Chapter: Chapter 255Nick’s POV“Hello, General.”“The mission has completed… Nick, Scarlett were sent to the hospital. She’s with George. Jessica…. ”“No. Just tell me the hospital.” I cut him off. I didn’t want to hear anything else unless it came from her.“Batangas. My men will bring you there...” Malungkot ang tono niya. Mabigat. Para bang… may gustong sabihin.“Salamat. Maraming salamat, General.”Binaba ko agad ang tawag at walang inaksayang oras,.. tinawagan ko si George. Isa. Dalawa. Lima. Sampung tawag. Walang sagot.“Fu**!.. sumagot ka George!**”Tiningnan ko ang orasan. Ilang oras na kaming nasa biyahe. Pagod na pagod na ako, bugbog pa ang katawan, pero wala akong pakialam. Walang tulog. Walang kain. Hanggang makarating ako kay Jessica.“Jess...” bulong ko habang pinipisil ang kamay ko. One hour later.. Ospital sa Batangas“Brrrrrrrrrr—SKRRRT!!!”Mabilis ang preno ng sasakyan. Tumigil kami sa harap ng ospital. Mabilis akong bumaba. Bumungad agad sa akin si George, nakaupo sa malamig na semento
Terakhir Diperbarui: 2025-07-05
Chapter: Chapter 254George’s POVTulala pa rin akong nakaupo sa sulok ng emergency room habang inaasikaso ng mga doktor si Scarlett. Nanginginig ang mga kamay ko, malamig ang pawis sa aking noo.Ang eksena ng pagsabog... paulit-ulit na gumuguhit sa isip ko. Para akong sinasakal sa bawat ulit nito. Parang sirang plaka, hindi natatapos, hindi humihinto.Pinunasan ko ang luhang hindi pa rin natutuyo sa aking mga mata."Jes... I am so sorry..." mahina kong bulong, halos pabulong sa hangin, kasabay ng pag-ikot ng sakit sa dibdib ko.Bumalik sa akin ang lahat. Lahat ng alaala naming dalawa. Lahat ng sandaling hindi ko kailanman inakalang magiging alaala na lang...Flashback – 9 taong gulang na George
Terakhir Diperbarui: 2025-07-05
Chapter: Chapter 253Scarlett’s POVMabilis kaming lumabas ni George, halos magkandarapa sa pagtakbo palabas ng kwarto.“Nasaan na si Jessica, George?” tanong ko habang nanginginig ang boses. Ramdam ko ang lamig sa palad ko, at ang kaba sa dibdib ko na parang sasabog.Kita ko sa mukha ni George ang labis na pag-aalala. Pawis ang noo niya kahit malamig ang paligid.“Andito siya kanina” tila sarila ang kausap.“Stay behind me,” utos niya habang dahan-dahan kaming lumabas papunta sa deck.Pagbukas ng pinto, bumungad sa amin ang ilang mga tauhan ng yate, nakaluhod at nakaposas, binabantayan ng SWAT.
