“จูน จูน อีจูน!”
“ฮะ? มีอะไรเหรอ” ฉันสะดุ้งตัวแต่ก็แค่นิดเดียวแล้วก็เห็นไปถามอีมาร์กี้ด้วยเสียงที่โคตรไร้อารมณ์
“ไม่มีค่ะแต่กูเรียกมึงตั้งนานแล้ว เหม่ออะไรของมึง” มันวีนกลับมาเบา ๆ แล้วก็จ้องฉันเขม็งจนฉันต้องหลบตา
“เปล่า ๆ เดี๋ยวกูไปห้องน้ำก่อนนะแป๊บเดียว” ฉันรีบบอกปัดแล้วก็ลุกขึ้นเดินดิ่งไปห้องน้ำทันที
...ท้องเหรอ?
ไม่หรอกมั้งฉันคงไม่ซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนั้น เวลาแค่เดือนเดียวไม่มีทางที่มรสุมกระหน่ำชีวิตได้ขนาดนั้นหรอก แถมอีตานั่นบ้าเซ็กส์ชอบสวิงกิ้งขนาดนั้นฉันว่าร่างกายของเขาผลิตน้ำเชื้อที่มีคุณภาพดีไม่ทันหรอก ที่ผลิตมาคงมีแต่ไอ้ที่มันคุณภาพไม่ดีแน่นอน เพราะฉะนั้นไม่ติดหรอกค่ะล้านเปอร์เซ็นต์
“ไปห้องน้ำนานมากค่ะชะนี กูนึกว่าตกส้วมตายเป็นผีสิงห้องน้ำร้านกูไปแล้ว” ฉันเดินกลับมาที่โต๊ะก็เจออีมาร์กี้หรืออีมาโนชคนดีของเพื่อนทักทายแล้วก็เบ้ปากใส่เพราะฉันเข้าห้องน้ำเสร็จก็แอบออกไปทำใจที่สวนข้างร้านเกือบยี่สิบนาที
“อือ ห้องน้ำร้านมึงสวยดี กระจกก็สวยส่องเพลินมาก”
“โอ้ยอีชะนีตอแหล มีเรื่องทุกข์ใจอะไรรึเปล่า” ปากมันดีแต่มันเป็นคนช่างสังเกตใครดูมีทุกข์อีมาร์กี้รู้หมด แต่จะให้ฉันบอกมันว่ายังไง เออใช
