Whispers of Forbidden Desire
Anak sa pagkadalaga. Iniwan ng ina at lumaki sa poder ng kanyang lola. Iyan ang buhay ni Isabela Siason.
Lumaking konserbatibo at puno ng mga pangaral, si Isabela ay sanay mamuhay nang simple at may takot sa Diyos. Ngunit isang hindi inaasahang pangyayari ang magpapabago sa lahat.
Napilitan siyang tumira kasama ang kanyang ina, ang babaeng matagal na niyang hindi nakita at halos hindi na niya kilala. Akala ni Isabela, magiging madali lang ito. Ngunit nagkamali siya. Dahil sa loob ng marangyang mansion na tinitirhan ng kanyang ina, naroon din ang lalaking magpapayanig sa tahimik niyang mundo, ang asawa ng kanyang ina. Si Liam o mas kilalang si William Laurell. Isang batang billionaryo, kabaligtaran ng inaakala niyang isa itong matandang mayaman ,malapit nang mamatay.
Ang titig niya’y parang apoy, mainit, mapangahas, at handang tumupok sa kanila pareho. Sa bawat paglapit nito, dama ni Isabela ang init na gumagapang sa kanyang balat, ang panginginig ng damdaming matagal nang nakatago. May kung anong puwersang humihila sa kanya palapit, kahit alam niyang mali. Paano niya lalabanan ang tukso at ang apoy ng pagnanasa na unti-unting nilalamon ang kanyang puso’t isipan?
Pag-ibig nga ba ito… o isang ipinagbabawal na pagnanasa?
At kung totoo man na “kung ano ang puno, siya rin ang bunga,” handa ba siyang tanggapin na baka hindi nga siya naiiba sa kinamumuhian niyang ina, ang babaeng minsang tinalikuran ang tama para sa bawal na pag-ibig?
Read
Chapter: Chapter 25Isabela’s POV“Am I dreaming? Is he… kissing me?” sigaw ng isip ko habang unti-unting lumalabo ang paligid.Parang huminto ang oras sa pagitan naming dalawa. Ang tanging naririnig ko ay ang mabilis na tibok ng puso ko, tila sinasabayan ang tibok ng kanya.Ramdam ko ang init ng kanyang hininga habang magkalapit ang aming mukha. Sa isang iglap, lahat ng ingay ay naglaho, at ang mundo ay tila kami na lang.Ang mga ilaw sa paligid ay kumikislap na parang mga bituing nakamasid sa amin.Hindi ko alam kung paano gagalaw, kung paano hihinga. Ang bawat segundo ay parang napakabagalNanlaki ang mata ko nung maramdaman kong ginalaw niya ang kanyang labi. Pilit pinapabukas ang labi ko. Lalo na nung hinila niya ang beywang ko palapit sa kanya. Ramdam ko ang init at sarap sa bawat galaw ng kanyang labi. Kusang pumikit ang aking mga mata, at sa sandaling iyon, para akong lumulutang.Parang naghalo ang saya, kaba, at di-maipaliwanag na init sa loob ko.Ang bawat pintig ng puso ko ay nagsasabing tot
Last Updated: 2025-11-07
Chapter: Chapter 24Isabela’s POVNakatulala pa rin ako habang nasa loob ng aking kwarto. Ramdam ko pa rin ang mahigpit na yakap ni Liam, mainit, totoo, at parang ayaw ko nang pakawalan.Ilang araw na ring wala si Mommy. Hindi ko alam kung ano na naman ang pinagkakaabalahan niya. Laging busy. Laging wala. Patapos na rin ang second year ko, pero parang wala pa ring nagbabago sa amin.Tumingin ako sa dolphin plush na nakapatong sa kama. Kinuha ko ito at niyakap nang mahigpit. Isang ngiti ang kusa kong nailabas. Kahit laging seryoso si Liam at madalas nakakunot ang noo, ramdam ko pa rin ang concern niya sa akin, ’yung genuine. Iba. Kumpara sa nanay kong andito nga, pero parang laging malayo. Walang pakialam, kahit minsan gusto ko lang naman ng simpleng kumustahan.