Twisted affection

PROLOGUE As Laurenestine strode boldly down the center of the hall, the men found themselves unable to avert their gazes from her. She had on a tight-fitting red dress that showed off how small her waist was compared to her hips, which went well with her smooth skin. In addition, her chest looked like it was about to pop out due to the dress being too tight. Nakalugay rin ang maalon-alon niyang buhok na itim, dala ang berdeng purse na nakalawit lang sa braso. Namumungay ang mga mata niya at hindi mapigilan ng mga naroroon na kilatisin ang katawan niya dahil sa angkin niyang alindog. Even if they wanted to approach her, they weren't fortunate because the beautiful young lady apparently had an attitude. Agad bumaling ang kanilang mga mata nang biglang yumuko si Laurenestine Hindi man lang niya itinakip ang kanyang naglalakihang dibdib, at biglang uminit ang kanilang katawan nang makita ang kanyang puwetan habang lalo pa siyang yumuko sa harapan nila. Mayroon pang mga napapakagat na

"Prof.. Bilisan mo pa please.. malapit na ako. Ah! Lalabasan na ako.. Oh!" Hiyaw ko, walang pakialam kung napuno na ng ungol ang paligid. I really don't care who will hear us inside because I won't miss this chance to be with the Professor. Naging double ang paglabas masok nito sa kaniyang daliri at dalawa na ang gamit niya habang sinipsip nito ang aking kintil. Para akong mababaliw nang maramdaman ko ng lalabasan ako at ilang segundo lang ay tanging mahabang hiyaw na lamang ang lumabas sa bibig ko sabay pagbulwak ng katas ko sa kaniyang mukha. Napapikit pa siya dahil roon. I saw how he amusingly licked my cum. Hinimod niya rin ang katas ko sa kasulok-sulokan ng bukana ko hanggang sa wala ng natira. Hinalikan niya ang hita ko at doon ko pa kinuha ang aking hita galing sa pagsampay sa kaniyang balikat. Tumayo na rin siya at dinampian ako ng halik bago magsalita. "I want more of your cum, Laurene. Give me more of it," he demanded, as if he were the master and I were his slave, alwa

Napahinto ako dahil may humawak sa braso ko. Hinawakan ako ni Professor Zaiden pero iniwas ko ang aking tingin rito. Ayokong makita niyang umiiyak ako baka kasi ma-dissapoint siya at hindi na niya ako papansinin. Pilit niyang hinarap ang mukha ko gamit ang kaniyang kamay pero nagmatigas ako at mabilis na kinuha ang braso ko rito. "M-may sasabihin po ba kayo?" Tanong ko habang nakatalikod. Pinipigilan na huwag humikbi. Narinig ko siyang malalim na bumuntong-hininga. "I didn't mean anything by what I said to you, Ms. Valencia. It's just that-- what you're doing is frightening. Hiding pictures of a person and stalking them is called an obsession. You're becoming obsessed."Lumingon ako sa kaniya at ngumiti parin. "Then, I'd rather be obsessed. I chose this, Professor Zaiden, and you can't take away what brings me happiness," Sabi ko at ngumiti ng mapait. "Are you disgusted now that you know? But even if you are, I won't stop until you accept me, Professor Zaiden. Call me a freak, cra

Umupo lamang ako roon habang naghihintay sa kaniya. Isang oras na kasi siyang hindi pa bumabalik. Bumili ba talaga 'yon ng pagkain? Ba't ang tagal? "Sorry for waiting," lumingon ako sa pintuan at nakapasok na siya at sabay lock ng pintuan. Lumunok ako sa iniisip ko ngayon. Masyado naman siyang halata kung ilo-lock pa niya. Dumiretso siya kung saan ako nakaupo at nilagay ang pinamili sa maliit na mesa. Naglakad siya pabalik sa isang cabinet at kumuha ng utensils. "Bumili ako ng apat na ulam. I don't know what you'd like so," Ngumiti lamang ako at kinuha ang plato. "Thank you po Professor."Umupo na rin siya pero nagulat ako dahil tumabi siya sa akin. Malaki naman ang couch para makipagsiksikan siya rito. Hindi ko tuloy maiwasang tingnan siya. He simply ignored my gaze and proceeded to get his food. My heart pounded because of what he's doing now. Gustong-gusto ko ang ginagawa niya. Para kasi kaming mag jowa. Gusto kong ngumiti ng malapad pero pinigilan ko lang at kalmadong kumuha

I log out my account and create a new account. Sinusubukan talaga nila ako kaya ay hindi ko hahayaang magsaya ang babaeng iyon sa Professor ko. I followed her and scroll down to see her recent photos. She really is beautiful and sophisticated. Whenever she's smiling, she's too innocent parang hindi makabasag pinggan pero wala akong pakialam roon. I click her message and create a message to ruined her night. [Me] Sent a photo. Maya-maya pa ay nagseen agad ito. I smiled widely when she type. [Shannon Jain] Who are you? [Me] Why would I tell you? Are you surprised? We look good together, right? [Shannon Jain]You must be good on photoshop. It's not obvious. [Me] Are you blind? Malalaman mong totoo iyan. Masyado kang martyr. You better broke up with him or baka gusto mong isend ko sa'yo kung ano ginawa namin sa bachelor's party niya?[Shannon Jain]I don't know who you are, but I won't let someone manipulate me with lies. If you have an issue, address it directly.[Me]Oh, Sha