวานบีบมือเธอเบา ๆ ขนมปังวางมือทับมือเขาส่งยิ้มหวานให้ในความเป็นห่วงของอีวานจุ๊บ ขนมปังยื่นหน้าเข้าไปจุมพิตที่ริมฝีปากอีวาน“ขับรถกลับดี ๆ นะคะ ถึงแล้วส่งmessage มาบอกด้วยนะคะ”“ได้ เสียดายจังคืนนี้อดนอนกอดเธอ”“โถ่ เดี๋ยวจะรีบกลับไปให้นอนกอดนะคะ”ขนมปังลงจากรถยืนโบกมือลาส่งจนอีวานขับรถออกไป เธอถึงเข้ามาในบ้านด้านในปิดไฟมืดสนิทเธอค่อย ๆ ไล่เปิดไฟทีละดวง“เฮียพาย เฮีย..”“เฮียพายขนมกลับมาแล้ว”“ทำไมไม่เปิดไฟ”“อยู่ไหนของเขา”ขนมปังเดินขึ้นบันไดตามหาพี่ชายไปดูที่ห้องนอนส่

ครืดด! ขนมปังเลื่อนลิ้นชักตู้เก็บของข้างโต๊ะแต่งหน้าออกมาเพราะจะหยิบสำลีกล่องใหม่ขึ้นมาใช้ แต่สายตาเธอดันจ้องไปยังบางสิ่งที่ตัวเธอเองก็ลืมไปแล้วว่าตัวเธอนั้นยังไม่ได้หยิบของสิ่งนั้นขึ้นมาใช้เลย ประมาณหนึ่งเดือนได้แล้วล่ะ ‘ผ้าอนามัย’ ‘นี่มันผ่านมาแล้วกี่วัน..’ ‘ทำไมเรายังไม่..’ เธอนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเข้าแอปพลิเคชันที่ช่วยคอยช่วยนับรอบเดือน การคาดการณ์ที่ว่าประจำเดือนจะมาวันไหน วันปลอดภัย และวันที่ไข่ตก แต่เธอกลับลืมเรื่องนี้ไปเลยระหว่างที่คบกับอีวาน ‘ขอร้องล่ะ ขอร้อง..’ นิ้วเรียวไล่ดูวันที่ประจำเดือนมาครั้งล่าสุด พอเช็กดูอย่างถี่ถ้วนแล้วพบว่าประจำเดือนเธอมาล่าสุดคือช่วงปลายเดือนตุลาคมค่อมมาต้นเดือนพฤศจิกายนแล้วหลังจากนั้นประจำเดือนก็ยังไม่มาอีกเลย ขนมปังกัดปากล่างตัวเองจนขึ้นห้อเลือด มืออีกข้างยื่นไปหยิบห่อผ้าอนามัยขึ้นมากำบีบจนมันแบนเข้าหากัน “ไม่ใช่หรอก” “เราก็ป้องกันอยู่ตลอด?...” แต่ก็พยายามคิดในแง่ดีว่าอาจจะเพราะช่วงนี้เธอเครียดเรื่องงานแล้วก็กลับมาออกกำลังกายประจำเดือนเลยอาจจะคลาดเคลื่อนไปบ้าง..ใช่ไหม ‘ขอจัดการทีละเรื่องละกัน อย่ามาทีเดียวพร้อม

เพนท์เฮ้าส์ E-vanขนมปังในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่แขนสั้นลายสีฟ้าสลับขาวกับกางเกงขาสั้นสีดำกำลังยืนเลือกชุดที่จะใส่ออกไปเคาท์ดาวน์ หลังจากเลือกสถานที่ได้แล้วว่าจะไปฉลองปีใหม่ที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังที่ติดริมแม่น้ำ แล้วก่อนหน้านี้เธอกับอีวานเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้รับบัตรเชิญให้เข้าร่วมงานในโซนพิเศษสำหรับนักธุรกิจ ดารา นักแสดง อินฟลูเอนเซอร์ และเซเลบริตี้อีกอย่างนี่ก็เป็นปีแรกที่เธอจะไปเคาท์ดาวน์กับอีวานได้ลองทำอะไรในสถานที่ใหม่ ๆ ด้วยกันคงเป็นการเริ่มต้นที่ดี..“ใส่ชุดนี้หรือชุดนี้ดีล่ะ”“สวยคนละแบบเลือกไม่ถูกเลย อืมม”เธอยืนลังเลมองชุดสลับไปมาระหว่างชุดหรูสองแบรนด์คือ chanel กับ dior พอยืนคิดไปสักพักจบที่เธอเลือกใส่เดรสสีดำเกาะอกสั้นของดิออร์ เมื่อเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่ได้แล้วเธอก็เริ่มอาบน้ำแล้วออกมาแต่งหน้าต่อMessages from Pie (เฮียพาย)Pie : ขนมปังPie : เฮียกำลังจะไปญี่ปุ่นนะPie : เฮียยังไม่มีกำหนดกลับมาประเทศไทย..Pie : ไม่ต้องเป็นห่วงเฮียนะครับPie : เฮียจะไม่ทำให้ขนมปังเดือดร้อนร่างบางที่กำลังเตรียมตัวจะออกไปเคาท์ดาวน์ข้างนอกกับแฟนหนุ่ม จู่ ๆก็ได้รับข้อความจากพี่ชายและครอบครัวเพีย

