Whispers of Forbidden Desire
Anak sa pagkadalaga. Iniwan ng ina at lumaki sa poder ng kanyang lola. Iyan ang buhay ni Isabela Siason.
Lumaking konserbatibo at puno ng mga pangaral, si Isabela ay sanay mamuhay nang simple at may takot sa Diyos. Ngunit isang hindi inaasahang pangyayari ang magpapabago sa lahat.
Napilitan siyang tumira kasama ang kanyang ina, ang babaeng matagal na niyang hindi nakita at halos hindi na niya kilala. Akala ni Isabela, magiging madali lang ito. Ngunit nagkamali siya. Dahil sa loob ng marangyang mansion na tinitirhan ng kanyang ina, naroon din ang lalaking magpapayanig sa tahimik niyang mundo, ang asawa ng kanyang ina. Si Liam o mas kilalang si William Laurell. Isang batang billionaryo, kabaligtaran ng inaakala niyang isa itong matandang mayaman ,malapit nang mamatay.
Ang titig niya’y parang apoy, mainit, mapangahas, at handang tumupok sa kanila pareho. Sa bawat paglapit nito, dama ni Isabela ang init na gumagapang sa kanyang balat, ang panginginig ng damdaming matagal nang nakatago. May kung anong puwersang humihila sa kanya palapit, kahit alam niyang mali. Paano niya lalabanan ang tukso at ang apoy ng pagnanasa na unti-unting nilalamon ang kanyang puso’t isipan?
Pag-ibig nga ba ito… o isang ipinagbabawal na pagnanasa?
At kung totoo man na “kung ano ang puno, siya rin ang bunga,” handa ba siyang tanggapin na baka hindi nga siya naiiba sa kinamumuhian niyang ina, ang babaeng minsang tinalikuran ang tama para sa bawal na pag-ibig?
Lire
Chapter: Chapter 63Liam’s POVNatulala ako nang makita ko si Isabela. Sa unang tingin, hindi ko siya agad nakilala, akala ko talaga isa siyang modelong papasok sa isang exclusive party.Napalunok ako, ramdam ko ang bigat ng hangin sa dibdib ko.“Yes… Isabela was right. She’s no longer a young girl. She’s an elegant, gorgeous woman.”Para siyang naglalakad in slow motion, nahihiya, medyo awkward, pero walang kahit ano ang kayang magtago sa kinang niya sa ilalim ng buwan. Ramdam ko agad na parang nagwawala ang puso ko sa bilis ng tibok nito, para akong binibigti ng sarili kong emosyon.Hindi ko namalayan na kusa nang lumalapit ang katawan ko sa kanya, parang hinihila ako ng presensya niya. Hanggang isang dipa na
Dernière mise à jour: 2025-11-26
Chapter: Chapter 62Isabela’s POVNapatalon ako sa kama nang marinig ko ang tawag ni Liam. Pagtingin ko sa orasan, mag-aalas-onse na pala.“Huh…” napahikab ako habang inaayos ang kumot. Ang hirap gumising, napuyat na naman ako kagabi kaka-design. Alam kong hindi ko na ’to magagawa pag nag-start ulit ang klase. Kailangan kong mag-focus.“Dalawang taon na lang… kaya ko ’to. Ajah!”Pero ang totoo? Mas maganda gising ko ngayon dahil ang unang boses na narinig ko ay kay Liam. Napangiti ako at pakanta kanta pa habang nag-aayos.Hindi ko alam kung ano ba kami… pero masaya ako. Masaya sa atensyon niya. Simula nung gabing nahulog kami sa pool, may nagbago, hindi ko man ma-explain, pero ramdam ko.Kinabukasan,
Dernière mise à jour: 2025-11-26
Chapter: Chapter 61Liam’s POV“Sir, handa na po ang lahat.”“Good! Let’s go.”Inayos ko ang sarili ko, dinerecho ang tie, at puno ng tiwala sa sarili habang naglakad papunta sa conference room.I will present one of the biggest projects to the board, and I am confident because this will bring massive growth to the company. As a leading logistics company in the Philippines, our main vision is to become more efficient and faster here and abroad.Pagpasok ko sa conference room, isa na lang ang wala, si Dad. Huminga ako nang malalim nang makita ko siyang pumasok kasama ang mga executive. Nagsenyas siyang pwede na akong magsimula.“Good morning, everyone. As we a
Dernière mise à jour: 2025-11-25
Chapter: Chapter 60 Selene’s POV“Ben, paano ko kukumbinsihin si Isa na sumama sa akin?” malungkot kong tanong habang nakatingin sa mga dahong nahuhulog sa paligid.Nasa park kami ngayon, isang tahimik na hapon, malamig ang hangin at amoy-damo ang paligid. May mga batang tumatakbo sa malayo, at sa gitna ng kaguluhan nila, kami naman ay naglalakad nang mabagal, hinahabol ang kaunting kapayapaan.We have been busy all our lives, kaya ang gusto na lang namin ngayon ay ang mamuhay nang tahimik. Mamasyal. Magpakasaya. Magpahinga mula sa mga taon ng pagod at walang inisip kung hindi ang kumita ng pera.“Alam mo kung gaano katigas ang ulo ng anak mo,” nanggagalaiti kong sabi, hindi maitago ang inis at pangamba.Ben c
Dernière mise à jour: 2025-11-25
Chapter: Chapter 59Liam’s POVPara akong binuhusan ng yelo sa narinig ko mula kay Isabela.Nanigas ako. Hindi ako makahinga.Galit.Takot.Pagnanasa.At isang bagay na ayaw kong pangalanan.I felt everything tearing me apart at once.Napapikit ako. I even shook my head, just to make sure I heard her right.“Young lady… you are playing with fire.”
