Andrea's POV
Lumapit ako sa kanya, halos magkalapit na ang aming mukha. Nakita ko ang paggalaw ng kanyang lalamunan habang pinipilit niyang pigilan ang kanyang pag-iyak.
“I have been trying to be patient with you, Jessica. Hinayaan kita kay Nick kahit ang totoo, mahal na mahal ko pa rin siya. Kahit ang totoo, nadudurog ang puso ko na makita siyang kasama ka.”
Huminga ako ng malalim at saka bumaling sa kanya ng malamig na tingin.
“Kapatid kita, eh. Pero… hanggang dito na lang ang maliligayang araw mo.”
Sinadya kong dahan-dahang lapitan ang tenga niya bago ako bumulong,
“I will claim what is mine,.. whether you like it or not.”
Nanlaki ang mga mata ni Jessica. Kita ko ang pagpigil niya sa paghinga. Alam kong tinamaan siya sa sinabi ko. Gusto ko pang panoorin ang pagbagsak ng luha niya habang hindi siya makapagsalita.
Sinamantala ko ang kahinaan niya at tinarget ko ang pinakamahina niyang bahagi. This is where I am good at..
This is my game.
And I’m going to win.
“Simula ngayon, h