“เซอร์ไพรส์อะไรครับ ตื่นเต้นเลย”คาร์ลเตอร์ถามเสียงหวาน “พี่หันได้ยัง พี่อยากรู้แล้ว อันอันจะเซอร์ไพรส์อะไร” เคอร์วินใจร้อนมากตอนนี้ “อย่าเพิ่งค่ะ” | “หันมาได้แล้วค่ะ” พรึบ! “เซอร์ไพรส์!!!” สองแฝดยืนอ้าปากค้าง จ้องตาไม่กะพริบ กับภาพของภรรยาสาวที่ใส่ชุดทูพีชสุดเซ็กซี่ สีแดงของผ้าตัดกับผิวขาวอมชมพูของเธอยิ่งทำให้เด่นกว่าเดิม “ฉันตั้งใจใส่มาเพื่อพี่สองคนเลยค่ะ” ผิงอันเตรียมชุดทูพีชสุดเซ็กซี่นี้มาเพื่อพวกเขาโดยเฉพาะ “เกาะนี้มีแค่เราใช่ไหมล่ะคะ..” ผิงอันพูดเสียงหวาน ส่งสายตายั่วยวน มือเล็กก็ค่อยๆ แกะดึงส่วนบนที่เป็นสายผูกอยู่ด้านหลังออก จากที่ตอนแรกมีสิ่งปกปิดยอดปทุมถันสีชมพู กลับเปิดเทอมออกมา “ผิงอัน..” เคอร์วินกลืนน้ำลาย ช้า ๆ “พี่จะทนไมาไหวแล้วนะครับ” คาร์ลเตอร์รับรู้ถึงความซู่ซ่าในร่างกายตัวเอง “ก็ไม่ได้บอกให้ทนนี่คะ..” สองแฝดเดินไปประกบผิงอัน ขนาบข้างติดกันโดยมีเธออยู่ตรงกลาง จากที่สวมใส่เสื้อผ้าก็ถูกถอดออกทีละชิ้น คาร์ลเตอร์ไล่จูบเธอตั้งแต่หน้าผาก ลงมาที่แก้ม จมูก ปาก คอ หน้าอก และหน้าท้องน้อย… ส่วนเคอร์วินก็ซุกซนอยู่กับหลังคอของเธอ ย้ายมือมาจับบีบหน้าอกใหญ่จนล้นออกมาต

วันนี้วันดีที่ครอบครัวใหญ่อย่างฝาแฝดคาร์ลเตอร์,เคอร์วิน คู่พี่น้องตระกูลดูรองซ์และภรรยาสาวสวยกับลูกชายตัวน้อยทั้งสามคน เดินทางมาประเทศไทยตามแพลนที่วางไว้ครั้งก่อนเรื่องเที่ยวพักผ่อน ท้องฟ้าโปร่งใส พระอาทิตย์ส่องแสงให้ความอบอุ่นไม่ได้ร้อนมากเหมือนช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา เพราะว่าได้เข้าสู่ช่วงฤดูหนาว อากาศจึงไม่ร้อน และทะเลหน้าหนาวก็สวยมากอีกด้วย ในเวลานี้สองแฝดกำลังขับรถไปส่งลูกชายฝาแฝดทั้งสามคนที่บ้านโรมิโอ ระหว่างที่ขับรถไปคนเป็นพ่อก็ชวนลูกคุย คาร์ลเตอร์แทนตัวเองกับลูกว่า ปะป๊า เคอร์วินแทนตัวเองกับลูกว่า แด๊ดดี้ “เราเตรียมของให้ลูกครบแน่นะ” เคอร์วินหันไปพูดกับพี่ชายที่ขับรถ “อืม เช็กแล้ว กระเป๋าเป้คนละใบ กับของเล่น” พี่ชายตอบน้องชายฝาแฝด “บอกไอ้โรมยังว่าใกล้ถึงแล้ว” คาร์ลเตอร์ถามเสียงเรียบ “ไลน์ไปบอกเมื่อกี้ ไอ้โรมบอกว่าเดี๋ยวจะพาเด็ก ๆ ไปเที่ยวเขาใหญ่พรุ่งนี้” “เหรอดีเลยสิ เคย์เดนน่าจะชอบ” เคย์เดนสนใจเรื่องป่าไม้ แปลกมาทั้งที่ตัวแค่นี้แต่เจอสิ่งที่รักแล้ว “ปะป๊า แด๊ดดี้ จะพาพวกเราไปนอนบ้านเพชรชมพูจริง ๆ เหรอครับ” ลูกชายคนเล็กสุดของบ้านเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น “ใช่ครับ เคย์เดน

