Kumalas lang sa pagkakayakap sa akin si Lucian nang may pumasok na nga tauhan nila sa kusina para tignan din kung may nagtatago pa.
He kissed me on my forehead when he looked at me.
“Let’s go.”
May dumaang sakit sa puso ko dahil sa pagtitig niya sa akin—like I was something fragile he had to hold carefully, or I’d break.
Iginaya niya ako sa labas ng hideout. Paglabas ko ay nanlaki ang mata ko sa maraming sugatan na tauhan ni Sebastian.
Nag-iwas ako ng tingin dahil hindi ko kayang tignan ang mga dugo sa katawan nila. Lumapit kami ni Lucian sa isang kotseng nakaparada sa malapit.
Nakabukas na yon. Pagtingin ko sa loob ay nakita ko si Allyana na tinitignan ng family doctor nina Lucian.
“Get inside,” bulong sa akin ni Lucian.
“Ikaw?” agad kong tanong.
He gently helped me into the car. Seryoso na ang titig niya sa akin.
“I’ll still deal with Sebastian. I’m not done with him.” The anger in his voice was now very evident.
I sighed heavily. “Just leave it to the authorities! I’m scared