Terakhir Diperbarui: 2025-07-04
Chapter: Chapter 252Jessica’s POVMasakit ang buong katawan ko. Akala ko sanay na ako sa sakit, pero hindi pala. Parang binasag ang binti ko sa lakas ng pagkakasipa. Ramdam ko rin ang pamamaga sa pisngi at labi ko.“Ouch…” Pilit kong itinayo ang sarili ko. Kailangan kong sundan si George… kahit paika-ika.Habang dahan-dahan akong lumalakad papunta sa kwarto kung saan dinala si Scarlett, bigla….“BANG! BANG!” “Aaah!” Napasigaw ako. Tumigil ang puso ko sa gulat. Ang tunog ng putok, sobrang lapit, parang tumama sa pader mismo sa tabi ko.Napakapit ako sa dingding. Nanginginig ang mga kamay ko. Pero hindi
Terakhir Diperbarui: 2025-07-04
Chapter: Chapter 251Nick’s POV “Saan niyo ako dadalhin?” tanong ko habang patuloy sa pagtakbo ang sasakyan.“Iuuwi na kita,” sagot ng lalaking halatang nasa singkwenta pataas na ang edad.“Bakit ayaw niyo pong magpakilala?”“Makikilala mo rin ako... sa tamang panahon. Ang importante ngayon, masigurado nating ligtas ka.”“Magpakalayo ka muna. Kalimutan mo ang iyong paghihiganti.”Natigilan ako. Kilala niya ako. Alam niya kung sino ako... at kung ano ang nasa puso ko.“P-Paanong...?”“Ang tatay mo ang pumasok sa organisasyon. Kaya siya napahamak. Malaki ang kasalanan niya sa grupo. Pero hindi kontrolado ng organisasyon ang iniisip ng bawat miyembro. Wag mong isugal ang sarili mo... at ang pamilya mo.”“Halang ang bituka ng kalaban mo. Hindi mo sila kayang banggain mag-isa. Sila ay nasa paligid mo, mas marami pa kaysa inaakala mo.” dagdag pa nitoPinakiramdaman ko ang lahat ng sinabi niya. Tumayo ang balahibo ko sa likod ng leeg. Kasama ba siya sa organisasyon?“Ituon mo ang galit mo sa totoong pumatay sa
Terakhir Diperbarui: 2025-07-03
Chapter: Chapter 250George’s POV Mag-iisang oras na kaming tumatakbo sa gitna ng karagatan. Tahimik ang lahat, tanging alon at tunog ng makina ang maririnig. Hanggang sa may naaninag akong liwanag sa di kalayuan.“Sir, may nakita na kaming isang yate,” sabi ng isang SWAT na kausap ang nasa headquarters.“6 miles away. Let me verify…”“Mukhang may malaking posibilidad na sa yate na 'yon nanggaling ang signal.”“Copy, Sir.”Halos madurog ang aking mga palad sa pagkakakuyom, di ko na maitago ang pag-aalala.“Men, siguraduhin ninyong makalapit tayo sa yate nang hindi tayo napapansin. Remove all signals.”Hindi ko alam kung excitement ba 'to, kaba, o takot. Halo-halo na. Nanginginig ang loob ko.Tumigil ang bangka ilang metro mula sa yate.“Mauuna kaming bumaba, Sir. Dito lang muna kayo,” sabi ng isa.“Sa tubig kami dadaan. Sergeant, ikaw na bahala dito kay Mister David.”“Pwede ba akong sumama?”“Sorry, Sir. Hanggang dito lang po muna tayo. Hintayin natin ang hudyat bago lumapit sa yate.”Labag man sa loob
Terakhir Diperbarui: 2025-07-03
Unstoppable Desire (Road to Happiness)Book 2
“Love.”
“Boobae.”
“Jes?..”
It feels like a reunion for Nick, George, Scarlett, and Jessica. After five years, muli silang nagkita. Ngunit sa pagkakataong ito, para silang estrangherong apat.
Pare-parehong kumunot ang noo nina Nick, George, at Scarlett nang titigan nila ang babaeng kamukhang-kamukha ni Jessica.
She is not Jessica, bulong nila sa sarili.
Ibang-iba siya sa Jessica na kilala nila. Ang babaeng nasa harap nila ay isang sophisticated woman with a strong aura. The way she dresses, halos nipple na lang ang natatakpan. Malayong-malayo sa dating Jessica.
Hindi ganito si Jessica. Mahinhin siya, mahiyain, mabait, maunawain.
Pero ang babae sa harap nila ngayon ay puno ng kumpiyansa sa sarili. Ang isang titig pa lang niya ay parang kutsilyong gustong dumurog sa'yo.
Yes, gano’n na gano’n ang kanyang aura. Matapang. Hindi nagpapa-api.
