KIM
Walang tigil sa pagtakas ang mga luha ko habang tila nanghihina ang mga paang nilapitan ko siya na mahina paring binibigkas ang pangalan ko. My lips was trembling and so with my knees.
Good thing hindi ko nabitawan ang maliit na basin na may lamang tubig sa kabila ng panginginig ng mga kamay ko. Masakit pala makitang ganito siya.....ulit. Wasted. Mahinang umiiyak,humihikbi habang binibigkas ang pangalan ko.
The last time i have seen her this miserable and wasted was 4 years ago. And i wasn't the reason of her misery back then.
I could feel her pain every time she uttered and murmured my name. Para tuloy akong naglakad ng ilang metro marating lamang ang kinaroroonan ng kama ko. Nang sa wakas ay makalapit ako ay dahan dahan kong binaba ang basin sa bedside table kasama na ang ternong pajama na pamalit niya. My heart is thudding like crazy.
I can't take my eyes off her. Nakatihaya siya ngunit dahan dahan ay gumalaw siya at tumagilid paharap sa akin. Kaya naman mas malinaw kong nakiki