“Kamusta na kaya si Lola?” bulong ko sa sarili. “Kailangan kong malaman kung ano na ang lagay niya. I’ll ask Mom pag-uwi niya. Miss ko na si Lola.”Pagkatapos kong maghilamos at mag-review, bigla akong nagutom. Pancake lang kasi ang kinain ko kani
Last Updated: 2025-11-07
Chapter: Chapter 23Isabela’s POVTumalikod siya, at nakita kong pumasok sila ng babae sa isang exclusive room sa restaurant.“Here’s your pancake and cheesecake, ma’am,” sabi ng waiter. “Thank you,” nakangiti kong sagot.Dumating na rin ang order ni Erwine, at masaya kaming kumain. Pero habang patapos na kami, bigla akong kinabahan nang seryosong tumingin siya sa akin.“Isa,” panimula niya. “I know I have a bad reputation. Kilala mo naman ako, ikaw at si Casey. However…”Tumigil siya sandali. Nanginginig ang boses niya habang nagsasalita, pero matatag ang kanyang mga mata. Nakatitig siya sa akin na para bang natatakot na baka tanggihan ko siya, pero pinipilit pa ring magpakatatag.“I’ve always admired you… ever since the first time I saw you.”Napakurap ako sa sinabi niya. Hindi ko agad alam ang sasabihin.“Alam kong mahirap paniwalaan dahil sa reputasyon ko, pero totoo ‘to, Isa. You’re special to me, and I want to be there for you… always.”Nakatitig lang ako sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang mara
Last Updated: 2025-11-06
Chapter: Chapter 22Isabela’s POVIlang araw na ang nakalipas mula nang mangyari ang gulo namin ni Brenda. Hanggang ngayon, nagtaka pa rin ako kung bakit hindi ako pinatawag ni Dean. Si Brenda naman, halatang umiiwas sa akin, pero sa tuwing magtatagpo ang mga mata namin, masama ang titig niya. Napapailing na lang ako.“Today is Valentine’s Day,” bulong ko sa sarili. Ang daming dalagang may dalang bulaklak habang naglalakad sa campus. Hapon na ako pumasok dahil isa lang ang subject namin ngayong araw.Pag-akyat ko sa room namin, nagulat ako nang may isang lalaking nahihiyang lumapit sa akin. “Isabela, you look lovely today. Happy Valentine’s!” sabi niya, sabay abot ng bulaklak na may kasamang tsokolate.Tulala kong tinanggap iyon. Tila kinikilig pa siyang umalis. Napatingin ako sa hawak kong bulaklak. “Bakit ko ba ito tinanggap?” naiilang kong tanong sa sarili. Ayoko namang itapon, sayang din naman.Pagpasok ko sa classroom, wala pa si professor, pero rinig ko ang bulungan ng mga lalaki sa likod. Hin
Last Updated: 2025-11-06