Ang pag-asa ng tatlong magkakaibigan ay tila naglaho. Dahil si Audrey Castellan ay hindi kailanman magiging si Jessica.
Ang pinakamamahal nilang si Jessica… ay limang taon nang patay.
Maghihilom na kaya ang puso nilang sugatan mula sa matinding pagsisisi sa sarili, sa muling paglitaw ng isang babaeng kamukhang-kamukha ni Jessica?
May pag-asa bang muling liliwanag ang madilim nilang mundo… dahil kay Audrey Castellan?
Malalaman natin 'yan sa Book 2 ng Unstoppable Desire: Revelation and Road to Happiness.
Baca
Chapter: Chapter 153Jessica’s POV“Hah! Sa wakas, tapos na rin.” Napatingin ako sa relo, mag-aalas-otso na.“Oh no… hindi ko napansin ang oras!”Mabilis kong inayos ang gamit ko. Wala nang tao sa gallery, ako na lang ang naiwan at ang guard. Ang tanging ilaw na gumagabay sa akin ay ang mga munting spotlight sa paligid. Tahimik. Medyo nakakakaba.Paglabas ko ng gallery, napansin kong wala pa rin ang driver na susundo sana sa akin. Napakunot ang noo ko habang sinusuri ang cellphone ko. Bigla na lang may lalaking lumitaw mula sa dilim.Halos mabitawan ko ang hawak kong cellphone at bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi pa ako nakakakilos nang biglang may mga kamay na yumakap sa aking baywang mula sa likod. Ramdam ko ang bigat ng baba na dumampi sa aking balikat, kasabay ng isang halik sa pisngi.Nanlaki ang mga mata ko.“I miss you, Love…” malambing na bulong ni Nick. Ramdam ko ang higpit ng yakap niya, ang init ng hininga niya sa leeg ko, at ang banayad na pag-amoy niya sa aking buhok.Isang ngiti ang kusa
Terakhir Diperbarui: 2025-10-01
Chapter: Chapter 152Scarlett’s POV“Audrey! Can you please check kung ayos na ba ang line-up ng paintings na ito for our event?” tawag ko habang naglalakad papasok sa opisina. Abala ako sa pagtingin isa-isa ng mga canvases. Bukas na ang event, kaya halos polishing na lang lahat.Pag-angat ko ng mata, napansin kong nakatulala si Audrey, nakatingin sa labas ng bintana. May ngiti siyang mahinhin, at kumikislap ang mga mata niya na parang nasa ibang mundo.“She looks like she’s daydreaming…” bulong ko sa isip ko, bahagyang natawa. Tinaasan ko siya ng kilay at kumatok sa mesa.“Tok tok tok!”Nagulat siya, muntik pang matumba sa upuan.“Ehem… may nangyari ba?” singkit ang mata kong tanong. Bigla siyang namula.“Oh… well… nangyari saan?” sagot niya, kunwari inosente pero halatang guilty.Nilingon ko siya nang paside. “She looks just like Jessica noong in-love na in-love kay Nick…”Mas lalo siyang namula, hindi makatingin. “W-what?” pautal-utal niyang tanong.“Tsk! Kanina pa kita kinakausap pero wala ka sa sar
Terakhir Diperbarui: 2025-10-01
Chapter: Chapter 151Nick’sPOVNatigilan ako sandali, natulala, at nanalalalaki ang matang di makapaniwala. Mahal ako ni Audrey? Mahal pa rin niya ako. Sa sobrang saya ko, sinunggaban ko ang kanyang labi, mas mapusok, mas desperado.“Fuck… I love you, Love… I miss you… aaahhh, I love you…” halos lunurin ko siya sa halik, sabay sa bawat malalim na ulos ng aking sandata.“Aaahhh… fuck…” nakikita ko ang sarap sa kanyang mukha. Damn ang sarap niya, ang sikip. Ang init ng kanyang pu***.“I miss you, Audrey… ahhh… please, look at me…” hingal kong bulong habang tinititigan ko siya sabay labas-masok ng aking sandata. I looked at her with a fire in my eyes.
