“SHAINA POINT OF VIEW”
Kinaumagahan, niyaya ako ni Matteo na pumuntang simbahan. Dahil linggo ngayon at araw ng simba. Hindi ko nga inaasahan na ang lalaking tulad niya ay malapit sa diyos. Hindi sa nanghuhusga ako, hindi lamang ako makapaniwala na nagsisimba siya.
Sa loob ng ilang buwan na pananalita ko dito hindi ko minsan makuha ang mood ni Matteo. Mayroon kasi siyang ugali na pagiging seryoso, cold magsalita. Ngunit kung minsan ay malambing at nagbibiro ito kung minsan.
Nakaupo kami ni Matteo sa mahabang upuan ng simbahan. Nasa hulihang upuan kami naupo dahil puno na ang mga upuan ng makarating kami.
Tahimik lang siya sa tabi ko habang nakikinig sa mga payo ng pare. Hanggang sa mapatingin ako sa direksyon niya dahil sa sinabi ng pare.
“ Sa panahon ngayon, pera ang laging katapat. Kung may pera ka, makukuha mo kaagad ang kung anong naisin mo. Ngunit ang isang bagay na hindi natin mabibili sa pamamagitan ng pera ay ang pagmamahal ng isang tao,” saad ni father.
Binalik ko din