Chapter: Chapter 21Isabela’s POV Kung buhay lang ang dolphin na hawak ko, siguradong nagreklamo na ito sa sobrang higpit ng pagkakayakap ko. I’m trying to control myself, ayokong sumagot kay Mommy. Akala ko, umasa ako, na ngayong magkasama na kami, maaayos na niya ang lahat ng pagkukulang niya sa akin. Akala ko rin, magiging maayos na ang relasyon namin. Pero mukhang nagkamali ako.I was happy nung pinag-shopping niya ako. We had bonding moments, lalo na nang ipinag-parlor pa niya ako pagkatapos. Ramdam ko noon ang concern niya sa akin.Hindi niya alam, at hindi ko rin ipinapakita, pero matagal kong in-imagine at pinangarap ang araw na iyon. It was such a happy day for me. Pero pagkatapos noon, I was so disappointed ng hindi siya dumating. Umasa ako na ngayong magkasama na kame, magpapaka-nanay na siya sa akin. Pero hinde. Masakit. Bigla kong naalala ang isang sitwasyon noong bata pa ako, the day I was called to the principal’s office.Napaupo ako sa kama, isinubsob ang mukha ko sa dolphin na hawak,
Last Updated: 2025-11-05
Chapter: Chapter 20Liam’s POV Napakagat ako sa labi habang naglalakad kami matapos magmeryenda. I tried to hide my smile, but inside, my chest felt oddly warm. Hindi pa rin mawala sa isip ko ang sinabi ni Isabela sa bata kanina.“Special.” I am special to her.Muli kong tiningnan si Isabela. Nakatitig siya sa stuffed dolphin na mahigpit niyang yakap, at sa ngiti niya, parang may kung anong liwanag na bumabalot sa kanya.“Sa Ferris Wheel tayo,” sabi niya, sabay turo sa pinakamalaking ride sa park. “Maganda ang view sa taas kapag ganitong oras. Palubog na kasi ang araw.”Tumingin ako sa Ferris Wheel, mabagal lang itong umiikot, tila kalmadong kumakaway sa langit. Tumango ako.Pagpasok namin sa loob ng cabin, sandali kaming natahimik. Nakatingin siya sa labas, sa mga ilaw na unti-unting nagliliwanag habang lumulubog ang araw.“Anong sinabi mo sa bata kanina, nung binawi mo ‘yung dolphin?” tanong ko, curious.Ngumiti siya, pero may bahagyang lungkot sa mata. “Uhm, I just told her that toys are like spec
Last Updated: 2025-11-05
Unstoppable Desire (Road to Happiness)Book 2
“Love.”
“Boobae.”
“Jes?..”
It feels like a reunion for Nick, George, Scarlett, and Jessica. After five years, muli silang nagkita. Ngunit sa pagkakataong ito, para silang estrangherong apat.
Pare-parehong kumunot ang noo nina Nick, George, at Scarlett nang titigan nila ang babaeng kamukhang-kamukha ni Jessica.
She is not Jessica, bulong nila sa sarili.
Ibang-iba siya sa Jessica na kilala nila. Ang babaeng nasa harap nila ay isang sophisticated woman with a strong aura. The way she dresses, halos nipple na lang ang natatakpan. Malayong-malayo sa dating Jessica.
Hindi ganito si Jessica. Mahinhin siya, mahiyain, mabait, maunawain.
Pero ang babae sa harap nila ngayon ay puno ng kumpiyansa sa sarili. Ang isang titig pa lang niya ay parang kutsilyong gustong dumurog sa'yo.
Yes, gano’n na gano’n ang kanyang aura. Matapang. Hindi nagpapa-api.
Ang pag-asa ng tatlong magkakaibigan ay tila naglaho. Dahil si Audrey Castellan ay hindi kailanman magiging si Jessica.
Ang pinakamamahal nilang si Jessica… ay limang taon nang patay.
Maghihilom na kaya ang puso nilang sugatan mula sa matinding pagsisisi sa sarili, sa muling paglitaw ng isang babaeng kamukhang-kamukha ni Jessica?
May pag-asa bang muling liliwanag ang madilim nilang mundo… dahil kay Audrey Castellan?
Malalaman natin 'yan sa Book 2 ng Unstoppable Desire: Revelation and Road to Happiness.