Dernière mise à jour: 2025-11-24
Chapter: Chapter 58Isabela’s POVNanginginig ang aking katawan sa sobrang takot. Ramdam ko pa rin ang kirot sa aking labi, bakal ang kamay ni Liam, at ang halik niya kanina… hindi iyon halik. Para iyong pag-angkin, para iyong galit na matagal niyang kinikimkim. Halos mamilipit ang hininga ko sa tindi ng bawat pagdikit ng labi niya sa akin.Nagulat ako, natakot, ngayon ko lang nakita ang ganitong side ni Liam. Wala akong nagawa, kusang bumagsak ang mga luha ko.Hindi ko alam kung bakit siya galit na galit.Napadilat ako nang bigla siyang tumigil at lumayo, parang may humila sa kanya palayo sa akin.Pagdilat ko, nagtagpo ang mga mata namin. Nakatulala siya, nanlalaki ang mga mata niya, at sa sandaling iyon… n
Dernière mise à jour: 2025-11-24
Unstoppable Desire (Road to Happiness)Book 2
“Love.”
“Boobae.”
“Jes?..”
It feels like a reunion for Nick, George, Scarlett, and Jessica. After five years, muli silang nagkita. Ngunit sa pagkakataong ito, para silang estrangherong apat.
Pare-parehong kumunot ang noo nina Nick, George, at Scarlett nang titigan nila ang babaeng kamukhang-kamukha ni Jessica.
She is not Jessica, bulong nila sa sarili.
Ibang-iba siya sa Jessica na kilala nila. Ang babaeng nasa harap nila ay isang sophisticated woman with a strong aura. The way she dresses, halos nipple na lang ang natatakpan. Malayong-malayo sa dating Jessica.
Hindi ganito si Jessica. Mahinhin siya, mahiyain, mabait, maunawain.
Pero ang babae sa harap nila ngayon ay puno ng kumpiyansa sa sarili. Ang isang titig pa lang niya ay parang kutsilyong gustong dumurog sa'yo.
Yes, gano’n na gano’n ang kanyang aura. Matapang. Hindi nagpapa-api.
Ang pag-asa ng tatlong magkakaibigan ay tila naglaho. Dahil si Audrey Castellan ay hindi kailanman magiging si Jessica.
Ang pinakamamahal nilang si Jessica… ay limang taon nang patay.
Maghihilom na kaya ang puso nilang sugatan mula sa matinding pagsisisi sa sarili, sa muling paglitaw ng isang babaeng kamukhang-kamukha ni Jessica?
May pag-asa bang muling liliwanag ang madilim nilang mundo… dahil kay Audrey Castellan?
Malalaman natin 'yan sa Book 2 ng Unstoppable Desire: Revelation and Road to Happiness.
