Napatutop ng bibig si Dalcy habang si Jazz naman ay napanganga nalang.
“Oh, my Goodness. Jazz, sa labas muna tayo.” Hindi agad makaahon sa pagkagulat si Jazz dahil alam nilang dalawa na hindi ko pa sinabi kay Zairon na may mga anak kami. Hinila nalang siya ni Dalcy dahil parang napako itong nakatingin lang sa amin. Nagising lang siya at gumalaw nang hinila na siya ni Dalcy sa labas ng walang lingon-lingon.
Mas lalong domoble ang kaba sa puso ko. Hindi na ako halos makaisip ng isasagot at napaawang na lamang ang bibig.
Tumigas ang expresyon ni Zairon habang nakatingin lang sa akin. Hindi ko na alam kung ano ang iniisip niya ngayon.
“What do you mean by that, Laurene?” Malamig niyang tanong. “May anak ka?”
I swallowed hard. Nabibigatan ako sa mga tingin niya pero wala na rin naman akong idadahilan pa at hindi na dapat pang itago.
“Oo, Zairon. I-I’m sorry.” Iyon lang ang tánging nasagot ko. Hindi ko alam pero natatakot ako sa magiging reaksiyon niya pagkatapos niyang malaman