Terakhir Diperbarui: 2025-09-30
Chapter: Chapter 150Audrey’s POV “Aahhh… f-fuck…” halos mapahigpit ang kapit ko sa unan sa sobrang sarap. Para akong binabaha ng kuryente sa bawat hagod ng labi at dila ni Nick sa aking dibdib. Hindi siya nagmamadali, parang sinasadya niyang pahirapan ako sa sarap, paulit-ulit na nilalaro ang aking utong hanggang sa mapakagat-labi ako.“Nick… aaahhh…” ungol ko habang nakasabunot sa kanyang buhok. Ramdam ko ang init ng hininga niya sa balat ko, at bawat segundo, lalo akong nababaliw. Nang ibaba ko ang paningin, nakita ko ang mga mata niyang nakatitig sa akin, punô ng apoy at pananabik.Dahan-dahan siyang gumapang ang halik niya pababa, mula sa pagitan ng aking dibdib… patungo sa aking tiyan… pababa pa. Ramdam ko ang kanyan
Terakhir Diperbarui: 2025-09-30
Chapter: Chapter 149NICK’S POVNagising ako na parang binibiyak ang ulo ko. Sumasakit, umiikot ang paningin, at ramdam ko ang pagkahilo. Mabilis akong tumakbo sa CR at isinuka lahat ng laman ng sikmura ko.Pagkatapos, habang nakahawak pa sa lababo, doon ko lang napansin, nakaboxer shorts lang ako, at nasa loob ako ng isang hotel room.“Damn… what happened? Sino’ng nagdala sa akin dito?”Pumikit ako, pilit inaalala ang mga nangyari kagabi. Hanggang sa bigla kong maalala si Adelina.“Shit… siya ba ang naghubad sa akin?”Mabilis kong kinuha ang bathrobe sa CR at nagmadaling lumabas. Pero natigilan ako nang mapansin ang isang babae, mahimbing na natutulog
Terakhir Diperbarui: 2025-09-29
Chapter: Chapter 148Audrey’s POVMabilis kong ibinaba ang mga dala kong pinamili at agad tinignan ang buong kwarto. Pagkapasok ko sa CR, kinabahan ako nang hindi ko siya makita. Ngunit, pagsilip ko sa bathtub, andoon siya, nakahandusay, nakapulupot ang katawan.Huminga ako ng malalim at dahan-dahan lumapit sa kanya. “Buti na lang at walang tubig ang bathtub… kung hindi, baka kung ano na ang nangyari sa kanya.”Lumuhod ako sa tabi niya. “Nick, wake up… kailangan mong lumipat sa kama,” malambing kong sabi.Pero hindi siya kumilos. Napahawak ako sa aking leeg, nag-ikot ng ulo, pilit pinapakalma ang sarili.
