“นี่...อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ” ฉันกุมท้องแน่น มันสั่นไปทั้งตัว เกิดมาก็เพิ่งเคยเจอปืนจ่อมาที่ตัวแบบนี้ครั้งแรกในชีวิต มันทำให้ฉันแทบหยุดหายใจ กลัวที่สุดมากกว่าตัวเองตายก็คือกลัวคนในท้องเป็นอะไรไป
“ทำอะไรบ้า ๆ เหรอ ฮ่า ๆๆ ฆ่าอีแพศยากับมารหัวขนในท้องมึงให้ตายไม่ได้เรียกว่าทำอะไรบ้า ๆ เลยรู้เอาไว้ซะ!”
“อย่าทำแบบนี้เอแคร์ วางปืนลงแล้วเรามาคุยกันดี ๆ เถอะนะ”
“ฮึ! มึงคิดว่ากูโง่เหรออีจูน!”
“คุณพี่ขามาร์กี้ว่าเรามาคุยกันแบบเอ่อ...girl talk กันดีกว่าไหมคะ” อีโนชเอ้ยมันคลุ้มคลั่งขนาดนี้มันจะทอล์คกับมึงไหมเก้ง
“หุบปาก!”
“ว้าย! ค่ะ ๆ ซิส หุบค่ะหุบ” อีมาโนชสะดุ้งร้องลั่นเพราะปืนมันหันปลายกระบอกไปทางอีมาโนชแล้วตอนนี้
“มึงท้องใช่ไหม!” พอตะคอกสั่งมาโนชเสร็จ ยัยบ้าเอแคร์ก็หันปืนมาทางฉันอีกรอบ
“ลูกฉันไม่เกี่ยว อย่าบ้าได้ไหมเอแคร์” ฉันใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มห่วงแค่ลูกแล้วตอนนี้ ฉันกลัวตัวเองโดนทำร้ายจนกระทบกระเทือนไปถึงลูก
“ฮึ! ไม่เกี่ยวเหรอ ถ้ามารหัวขนในท้องมึงมันไม่สะเออะเกิดขึ้นมาซันจะทิ้งกูไหม!”
“แต่เธอก็ไม่ได้มีพี่ซันคนเดียวไม่ใช่เหรอเอแคร์”
“แต่กูก็ไม่ได้ทิ้งเขาไปเอาผัวใหม่เป็นตัวเป็นตน!” อีบ้า! ตรรกะอะ