Read
Chapter: Chapter 206Sage’s POVNangingiti kong sinundan ng tingin si Elena habang papalayo ito. I don’t know, but I’m actually enjoying seeing her angry face. Nakakatuwang makita siyang naiinis. Mas lalo siyang gumaganda kapag ganon.“Elena…” mahina kong bulong.Nagising ako sa pagmumuni-muni nang marinig ko ang tunog ng cellphone ko. “Hello, Ron.”“Confirm. May party nga. Darating ang mga importanteng tao sa organisasyon nila. Gaganapin ito sa susunod na linggo, a week after your father’s birthday.”“I see. Nakuha mo na ba ang invitation?” tanong ko.“Of course,” mayabang niyang sagot.Napangiti ako. “Good, good. This is interesting.”“Siguro mas maganda kung may kasama kang babae,” dagdag niya sa kabilang linya.Napakunot ang noo ko, pero biglang may pumasok na imahe sa isip ko. Pagkatapos, hindi ko mapigilang ngumiti. “Yeah… you’re right,” sagot kong may ngiti sa labi.“Mukhang may nakuha ka na ah. Oh siya, bye!” sagot niya bago ibinaba ang tawag.Napailing ako, bahagyang natatawa, habang napapatin
Last Updated: 2025-11-07
Chapter: Chapter 205Elena’s POV“Close ba kayo ni Agent Cipher, Elena?” bulong ng kasama ko habang nagmemeryenda kami. Nakatingin siya sa di-kalayuang si Sage, na kausap pa rin ang Chief.“Bakit mo naman nasabi ’yan?” tanong ko, pilit, kalmado.“Parang favorite ka niya, ha?” nakangising tugon niya.Dumilim ang mukha ko. Alam kong tinutukso niya ako.Matalim kong tinignan si Sage, at sa kasamaang-palad, nakatitig din pala siya sa akin. Nagtagpo ang aming mga mata at biglang kumabog ang dibdib ko. Agad akong kinabahan.“Lagot ako. Ano na naman kaya ang ipapagawa niya?” bulong ko sa sarili sabay iwas ng tingin. Pinilit kong magconcentrate sa pagkain.Pagbalik namin, Surveillance at Counter-Surveillance ang sunod na training. Nagsimula kami sa shadowing, paano sundan ang target nang hindi napapansin. Nagpakita si Sage ng mga video at halimbawa kung paano maging mas epektibo sa pagsunod, pati na ang paraan ng pag-aalam kung sinusundan ka at ang paggamit ng disguise para mag-blend sa crowd.Alam naman namin an
Last Updated: 2025-11-07
Chapter: Chapter 204Elena’s POV Kahapon ang huling araw ko kay Audrey, kaya ngayon, excited akong gumising nang maaga. Sa wakas, makakabalik na ulit ako sa opisina.“Good morning!” masigla kong bati sa lahat pagdating ko.Pagpasok ko sa headquarters, napansin kong andoon na silang lahat. Bakit kaya ang aga nila ngayon? Naiiling kong tanong sa sarili habang papunta ako sa mesa ko.“Buti naman at maaga kang pumasok,” sabi ni Chief. “May bisita tayong darating ngayon. At hindi lang siya bisita, dahil siya ang magtetrain sa inyo para sa susunod nating mission.”“Everyone, magtipon-tipon kayo sa training ground. In a minute or two, darating na ang taong magtatrain sa inyo.”Lahat kami, excited at nakapila habang hinihintay ang importanteng bisita. Ilang sandali pa, isa-isang dumating ang mga guest namin, mga mataas na opisyal, may halong mga banyaga pa.Halos lumuwa ang mata ko nang makita ko siya. Si Sage San Fernando.Nasa likod ng mga opisyal, seryoso ang mukha, at nakakatakot ang aura. Napakurap-kurap a
Last Updated: 2025-11-06