Lire
Chapter: Chapter 207Elena’s POVAt last, the two-day training has ended. Hindi ko akalaing magiging ganito ka-intense kahit dalawang araw lang. Pakiramdam ko, isang linggo kaming nag-training.I have to admit, magaling talaga si Sage. Alam niya kung paano pabilisin ang training pero effective pa rin. Kaya siguro lahat ng trainees, ganado kahit pagod.May closing ceremony kami ngayon, at nasa stage si Sage kasama ang mga high-ranking officers. He looks so different up there, confident, calm, glowing. His aura is… magnetic. Lalo na sa uniform na suot niya. Napapakurap ako habang nakatitig sa kanya. Bumabalik sa aking alaala ang kanyang pagsalo, ang mainit niyang palad sa aking beywang at hita, at ang malalim niyang titig na tila tagos hanggang sa kaibuturan ng aking puso.Hindi ko alam kung kailan ako nagsimulang humanga ng ganito sa kanya. I look at him and suddenly feel so proud, and happy. Pero iba ang tibok ng puso ko habang nakatingin. Hindi ito ‘yung normal admiration lang. It’s something deeper
Dernière mise à jour: 2025-11-08
Chapter: Chapter 206Sage’s POVNangingiti kong sinundan ng tingin si Elena habang papalayo ito. I don’t know, but I’m actually enjoying seeing her angry face. Nakakatuwang makita siyang naiinis. Mas lalo siyang gumaganda kapag ganon.“Elena…” mahina kong bulong.Nagising ako sa pagmumuni-muni nang marinig ko ang tunog ng cellphone ko. “Hello, Ron.”“Confirm. May party nga. Darating ang mga importanteng tao sa organisasyon nila. Gaganapin ito sa susunod na linggo, a week after your father’s birthday.”“I see. Nakuha mo na ba ang invitation?” tanong ko.“Of course,” mayabang niyang sagot.Napangiti ako. “Good, good. This is interesting.”“Siguro mas maganda kung may kasama kang babae,” dagdag niya sa kabilang linya.Napakunot ang noo ko, pero biglang may pumasok na imahe sa isip ko. Pagkatapos, hindi ko mapigilang ngumiti. “Yeah… you’re right,” sagot kong may ngiti sa labi.“Mukhang may nakuha ka na ah. Oh siya, bye!” sagot niya bago ibinaba ang tawag.Napailing ako, bahagyang natatawa, habang napapatin
Dernière mise à jour: 2025-11-07
Chapter: Chapter 205Elena’s POV“Close ba kayo ni Agent Cipher, Elena?” bulong ng kasama ko habang nagmemeryenda kami. Nakatingin siya sa di-kalayuang si Sage, na kausap pa rin ang Chief.“Bakit mo naman nasabi ’yan?” tanong ko, pilit, kalmado.“Parang favorite ka niya, ha?” nakangising tugon niya.Dumilim ang mukha ko. Alam kong tinutukso niya ako.Matalim kong tinignan si Sage, at sa kasamaang-palad, nakatitig din pala siya sa akin. Nagtagpo ang aming mga mata at biglang kumabog ang dibdib ko. Agad akong kinabahan.“Lagot ako. Ano na naman kaya ang ipapagawa niya?” bulong ko sa sarili sabay iwas ng tingin. Pinilit kong magconcentrate sa pagkain.Pagbalik namin, Surveillance at Counter-Surveillance ang sunod na training. Nagsimula kami sa shadowing, paano sundan ang target nang hindi napapansin. Nagpakita si Sage ng mga video at halimbawa kung paano maging mas epektibo sa pagsunod, pati na ang paraan ng pag-aalam kung sinusundan ka at ang paggamit ng disguise para mag-blend sa crowd.Alam naman namin an
Dernière mise à jour: 2025-11-07
Chapter: Chapter 204Elena’s POV Kahapon ang huling araw ko kay Audrey, kaya ngayon, excited akong gumising nang maaga. Sa wakas, makakabalik na ulit ako sa opisina.“Good morning!” masigla kong bati sa lahat pagdating ko.Pagpasok ko sa headquarters, napansin kong andoon na silang lahat. Bakit kaya ang aga nila ngayon? Naiiling kong tanong sa sarili habang papunta ako sa mesa ko.“Buti naman at maaga kang pumasok,” sabi ni Chief. “May bisita tayong darating ngayon. At hindi lang siya bisita, dahil siya ang magtetrain sa inyo para sa susunod nating mission.”“Everyone, magtipon-tipon kayo sa training ground. In a minute or two, darating na ang taong magtatrain sa inyo.”Lahat kami, excited at nakapila habang hinihintay ang importanteng bisita. Ilang sandali pa, isa-isang dumating ang mga guest namin, mga mataas na opisyal, may halong mga banyaga pa.Halos lumuwa ang mata ko nang makita ko siya. Si Sage San Fernando.Nasa likod ng mga opisyal, seryoso ang mukha, at nakakatakot ang aura. Napakurap-kurap a
