"สายตาเค้า มันทำไมเหรอคะ?"
น้ำหวานเอ่ยถามด้วยความสงสัย แค่เห็นสายตาของอาคินแม่เธอก็สามารถเดาได้แล้วเหรอ ทำไมเวลาที่เธอจ้องมองดวงตาทรงเสน่ห์ของเขา เธอกลับรู้สึกว่าตัวเองคาดเดาอะไรไม่ออกเลย
"เล่าให้หม่าม้าฟังก่อนสิ เรื่องมันเป็นยังไง"
ดวงตากลมโตฉายถึงความลำบากใจอย่างชัดเจนจนน้ำหอมสังเกตเห็น คิดว่าลูกสาวคงอยากจะปรึกษาแต่มีบางเรื่องที่เธอยังไม่อยากเล่าให้ฟัง
"เล่าเฉพาะเรื่องที่หวานอยากเล่าเถอะ ม้าจะรับฟังแต่ไม่ตัดสินอะไรทั้งนั้น"
วางมือเรียวลงบนไหล่บางพลางลูบเบาๆอย่างให้กำลังใจ น้ำหวานรู้สึกอบอุ่นไปถึงหัวใจแต่ดูเหมือนจะอบอุ่นมากไปจนน้ำตาไหลลงมาไม่รู้ตัว
ร่างบางนั่งเหม่อลอยมองออกไปยังระเบียงห้องอยู่พักใหญ่ ตอนกลางวันเหมือนทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีแต่ตกกลางคืนน้ำหวานกลับรู้สึกเหมือนตัวเองต้องเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่
ห้องที่นอนมาตั้งแต่เด็กดูกว้างขึ้นมาถนัดตา ความเปล่าเปลี่ยวเข้าแทรกซึมในใจ น้ำหวานนึกย้อนไปถึงคำแนะนำของผู้เป็นแม่เมื่อช่วงเย็น
'ม้าไม่รู้หรอกนะว่าทำไมเขาถึงได้ทำแบบนั้น แต่หวานเองก็ดูไม่มั่นใจในความสัมพันธ์ครั้งนี้เลย ไม่ใช่แค่น้ำเสียงแต่แววตาหวานดูสับสนตลอดเวลาที่เล่าเลยลูก'
'แต่ต