Terakhir Diperbarui: 2025-09-29
Chapter: Chapter 312AIAH’S POV“Dylan, can I go play at your house later?” I asked while standing in front of his desk.“No.” His answer was short and firm.Hmp!“Please Dylan,” I pouted, pressing my palms together like I was praying.“We don’t have any assignment, right? It’s super boring at home. Mommy’s always busy. After she picks me up, she goes straight back to the gallery. Then at night, either she’s painting or working on her laptop.”I leaned closer to him.“Please, please, Dylan? Can I eat at your house too? I like the food there. It’s… different.”At home, it’s always London-style food cooked by Manang. I love it, but lately… I think I want something new. Maybe my taste is changing?“No!” Dylan repeated, this time with even more emphasis.“Ugh! You’re so selfish!” I snapped, stomping back to my seat.“Bleh!” I teased, sticking my tongue out as I turned away.I’m the one making the effort to talk to him, and then he acts like that!I shot him a glare, but he stayed quiet.“Good afternoon, class
Terakhir Diperbarui: 2025-09-30
Chapter: Chapter 311GEORGE’S POVI couldn’t sit still at the office. Two days had passed since Scarlett and I last faced each other, but it felt like it happened just yesterday. Our conversation hadn’t gone well.“I know I went overboard that night…” Those words kept echoing in my head. I had tried going to their condo, but my knees trembled at the thought of startling Aiah. It wasn’t the right time yet. Scarlett and I needed to make peace first. We had to find a compromise, for Aiah’s sake. I didn’t want the child to be afraid of me, especially knowing how close she was to Scarlett.But one thing was clear, I had to get closer to my daughter.“Shit!” I slammed my hand on the desk in frustration. My mind felt drained of ideas. Spinning once in my swivel chair, I froze mid-breath.Wait… Dylan and Aiah are classmates.The realization hit me like a splash of cold water. Without hesitation, I dialed Nick’s number.“Hello, Nick. What time do Dylan and Aiah get out of school?” I asked directly.He answered r
Terakhir Diperbarui: 2025-09-30
Chapter: Chapter 310ELENA’S POVI need to stay alert. Even if I don’t like this assignment, I have no choice. I have to protect Miss Audrey. But honestly, I’m still not over what happened this morning. I’m still carrying the anger, especially toward Sage San Fernando.~~ FLASHBACK – Earlier This Morning ~~“Good morning, Chief,” I greeted as I passed by my colleagues at the office.“Elena, Boss is calling you. Head to his office now.”I nodded quickly and went straight there. After knocking, I stepped inside.“Sit down,” he said coldly.“This is your new mission.” He placed a folder on the table in front of me.I picked it up and opened it. My jaw nearly dropped at what I read.“What kind of nonsense is this, Chief?” I demanded, my voice shaking with anger.“You crossed a powerful man, Elena. Be grateful, that’s the only punishment he asked for. Besides, it’s just for a month.”“Chief, come on!” I sighed in frustration. “I’ve got so many cases lined up. And now you’re assigning me as the bodyguard of som
Terakhir Diperbarui: 2025-09-30
Chapter: Chapter 309AUDREY’S POVI could barely eat the steak in front of me, stealing glances at Nick and Elena.Seriously, Audrey? Are you really this affected just seeing them close together?Nick looked cold, yes. But why is it that whenever he’s surrounded with beautiful women, he suddenly softens, becomes warm, almost tender?But with me? He’s bossy, always angry, always taking out his temper on me.Frustration burned in my chest. I chewed on the meat harder, grinding my patience along with it. I grabbed my wine, drank it in one gulp, and stood up abruptly.“Papa never said I had to stay after the meeting. So, I guess I’m done here.”
Terakhir Diperbarui: 2025-09-29
Chapter: Chapter 308NICK’S POVMy brows furrowed the moment I saw Audrey’s outfit.She looked like she had just walked off a runway. A sleek trench coat, yes, but underneath, what she wore could barely be called clothing. It was short, far too short, and her long, flawless legs were on full display.Damn. She was gorgeous. Breathtaking, even. But that was the problem.She was too stunning, too tempting. And I hated knowing that every man who saw her would drool.I shook my head, forcing myself to look away. I shouldn’t react like this. But I did. And it pissed me off.As she walked toward me, another face caught my attention.Elena&helli
Terakhir Diperbarui: 2025-09-29
Chapter: Chapter 307AUDREY’S POVI was on my way to the office when I noticed a stunning woman sitting on the lobby sofa, her brows furrowed, clearly annoyed.I walked up to her and greeted her.“Good morning!”She stood abruptly, eyes widening in surprise. “Jessica?” she asked, almost in disbelief.My eye twitched. That name again.Jessica… why do people keep calling me that? Who is she to them? Maybe… maybe it’s time I found out who this Jessica really is.Straightening my posture, I replied firmly,
Terakhir Diperbarui: 2025-09-29
Masuk
