Ang pagdampi ng malamig na bagay sa mukha ko ang kasalukuyan kong nararamdaman. Para bang may nagpupunas nito na hindi ko alam kung bakit at para saan. Ginigising ba ako nito? Ngunit kahit gising na ang diwa ko ay hindi ko nais na buksan ang mga mata ko at makita na nasa kabilang buhay na ako. Malinaw na malinaw sa aking isipan ang lahat. Kung paano nagtapos ang buhay ko sa ginawa sa akin nina Arthur, Kirsten at Adam. Tandang-tanda ko at hanggang ngayon ay para bang nararamdaman ko ang pagsaksak nila sa puso ko. Hindi ko pa rin inakala na sa gano’ng paraan magtatapos ang lahat.
Sina Danie, Dan, Dyke at Heinrich kaya ay nakatakas? Kung oo ay sobra akong magpapasalamat at ipapangakong mula rito ay babantayan ko sila at gagabayan. Hindi ko man natupad ang pangako kong babalik ako upang bawiin ang korona, trono at mundong ninakaw sa akin ng mga Venderheel at kasama nila ay sisiguraduhin kong gagawa ako ng paraan na kahit sila ay maging ligtas.
Natatakot ako. Sa pangalawa
