เหมือนแสงสว่างทอดลงตรงหน้า รีเวอร์ย่อตัวลง “ฉันบอกให้นายกลับไง” แต่ครั้งนี้เธอจะไม่ไล่เขาไปอีกแล้ว
ชายหนุ่มส่งส่งยิ้มอบอุ่น แววตามองผู้หญิงคนนี้อย่างเอ็นดู “ฉันเป็นห่วง กลัวเขาไม่ยอมฟังก็เลยย้อนกลับมา แต่เบลินดาบอกว่าเธอไปหาเซน ก็เลยเจอเธอที่นี่ เกิดอะไรขึ้น”
“โคดี้น่ะสิ เขาหายไป” เธอรีบพูด “ฉันต้องรีบบอกเซน”
เขาพยักหน้าแล้วกระโดดลงไปเลย พวกผู้ชายเป็นงี้กันหมดหรือไงนะ หญิงสาวค่อย ๆ ไต่ลงไป ใช่ ฉันรีบอยู่ มันอาจไม่สูงมากนักและเธอเคยไต่กำแพงมาก่อน ทว่าเทสซ่าไม่ใช่ผู้กล้าเผชิญกับความสูงเท่าไรนัก แม้เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแต่ในเมื่อไม่มีซอมบี้ไล่หลัง เธอขอทรงตัวให้มั่นคงสักนิดเถอะน่า ไหนยังจะบรรยากาศข้างล่างที่ทำให้นึกถึงสัตว์ประหลาดอีก “แหม” รีเวอร์หงุดหงิดที่เธอช้าจึงคว้าเอวแล้วอุ้มลงมาเท้าแตะพื้น ถ้าหากทางการสังเกตเห็นว่าเธอกำลังไปหาพวกเซน เรื่องคงจบ แต่อย่างน้อย คนอื่นไม่ถูกจับไปด้วย
เนื่องจากทางเดินส่วนชั้นในเป็นตะแกรงเหล็ก เสียงฝีเท้าของทั้งสองดังสะเทือนตลอดทาง บวกกับแรงวิ่งทำให้
