Dahan-dahan kung minulat ang aking mata, at ang unang tumambad sa akin ay ang puting kisame. I roamed my eyes around, and I didn't see anyone.
Napatingin rin ako sa damit na suot ko, I'm now wearing a hospital gown, ngayon ko lang rin napansin ang dextrose na nakabit sa kamay ko.
Sinubukan kong umupo at napadaing ako ng maramdaman ang bahagyang pag kirot ng aking likod. Ng muli kong sinubukan na umupo ay laking pasasalamat ko ng magtagumpay ko itong nagawa.
Bahagya rin akong napahawak sa aking ulo ng bigla akong nakaramdam ng pagkahilo. And suddenly, a memory flashes in my mind. A memory that happened last night.
Who brought me here?
“ You're awake.”
Napabaling ako sa may pinto ng silid ng marinig ang pamilyar na malalim na boses na ‘yon. And only for me too see Luther, who's now leaning against the wall, with cross arms and legs. Looking at me, with a mix of emotion.
He is wearing a simple, black pants and navy blue long sleeve na nakatupi hanggang sa kanyang siko. Nakabukas rin an