Chapter: Chapter 203Sage’s POV Pagkababa ko sa motor ni Elena, dumiretso ako sa headquarters namin ni Ron. “Andito ka na pala, Sage. May nakuha akong bagong lead mula sa mga ebidensyang nakuha mo sa warehouse,” sabi ni Ron. “How was it? Eto, tignan mo.”Nanlaki ang mata ko. Pamilyar ang mukha ng lalaki. “Si Agila?” tanong ko. “Mismo. Mukhang bumubuo siya ng bagong grupo, at pinapalaki na niya ito. No wonder, right hand siya ng papa mo noon. Marami siyang natutunan.”Napakuyom ako ng kamao. “Iisa lang ang ibig sabihin nito, delikado ang buhay ni Papa.” Tumango siya. “Kailangan nating higpitan ang seguridad ni Papa, pati na rin kay Audrey. Baka madamay siya sa gulo natin ni Papa.”Napailing ako at naalala kong malapit na ang kaarawan ni Papa. May malaking salo-salo siyang inihanda. Ang kinakatakot ko, baka sa araw na iyon sila kumilos. “Kailangan kong makausap si Papa at sabihan siya agad,” sabi ko. Tumango si Ron.“Siya nga pala, Sage, hindi ko nasabi sa’yo, ang Unit 4 ang naka-assign sa grupong
Last Updated: 2025-11-05
Chapter: Chapter 202Elena’s POVMatalim akong nakatingin kay Sage. “Ano na naman ang ginagawa ng lalakeng ito rito? Alam kaya ni Audrey ang mga pinaggagawa ni Sage?” Narinig namin ang papalayong yabag.“Pa-papatayin mo ba ako?” galit kong sabi, mahina ang boses ko nang alisin niya ang kamay niya sa aking bibig. “Kung gusto kong gawin ‘yon, ginawa ko na kanina,” balik niya, sabay titig din ng masama. “Hmp!” singhal ko. “Ano bang ginagawa mo rito? Wala akong nakitang pulis sa paligid. Bakit nandito ka?” tanong pa niya.Napairap ako. “At ikaw, bakit nandito? At pwede ba, umalis ka na sa ibabaw ko? Ang bigat mo!” Mabilis siyang tumayo at nagtago ulit. Bumangon din ako at tinignan ang paligid.Sumilip ako, tapos kumilos nang mabilis. Naalala ko ang isang ligtas na daan kung saan ako makakaalis. Mabilis akong umakyat sa puno, tumalon sa bakod. Rinig ko na sumusunod si Sage.“Agent 47, successful exit!” report ko kay Patrick. “Same here,” sagot niya. “Kita na lang tayo sa headquarters.” Pagkatapos, pi
Last Updated: 2025-11-05
Chapter: Chapter 201Elena’s POVMaaga akong nagising. Excited akong pumasok sa trabaho. “Ethan, darating mamaya si Manang Rosa para samahan ka. Baka umaga na ako makauwi,” sabi ko habang kumakain kami ng breakfast. “Ok po, Mommy,” sagot niya, sabay ngiti. Sanay na siya sa akin.Pagkaihatid ko kay Ethan, dumiretso na ako sa opisina. Napaaga ako ng dating, wala pa si Chief. “O, Elena, ang aga mo ah,” bati sa akin ni Patrick pagpasok niya sa opisina. Alam na niya na darating ako ngayon. Ngumiti lang ako habang inaayos ang mga gamit ko sa mesa.“Good morning!"Ilang sandali lang, dumating na si Chief. Napatingin ito sa akin bago pumasok sa opisina. Pagkalipas ng ilang minuto, lumabas siya na may dalang mga papel. “Everyone, conference room.”Mabilis kaming lahat na kumilos at pumunta sa conference room. “We all know that mamaya na natin gagawin ang mission, and I hope handa na ang lahat,” sabi ni Chief sabay tingin sa amin isa-isa. Lahat kami ay tumango.“We have slight changes. Elena will lead the miss
Last Updated: 2025-11-04
Chapter: Chapter 255Nick’s POV“Hello, General.”“The mission has completed… Nick, Scarlett were sent to the hospital. She’s with George. Jessica…. ”“No. Just tell me the hospital.” I cut him off. I didn’t want to hear anything else unless it came from her.“Batangas. My men will bring you there...” Malungkot ang tono niya. Mabigat. Para bang… may gustong sabihin.“Salamat. Maraming salamat, General.”Binaba ko agad ang tawag at walang inaksayang oras,.. tinawagan ko si George. Isa. Dalawa. Lima. Sampung tawag. Walang sagot.“Fu**!.. sumagot ka George!**”Tiningnan ko ang orasan. Ilang oras na kaming nasa biyahe. Pagod na pagod na ako, bugbog pa ang katawan, pero wala akong pakialam. Walang tulog. Walang kain. Hanggang makarating ako kay Jessica.“Jess...” bulong ko habang pinipisil ang kamay ko. One hour later.. Ospital sa Batangas“Brrrrrrrrrr—SKRRRT!!!”Mabilis ang preno ng sasakyan. Tumigil kami sa harap ng ospital. Mabilis akong bumaba. Bumungad agad sa akin si George, nakaupo sa malamig na semento