Dernière mise à jour: 2025-11-06
Chapter: Chapter 203Sage’s POV Pagkababa ko sa motor ni Elena, dumiretso ako sa headquarters namin ni Ron. “Andito ka na pala, Sage. May nakuha akong bagong lead mula sa mga ebidensyang nakuha mo sa warehouse,” sabi ni Ron. “How was it? Eto, tignan mo.”Nanlaki ang mata ko. Pamilyar ang mukha ng lalaki. “Si Agila?” tanong ko. “Mismo. Mukhang bumubuo siya ng bagong grupo, at pinapalaki na niya ito. No wonder, right hand siya ng papa mo noon. Marami siyang natutunan.”Napakuyom ako ng kamao. “Iisa lang ang ibig sabihin nito, delikado ang buhay ni Papa.” Tumango siya. “Kailangan nating higpitan ang seguridad ni Papa, pati na rin kay Audrey. Baka madamay siya sa gulo natin ni Papa.”Napailing ako at naalala kong malapit na ang kaarawan ni Papa. May malaking salo-salo siyang inihanda. Ang kinakatakot ko, baka sa araw na iyon sila kumilos. “Kailangan kong makausap si Papa at sabihan siya agad,” sabi ko. Tumango si Ron.“Siya nga pala, Sage, hindi ko nasabi sa’yo, ang Unit 4 ang naka-assign sa grupong
Dernière mise à jour: 2025-11-05
Chapter: Chapter 202Elena’s POVMatalim akong nakatingin kay Sage. “Ano na naman ang ginagawa ng lalakeng ito rito? Alam kaya ni Audrey ang mga pinaggagawa ni Sage?” Narinig namin ang papalayong yabag.“Pa-papatayin mo ba ako?” galit kong sabi, mahina ang boses ko nang alisin niya ang kamay niya sa aking bibig. “Kung gusto kong gawin ‘yon, ginawa ko na kanina,” balik niya, sabay titig din ng masama. “Hmp!” singhal ko. “Ano bang ginagawa mo rito? Wala akong nakitang pulis sa paligid. Bakit nandito ka?” tanong pa niya.Napairap ako. “At ikaw, bakit nandito? At pwede ba, umalis ka na sa ibabaw ko? Ang bigat mo!” Mabilis siyang tumayo at nagtago ulit. Bumangon din ako at tinignan ang paligid.Sumilip ako, tapos kumilos nang mabilis. Naalala ko ang isang ligtas na daan kung saan ako makakaalis. Mabilis akong umakyat sa puno, tumalon sa bakod. Rinig ko na sumusunod si Sage.“Agent 47, successful exit!” report ko kay Patrick. “Same here,” sagot niya. “Kita na lang tayo sa headquarters.” Pagkatapos, pi
Dernière mise à jour: 2025-11-05
Chapter: Chapter 427Nick’s POVI was standing on the balcony of the villa, staring blankly at the quiet sea.The moon was full tonight, bright, flawless, casting silver light across the vast ocean. Beautiful. Peaceful. But beneath that calm, my heart was still drowning.It’s been almost a month… yet here I am, suffocating on memories. And still, like the moon breaking through the clouds, there’s a small sliver of light in me now.Tonight, I felt lighter.
Dernière mise à jour: 2025-11-26
Chapter: Chapter 426George’s POV“Babe, Audrey will be having dinner with us,” Carly told me happily.I came home early because I always want to spend time with Aiah. Ever since Scarlett and I got married, I chose to give all my time to them. Yes, managing a huge company is hard, but if you have people you can trust, everything becomes manageable.“Okay, babe. I’ll order and cook Audrey’s favorite food,” I replied, excited.“Babe, Daddy needs to prepare our dinner, okay? Auntie Audrey will be eating with us later,” I told Aiah while we were in the playroom playing ball.“Really, Daddy? Auntie Pretty will
Dernière mise à jour: 2025-11-26
Chapter: Chapter 425Scarlett’s POVHearing those words from Audrey felt heavy. I knew her intentions were good, but it felt like she was slowly distancing herself from us. She changed. So much had shifted in our relationship over the past five years. Even after all her memories returned, she still chose to keep her distance and remain as Audrey.“Carly, the truth is… these past few days, I’ve investigated everything that happened between you and George since the explosion,” she said heavily.I was stunned and looked at her. She squeezed my hand, lowering her head as if gathering strength to continue.