เคอร์วินพูดจบก็เดินไปเล่นกับลูกชายคนกลาง ชวนลูกคุยถึงชื่อไดโนเสาร์สัตว์ดึกดำบรรพ์ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว “ว้าว! สีตาสวยจริงด้วย!” รูบี้ใช้สองมือโอบใบหน้าเคย์เดนจ้องไปใกล้ ๆ “อื้ออ่อนเอ็บอะ” (อื้อ! ปล่อยเจ็บนะ) “รูบี้ไม่ทำแบบนั้นะลูก น้องจะเจ็บ” ลูกแก้วห้ามปรามลูกสาว รูบี้รีบปล่อยมือ แล้วชวนกันเล่น สักพักเบรย์เดนที่แยกตัวอยู่คนเดียวก็เริ่มชวนรูบี้ให้ดูในสิ่งที่ตัวเองชอบ “เหรอ มันชื่ออะไรอะ” “ไทรเซราทอป” “โอ๊ะ เบรย์เดนมีจุดสีดำที่จมูกนี่” รูบี้ตื่นเต้นกับไฝเสน่ห์ “เคย์เดนก็มีอะตรงปาก แม่หนูอยากมีจุดดำบ้าง!” “แต่หนูก็มีลักยิ้มไงคะ น้าชอบลักยิ้มหนูมากเลย”ผิงอันเอ่ยอ้าแขนออก รูบี้วิ่งไปกอด “วันนี้หนูมีของขวัญมาให้น้องด้วยไม่ใช่เหรอเอาไปให้น้องสิคะ เลือกเลยค่ะว่าจะให้ใครอันไหน” ลูกแก้วหยิบกล่องกำมะหยี่สีดำสนิทสามกล่องไปให้ลูกสาว รูบี้เปิดทั้งสามกล่องขึ้นมา ทำท่าคิดว่าจะให้ใครอันไหนดี ของขวัญนี้เธอเลือกมาเองตอนไปบริษัทของพ่อ “อันนี้ให้อาร์เดนนะ” กล่องกำมะหยี่สีดำที่ใส่ทับทิมสีเลือดนกพิราบทั้งสีที่สดและใสแวววาว 9 การัตไปให้อาร์เดน “ส่วนอันนี้ เบรย์เดน” อีกกล่องคือ อเล็กซาน

3 ปีผ่านไป.. โรมิโอกับลูกแก้วและลูกสาวคนสวยในวัยสามขวบแปดเดือน ‘รูบี้’ มาหา และเอาของขวัญมาให้หลานชายที่อายุครบสามขวบ แต่ก็มาหลังจากที่จัดงานวันเกิดไปแล้ว เพราะสัปดาห์ก่อนพวกเขาไม่ว่างเลยมาวันนี้แทน (โรมิโอ-เรื่องมาเฟียพันธนาการรัก) “เป็นไงมึงไม่เจอกันนานเลย” “สบายดี เลี้ยงลูกสามคนสนุกดี พวกมึงล่ะเลี้ยงลูกสามคนเหมือนกันสนุกเลยสิ” โรมิโอแกล้งพูดหยอกล้อคาร์ลเตอร์กับเคอร์วิน ความจริงโรมิโอกับลูกแก้วมีเพียง ‘รูบี้’ เป็นลูกสาวทางสายเลือดเพียงคนเดียว แต่อีกสองคนคือ โอลิเวียร์และโอเรน ลูกสาวและลูกชายบุญธรรม หรือก็คือหลานแท้ ๆ นั่นแหละ “เออ ไม่ได้นอนกันเลยแหละ ดีที่จ้างพี่เลี้ยงมาช่วย” คาร์ลเตอร์เอ่ยตอบเพื่อน พร้อมกับเข้าไปกอดคอ “อิจฉามึงนะมีลูกสาว ไหนขอลุงอุ้มหน่อยครับ” เคอร์วินเข้าไปอุ้มรูบี้ที่ยืนจับขากางเกงพ่อ พร้อมยิ้มหวานให้พวกลุงๆ อวดลักยิ้มที่ได้มาจากแม่ของเธอ “ก็รีบปิดอู่ไวเกินพวกมึง” “สามคนทีเดียวก็สงสารผิงอันมากแล้ว แต่มีลูกสาวสักคนก็คงดี”คาร์ลเตอร์เอ่ยต่อมองไปทางหลาน พลางคิดว่าถ้าเขามีลูกสาวบ้างจะเป็นไงนะ บ้านคงมีสีสันขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่า “พวกมึงก็มาเป็นพ่อทูน