Last Updated: 2025-07-05
Chapter: Chapter 254George’s POVTulala pa rin akong nakaupo sa sulok ng emergency room habang inaasikaso ng mga doktor si Scarlett. Nanginginig ang mga kamay ko, malamig ang pawis sa aking noo.Ang eksena ng pagsabog... paulit-ulit na gumuguhit sa isip ko. Para akong sinasakal sa bawat ulit nito. Parang sirang plaka, hindi natatapos, hindi humihinto.Pinunasan ko ang luhang hindi pa rin natutuyo sa aking mga mata."Jes... I am so sorry..." mahina kong bulong, halos pabulong sa hangin, kasabay ng pag-ikot ng sakit sa dibdib ko.Bumalik sa akin ang lahat. Lahat ng alaala naming dalawa. Lahat ng sandaling hindi ko kailanman inakalang magiging alaala na lang...Flashback – 9 taong gulang na George
Last Updated: 2025-07-05
Chapter: Chapter 253Scarlett’s POVMabilis kaming lumabas ni George, halos magkandarapa sa pagtakbo palabas ng kwarto.“Nasaan na si Jessica, George?” tanong ko habang nanginginig ang boses. Ramdam ko ang lamig sa palad ko, at ang kaba sa dibdib ko na parang sasabog.Kita ko sa mukha ni George ang labis na pag-aalala. Pawis ang noo niya kahit malamig ang paligid.“Andito siya kanina” tila sarila ang kausap.“Stay behind me,” utos niya habang dahan-dahan kaming lumabas papunta sa deck.Pagbukas ng pinto, bumungad sa amin ang ilang mga tauhan ng yate, nakaluhod at nakaposas, binabantayan ng SWAT.
Last Updated: 2025-07-04
Chapter: Chapter 252Jessica’s POVMasakit ang buong katawan ko. Akala ko sanay na ako sa sakit, pero hindi pala. Parang binasag ang binti ko sa lakas ng pagkakasipa. Ramdam ko rin ang pamamaga sa pisngi at labi ko.“Ouch…” Pilit kong itinayo ang sarili ko. Kailangan kong sundan si George… kahit paika-ika.Habang dahan-dahan akong lumalakad papunta sa kwarto kung saan dinala si Scarlett, bigla….“BANG! BANG!” “Aaah!” Napasigaw ako. Tumigil ang puso ko sa gulat. Ang tunog ng putok, sobrang lapit, parang tumama sa pader mismo sa tabi ko.Napakapit ako sa dingding. Nanginginig ang mga kamay ko. Pero hindi
Last Updated: 2025-07-04
Chapter: Chapter 251Nick’s POV “Saan niyo ako dadalhin?” tanong ko habang patuloy sa pagtakbo ang sasakyan.“Iuuwi na kita,” sagot ng lalaking halatang nasa singkwenta pataas na ang edad.“Bakit ayaw niyo pong magpakilala?”“Makikilala mo rin ako... sa tamang panahon. Ang importante ngayon, masigurado nating ligtas ka.”“Magpakalayo ka muna. Kalimutan mo ang iyong paghihiganti.”Natigilan ako. Kilala niya ako. Alam niya kung sino ako... at kung ano ang nasa puso ko.“P-Paanong...?”“Ang tatay mo ang pumasok sa organisasyon. Kaya siya napahamak. Malaki ang kasalanan niya sa grupo. Pero hindi kontrolado ng organisasyon ang iniisip ng bawat miyembro. Wag mong isugal ang sarili mo... at ang pamilya mo.”“Halang ang bituka ng kalaban mo. Hindi mo sila kayang banggain mag-isa. Sila ay nasa paligid mo, mas marami pa kaysa inaakala mo.” dagdag pa nitoPinakiramdaman ko ang lahat ng sinabi niya. Tumayo ang balahibo ko sa likod ng leeg. Kasama ba siya sa organisasyon?“Ituon mo ang galit mo sa totoong pumatay sa
Last Updated: 2025-07-03