Dernière mise à jour: 2025-11-25
Chapter: Chapter 424Audrey’s POV“Nick?” I met him just as he was quickly walking away from Papa’s room. The traces of tears in his eyes did not escape me. “Nick?” I whispered. My heart shattered at the sight of him. He looked lost and wounded.I was about to step closer to him but.. “I have to go.” I froze, shocked, as he brushed past me without looking back. I could see the weight he was carrying. I wanted to chase after him and hold him, but all I could do was watch him leave.Sadly, I went back inside the room. I saw the sorrow in
Dernière mise à jour: 2025-11-25
Chapter: Chapter 423Nick’s POV My steps felt heavy as I walked into Don Carlos’s room.My heart eased when I saw Audrey. God, I missed her so much.I wanted to visit before, but I chose to respect her decision.My heartbeat suddenly quickened when I saw the way she looked at me. Am I hallucinating? Do I see longing in her eyes? Am I just imagining it? I asked myself.But when I turned and met Don Carlos’s gaze, a strange tension washed over me.Yes, the anger was still there, but after days of thinking, I tried to be reasonable. Still, my emotions kept winning.“Sit down,” he said quietly.I hate to admit it… but I felt a pang of pity for him. Especially seeing him like this, weak, flinching at the pain from the bullet that was supposed to hit me.I sat in front of him, trying hard to hide my emotions. He drew a deep breath before speaking.“I wasn’t the one who ordered your father’s death,” he said directly.My eyes sharpened. I didn’t know whether to believe him, but a small part of me… suddenl
Dernière mise à jour: 2025-11-24
Chapter: Chapter 422Audrey’s POV “How was the patient, Doc?” Sage immediately approached the doctor who had just stepped out. I could hear the tremble in his voice, he felt exactly what I felt. Fear. Fear of hearing the one thing we didn’t want to hear.Even though he looked exhausted, the doctor still managed to smile. In that moment, it was as if warmth suddenly flowed through my cold body.“He is safe. Thankfully, none of his vital organs were hit. He fought hard during the operation. His blood pressure dropped and spiked several times, but we were able to stabilize him in the end. He’s a blessed man.”I exhaled deeply at the same time as Sage. Instinctively, we clung to each other, as if that was the only place we could draw strength from.“Thank God… Thank you, Doc,” I whispered, my voice shaking. I held my chest, trying to calm my heart that felt like it was going to burst.Moments later, the operating room door opened again. I gasped when I saw the stretcher being pushed out slowly.“Papa…”Sage
Dernière mise à jour: 2025-11-24
Chapter: Chapter 255Nick’s POV“Hello, General.”“The mission has completed… Nick, Scarlett were sent to the hospital. She’s with George. Jessica…. ”“No. Just tell me the hospital.” I cut him off. I didn’t want to hear anything else unless it came from her.“Batangas. My men will bring you there...” Malungkot ang tono niya. Mabigat. Para bang… may gustong sabihin.“Salamat. Maraming salamat, General.”Binaba ko agad ang tawag at walang inaksayang oras,.. tinawagan ko si George. Isa. Dalawa. Lima. Sampung tawag. Walang sagot.“Fu**!.. sumagot ka George!**”Tiningnan ko ang orasan. Ilang oras na kaming nasa biyahe. Pagod na pagod na ako, bugbog pa ang katawan, pero wala akong pakialam. Walang tulog. Walang kain. Hanggang makarating ako kay Jessica.“Jess...” bulong ko habang pinipisil ang kamay ko. One hour later.. Ospital sa Batangas“Brrrrrrrrrr—SKRRRT!!!”Mabilis ang preno ng sasakyan. Tumigil kami sa harap ng ospital. Mabilis akong bumaba. Bumungad agad sa akin si George, nakaupo sa malamig na semento
Dernière mise à jour: 2025-07-05
Chapter: Chapter 254George’s POVTulala pa rin akong nakaupo sa sulok ng emergency room habang inaasikaso ng mga doktor si Scarlett. Nanginginig ang mga kamay ko, malamig ang pawis sa aking noo.Ang eksena ng pagsabog... paulit-ulit na gumuguhit sa isip ko. Para akong sinasakal sa bawat ulit nito. Parang sirang plaka, hindi natatapos, hindi humihinto.Pinunasan ko ang luhang hindi pa rin natutuyo sa aking mga mata."Jes... I am so sorry..." mahina kong bulong, halos pabulong sa hangin, kasabay ng pag-ikot ng sakit sa dibdib ko.Bumalik sa akin ang lahat. Lahat ng alaala naming dalawa. Lahat ng sandaling hindi ko kailanman inakalang magiging alaala na lang...Flashback – 9 taong gulang na George
Dernière mise à jour: 2025-07-05
Chapter: Chapter 253Scarlett’s POVMabilis kaming lumabas ni George, halos magkandarapa sa pagtakbo palabas ng kwarto.“Nasaan na si Jessica, George?” tanong ko habang nanginginig ang boses. Ramdam ko ang lamig sa palad ko, at ang kaba sa dibdib ko na parang sasabog.Kita ko sa mukha ni George ang labis na pag-aalala. Pawis ang noo niya kahit malamig ang paligid.“Andito siya kanina” tila sarila ang kausap.“Stay behind me,” utos niya habang dahan-dahan kaming lumabas papunta sa deck.Pagbukas ng pinto, bumungad sa amin ang ilang mga tauhan ng yate, nakaluhod at nakaposas, binabantayan ng SWAT.