เวลาผ่านไปไม่กี่เดือนหลังขอแต่งงานเธอก็ได้รับรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ได้เกือบสองเดือน และมากกว่านั้นคือผิงอันได้มีโซ่ทองคล้องใจ ถึงสามเส้นให้กับคาร์ลและเคอร์วิน เธอมีลูกชายฝาแฝดถึงสามคน! เป็นการตั้งครรภ์ที่เสี่ยงมากและพวกเขาก็ทำการปิดอู่ไปตลอดกาล…เพราะสองแฝดไม่อาจทนเห็นเธอทรมานอีกแล้ว การตั้งท้องทายาทให้พวกทีเดียวถึงสามคนไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้นได้เลย แต่ผิงอันก็ให้ได้ ช่วงระยะเวลาเก้าเดือนที่เธออุ้มท้องลูกน้อยทั้งสามคน สองพี่น้องรู้สึกสงสารภรรยาตัวเองยิ่งนักเพราะมีเด็กอยู่ในท้องถึงสามคนเพียงแค่ สี่-ห้า เดือนท้องก็ใหญ่เหมือนจะใกล้คลอด เธอต้องทนปวดร้าวร่างกายเพื่อลูกพวกเขา สองแฝดคอยดูแลเธอไม่ห่าง เอาใจใส่ทุกอย่าง เพราะกลัวเธอจะคิดมากเรื่องร่างกายที่เปลี่ยนไป เพราะสำหรับผู้หญิงบางคนเรื่องรูปร่างก็สำคัญไม่ต่างจากการดูแลเส้นผม…ท้องเธอขยายใหญ่ จนเกิดรอยแตกลายขึ้นที่พุง กลับกันผิงอันไม่กังวลใจอะไรเลย มีแต่สองคนนั่นแหละที่เอาแต่กังวล จนร้องไห้แทนเธอ เอ็นดูพวกเขาจริงๆก่อนเธอคลอด“ฮือ ขอโทษนะครับที่ทำให้ทรมาน” เคอร์วินพูดไปร้องไห้ไป มือก็บีบนวดไหล่ให้เธอไปด้วย“ฮึก เจ็บมากใช่ไหม ให้นวดตรงไหน

พอทานอาหารเสร็จเคอร์วินก็เปลี่ยนมาขับรถพาเธอไปสะพานอเล็กซานเดอร์ที่ 3 (Alexander III Bridge) เพราะว่าสะพานนั้นอยู่ใกล้กลับสถานที่พิเศษของทริปนี้ที่พวกเขาอยากทำเซอร์ไพรส์ให้กับเธอ…ทั้งสามคนเดินเที่ยวเล่นกันหลายที่ นอนพักโรงแรมที่ใหม่ใกล้ๆแถวนั้น แล้วก็พาเธอออกมาเที่ยวต่อตามที่ผิงอันอยากไป แล้วเก็บเซอร์ไพรส์ไว้อย่างสุดท้ายเวลาก็ผ่านไปเรื่องจนพระอาทิตย์ที่เคยส่องแสงก็โบกลาลับไปกับขอบฟ้า เปลี่ยนพระจันทร์ที่มาทำหน้าที่แทนในการส่องสว่างสีขาวนวล“เหนื่อยหรือยัง”“ยางง”“โกหกแล้วที่รัก”“ไม่ได้โกหกสักหน่อย พูดจริงนะคะ”“แต่หิวมากกว่า..” ผิงอันลูบห้อง“ได้นิ เพราะที่สุดท้ายของวันนี้เป็นที่ ที่จะพาไปดินเนอร์”“แต่ต้องปิดตาก่อนนะ”“อุ้ย เป็นเซอร์ไพรส์เหรอคะ”“อืม”คาร์ลเตอร์หยิบผ้าขึ้นมาปิดตาเธอ พาไปขึ้นรถ รถหรูเปิดประทุนขับแล่นไปเรื่อยๆ สายลมในยามกลางคืนพัดผ่านมือผิงอันที่ยกขึ้นสัมผัสกับอากาศ“ถึงแล้วครับ”คาร์ลเตอร์เปิดประตู ประคองผิงอันลงมาจากรถ ค่อยแกะผ้าปิดตาเธอให้เปิดออกให้เห็นหอไอเฟลแสนสวยที่เธอใฝ่ฝันว่าจะได้มาเห็นกับคา มันปรากฏตรงหน้าเธอแล้ว“กรี๊ด! สวยมาก”“แต่ทำไมมีคนเลยล่ะ..”ผิงอั