Chapter: Chapter 250George’s POV Mag-iisang oras na kaming tumatakbo sa gitna ng karagatan. Tahimik ang lahat, tanging alon at tunog ng makina ang maririnig. Hanggang sa may naaninag akong liwanag sa di kalayuan.“Sir, may nakita na kaming isang yate,” sabi ng isang SWAT na kausap ang nasa headquarters.“6 miles away. Let me verify…”“Mukhang may malaking posibilidad na sa yate na 'yon nanggaling ang signal.”“Copy, Sir.”Halos madurog ang aking mga palad sa pagkakakuyom, di ko na maitago ang pag-aalala.“Men, siguraduhin ninyong makalapit tayo sa yate nang hindi tayo napapansin. Remove all signals.”Hindi ko alam kung excitement ba 'to, kaba, o takot. Halo-halo na. Nanginginig ang loob ko.Tumigil ang bangka ilang metro mula sa yate.“Mauuna kaming bumaba, Sir. Dito lang muna kayo,” sabi ng isa.“Sa tubig kami dadaan. Sergeant, ikaw na bahala dito kay Mister David.”“Pwede ba akong sumama?”“Sorry, Sir. Hanggang dito lang po muna tayo. Hintayin natin ang hudyat bago lumapit sa yate.”Labag man sa loob
Last Updated: 2025-07-03
Chapter: Chapter 389Audrey’s POV“Hehehe, cheers to you, George and Carly. I’m so happy for both of you, and of course for Aiah, my goddaughter. Finally… her parents are together again.”I poured wine into my glass, faster than the beating of my heart. It was my way of hiding the heat on my cheeks, the embarrassment I didn’t want anyone to see.“Uh… okay…” I noticed their hesitation before they drank, but they still did. I could feel their eyes on me, those lingering gazes as if studying my every move. So instead, I poured myself more wine. My mouth loosened as my heart slowly opened up.“You know what?” I almost shouted, turning to Scarlett. “Even though I still don’t remember everything… the one thing I’m certain of is how much you and George loved me.”Then my eyes met George’s. In an instant, I saw the heaviness in both their eyes, dim, soft, yet full of unspoken emotion.When I glanced at Nick, he was quietly drinking again.“You!” I pointed at him suddenly.He froze, caught off guard.“Hihihi…” I
Last Updated: 2025-11-07
Chapter: Chapter 388Audrey’s POV After a delightful and satisfying dinner, we continued drinking by the seaside. The kids had already gone back to the villa to bathe and play, and we weren’t worried since there were adults watching over them.We moved to a cozy white sofa set up in the middle of the sand, surrounded by four poles holding up flowing white curtains that acted as a canopy. Lanterns and candles encircled the area, casting a soft and tender glow. In front of us lay the calm sea, glistening beneath a peaceful sky full of shimmering stars.I couldn’t help but tear up as I looked at Scarlett and George. I could see the genuine happiness in their eyes. I was happy for them, I knew the weight of everything they went through, and now, they finally deserved this kind of joy.“When’s the plan for your grand wedding?” I asked, smiling.They exchanged glances before answering. There was a trace of hesitation in Scarlett’s eyes. “As soon as possible,” she said with a smile. “We’re still fixing a few t
Last Updated: 2025-11-06
Chapter: Chapter 387Scarlett’s POV The candles on the table flickered, dancing gracefully with the cool sea breeze. Their glow reflected off the wine glasses like stars that had come down just to join us on this special night. As I sat there, staring at the neatly folded napkin on my plate, I couldn’t help but glance at the people who mattered most to me. Their smiles brought warmth and joy that reached the deepest part of my heart.As the salty scent of the ocean brushed my nose, my eyes sparkled with emotion. Especially when I looked at George, I could see the effort, the love, the thought he poured into every detail of this evening. He really prepared everything with care.“Do you like it, Bhabe?” he whispered tenderly.“Yes… it’s beautiful,” I replied softly, my voice trembling, eyes glistening with tears as I looked at him.He smiled wholeheartedly. “Of course… for you.”Before we could even start dinner, I saw George stand up. He was smiling, but I could tell he was nervous.“Ehem… before we start
