ศรุตอุ้มคาริสาตรงไปทางห้องนอน โดยไม่สนใจเสียงร้องห้ามกับกำปั้นที่ทุบลงมาบนอกของเขารัว ๆ เขาโยนเธอลงบนเตียงหนานุ่มแล้วโถมกายทาบทับ กักคนที่กับลังดิ้นสุดชีวิตเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนี
“ไม่ พี่ศรุต ปล่อยนะ”
“รับรองว่าพี่จะทำให้ริสารู้สึกดีกว่าอยู่กับไอ้กฤษณ์นั่นแน่นอน”
ศรุตอยากจูบคาริสา แต่เพราะเธอเอาแต่สะบัดหน้าหนี เขาเลยกดจมูกลงบนซอกคอหอมกรุ่น พยายามพรมจูบพะเน้าพะนอ หวังใช้สัมผัสกระตุ้นให้เธอผ่ายแพ้ต่ออารมณ์ที่เกิดจากฤทธิ์ยา เพราะหากก้าวพ้นบทรักฉากแรกไปแล้ว ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยมักสิ้นพยศ แล้วบทรักครั้งต่อไปก็จะง่ายดายขึ้นทันตา
แม้ความปรารถนาในร่างกายจะกระตุ้นให้เธอตอบสนองสัมผัสจากชายหนุ่ม แต่หัวใจกลับไม่ยินยอม คาริสากรีดร้อง ใช้พลังที่เหลืออยู่ต้านทานการรุกเร้าจากศรุตจนสุดแรง
“ออกไปนะ! ไม่...อย่า...”
“ยอมเป็นของพี่เถอะนะ อย่าขัดขืนเลย”
“ถ้าคุณพ่อรู้ จะต้องโกรธพี่ศรุตแน่ ๆ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ”
“คุณพ่อไม่มีทางโกรธพี่หรอก มีแต่จะรีบจัดงานแต่งงานให้เราสิไม่ว่า”
“อะไรนะคะ” คาริสาหวังว่าศรุตจะยังเห็นแก่หน้าบิดาของเธออยู่บ้าง แต่คำตอบจากปากชายหนุ่มกลับทำให้หัวสมองเธอชาหนึบ “คุณพ่อ...ไม่จริงใช่ไหม”
“
