“Seriously, hindi pa rin talaga ako makapaniwalang nandito ka na sa Pinas,” sambit ni Jona habang busy kakasubo ng cake na ini-order nito.
Umangat lang ang kanyang kilay rito at bumuntong hininga. “Me too.”
“I mean, you always say no when the country mentions Philippines. You hate this country so much.”
“No,” she said and smiled. “I don’t hate the country at all. But the people living in it… so much.”
Bahagyang natahimik si Jona sa kanyang sinabi. Lyla took a sip on her coffee and leaned against the back of her chair. Ibinaling niya ang tingin sa labas ng glass wall kung saan kitang-kita niya ang mga taong dumadaan. Some are taking a jog, while others are running their errands.
She took off her sunglasses and bit her lower lip. Ibang-iba talaga ang Pinas, ang bansang ito, kaysa sa bansang humubog sa kanya. Minsan nga ay hindi niya lubos maiisip na makakaalis siya sa bahay na ito at magbagong-buhay sa ibang bansa.
Usually, it takes someone to marry someone living in that country i