Last Updated: 2025-11-06
Chapter: Chapter 386George’s POV“Hey, Nick, are you okay? What happened?” I asked, seeing how furious he looked. He didn’t answer me. He just kept walking away from the villa, fast, each step heavy with anger.“Where are you going? Come back soon, okay? Dinner’s ready!” I called out. It was getting dark, and it wasn’t safe for him to wander off alone. But he didn’t even look back.I sighed. I’d been trying to make it up to him earlier because he got mad at one of my jokes. I thought things were fine now, but here we go again, he’s frowning, looking like he could punch someone. Who could’ve set him off this time? I muttered to myself.When I got closer to the villa, I saw Sage and Audrey talking seriously. And that’s when I realized why Nick looked that way earlier.I stared at Sage. Somehow, I knew he was a mysterious man, someone with secrets. But I’m not the kind of person who forgets gratitude easily. For the five years Audrey was with Sage, I saw how genuinely happy she was. I could see it in her pa
Last Updated: 2025-11-05
Chapter: Chapter 385Audrey’s POV“It’s getting cold… we should probably get out now,” I suggested, rubbing my arms that were already shaking from the chill.“Yes, you’re right. It’s getting dark too. Let’s go, Elena,” Scarlett added.As we got out of the water, I almost froze in surprise. A man was standing right in front of us, familiar stance, sharp gaze.“Sage!? You’re here?” I could hardly believe it. He hadn’t told me he was coming, so shock instantly washed over me. He walked closer and gently kissed my cheek.“Uh… hello everyone,” he greeted with a smile.“Hello,” Scarlett replied cheerfully. But Elena… I noticed she quickly looked away. And more than that, there was something strange in the way Sage looked at her, a glance that didn’t escape my eyes. I raised an eyebrow, silently observing them both.“I’ll go ahead,” Elena said quickly, obviously avoiding the situation. I couldn’t help but notice how Sage’s eyes followed her until she disappeared from view.“Me too, I’ll head inside, Audrey,” Sca
Last Updated: 2025-11-05
Chapter: Chapter 384Audrey’s POVI don’t even know why I suddenly felt butterflies around Nick. Earlier, there was still that awkward air between us, like a thin wall we couldn’t cross. But now, little by little, I can feel it fading away. Somehow, being around him feels lighter.Elena, Scarlett, and I were happily splashing around in the pool while George and Nick joined in.“Nick, let’s have a swimming contest! It’s been so long since we swam together,” George challenged, half-joking, half-excited.“Tsk, you’ll just embarrass yourself in front of Scarlett,” Nick replied coolly.The three of us, Scarlett, Elena, and I, looked at each other before bursting out laughing. But George’s face was priceless, he clearly couldn’t believe what Nick just said.“What? Are you serious? Ha! You’re just scared I’ll beat you,” he bragged, puffing his chest.Nick just shook his head, uninterested.“Tsk! Come on, Nick! I’ll show you I’m gonna win this race!” George taunted, swimming to the other side of the pool.“Okay,”
Last Updated: 2025-11-04
LOGIN