Dernière mise à jour: 2025-07-04
Chapter: Chapter 252Jessica’s POVMasakit ang buong katawan ko. Akala ko sanay na ako sa sakit, pero hindi pala. Parang binasag ang binti ko sa lakas ng pagkakasipa. Ramdam ko rin ang pamamaga sa pisngi at labi ko.“Ouch…” Pilit kong itinayo ang sarili ko. Kailangan kong sundan si George… kahit paika-ika.Habang dahan-dahan akong lumalakad papunta sa kwarto kung saan dinala si Scarlett, bigla….“BANG! BANG!” “Aaah!” Napasigaw ako. Tumigil ang puso ko sa gulat. Ang tunog ng putok, sobrang lapit, parang tumama sa pader mismo sa tabi ko.Napakapit ako sa dingding. Nanginginig ang mga kamay ko. Pero hindi
Dernière mise à jour: 2025-07-04
Chapter: Chapter 251Nick’s POV “Saan niyo ako dadalhin?” tanong ko habang patuloy sa pagtakbo ang sasakyan.“Iuuwi na kita,” sagot ng lalaking halatang nasa singkwenta pataas na ang edad.“Bakit ayaw niyo pong magpakilala?”“Makikilala mo rin ako... sa tamang panahon. Ang importante ngayon, masigurado nating ligtas ka.”“Magpakalayo ka muna. Kalimutan mo ang iyong paghihiganti.”Natigilan ako. Kilala niya ako. Alam niya kung sino ako... at kung ano ang nasa puso ko.“P-Paanong...?”“Ang tatay mo ang pumasok sa organisasyon. Kaya siya napahamak. Malaki ang kasalanan niya sa grupo. Pero hindi kontrolado ng organisasyon ang iniisip ng bawat miyembro. Wag mong isugal ang sarili mo... at ang pamilya mo.”“Halang ang bituka ng kalaban mo. Hindi mo sila kayang banggain mag-isa. Sila ay nasa paligid mo, mas marami pa kaysa inaakala mo.” dagdag pa nitoPinakiramdaman ko ang lahat ng sinabi niya. Tumayo ang balahibo ko sa likod ng leeg. Kasama ba siya sa organisasyon?“Ituon mo ang galit mo sa totoong pumatay sa
Dernière mise à jour: 2025-07-03
Chapter: Chapter 250George’s POV Mag-iisang oras na kaming tumatakbo sa gitna ng karagatan. Tahimik ang lahat, tanging alon at tunog ng makina ang maririnig. Hanggang sa may naaninag akong liwanag sa di kalayuan.“Sir, may nakita na kaming isang yate,” sabi ng isang SWAT na kausap ang nasa headquarters.“6 miles away. Let me verify…”“Mukhang may malaking posibilidad na sa yate na 'yon nanggaling ang signal.”“Copy, Sir.”Halos madurog ang aking mga palad sa pagkakakuyom, di ko na maitago ang pag-aalala.“Men, siguraduhin ninyong makalapit tayo sa yate nang hindi tayo napapansin. Remove all signals.”Hindi ko alam kung excitement ba 'to, kaba, o takot. Halo-halo na. Nanginginig ang loob ko.Tumigil ang bangka ilang metro mula sa yate.“Mauuna kaming bumaba, Sir. Dito lang muna kayo,” sabi ng isa.“Sa tubig kami dadaan. Sergeant, ikaw na bahala dito kay Mister David.”“Pwede ba akong sumama?”“Sorry, Sir. Hanggang dito lang po muna tayo. Hintayin natin ang hudyat bago lumapit sa yate.”Labag man sa loob
Dernière mise à jour: 2025-07-03
Se connecter
