Chapter 87
Brandon POV
Nasa kusina ako, nag-aayos ng mga gamit matapos mag-meryenda, nang marinig ko ang boses ni Heart na tila nag-aalala. Naiintindihan ko siya—alam kong mahirap para sa kanya na magtiwala sa mga panganib sa labas, lalo na at lumalaki na ang kambal. Ngunit kailangan niyang matutunang pakawalan sila, kahit mahirap. Nandiyan si Jammie at Jimmie, mga teenagers na, at alam ko na responsable sila.
Lumapit ako kay Heart, at nginitian siya nang malumanay. "Mahal, huwag kang mag-alala. Sabi nga nila, ang mga anak ay parang mga ibon—kailangan nilang lumipad at matutong tumayo mag-isa," sabi ko, inaabot ang kanyang kamay. "Tiwala ako sa kanila."
"Pero, Brandon..." simula niya, ngunit hindi niya natapos. Alam kong ang kanyang puso ay puno ng pagmamahal at pangangalaga para sa mga anak namin. Hindi ko na siya pinigilan, bagkus niyakap ko siya at inalis ang mga alalahanin sa kanyang isipan.
"Naiintindihan ko, Heart. Gusto ko ring protektahan sila, pero nakita ko kung gaano s
