Chapter: Chapter 200Jessica’s POV“What happened? What is this?” I felt like I was floating as I kept walking. I thought I was headed to the hospital restroom, but before I knew it, I found myself outside the hospital.“Daddy’s Type O? Ate’s also Type O? Mommy… Type O too?” I whispered to myself, trembling.“Then why am I… Type A??”It was like my mind was screaming while the world around me stayed silent. My heart pounded so hard it felt like it was about to burst out of my chest.I knew, I was certain, that Mommy was Type O. I had gone with her once to a check-up when my sister couldn’t come. I’d memorized her hospital routine by now. Her blood pressure was always
Huling Na-update: 2025-08-10
Chapter: Chapter 199Nick’s POVI didn’t even realize how, but suddenly someone pulled me away from the direction of the explosion. My ears rang from the deafening blast. I couldn’t hear anything, as if the world around me had stopped. But through the chaos and smoke, I caught sight of a woman struggling in the distance. She was fighting to break free, desperately trying to get to me, but a man was holding her back. I recognized her instantly, Jessica.It was like a thorn had been pulled from my heart. Even though my mind was still spinning, a faint smile slowly formed on my lips. “She’s safe… Jessica is safe,” I breathed a sigh of relief.“Sir, are you alright? This way,” a man said as he pulled me farther away from the scene.
Huling Na-update: 2025-08-10
Chapter: Chapter 198Nick’s POVIt had been a long time since I last saw a genuine smile on Jessica’s lips. Earlier, I saw how happy she looked while she was with Rich. I tried to accept our current situation, but I couldn’t stop the ache that filled me every time I saw another man make her happy. It felt like sharp knives repeatedly stabbing my chest. I knew I no longer had the right, so from now on, I would stick to my role as her “older brother.”“Nicholas Ford!?”I turned to my side when I heard a familiar voice. I smiled when I recognized the calm elderly man, it was Mr. Carlos San Fernando.“Mr. San Fernando! I am so glad to see you here,” I greeted warmly.
Huling Na-update: 2025-08-10
Chapter: Chapter 197Jessica’s POVWe had just entered the VIP lounge at the horse racetrack. I was with Nick and Dad. The place was grand and elegant, from the carpet to the chandelier, it was clear this was meant only for the elite. The guests were dressed in nothing but designer clothes, their wrists adorned with Rolexes and Omegas. Waiters moved about offering expensive wine while everyone busied themselves with betting or chatting about the horses.“Kompadre, you’re here!” A man in his fifties greeted Dad enthusiastically.“You seem in high spirits today. Well, who wouldn’t be happy if Nicholas Ford was going to be your son-in-law,” he said, extending his hand to Nick.“Alejandro Santiago,” he introduced himself.“Nicholas Ford,” Nick replied politely with a brief smile.“No wonder you didn’t waste any time getting married. If it were me, I wouldn’t let a goddess-like beauty like this young lady pass me by either,” Mr. Santiago added, looking at me.I smiled faintly in embarrassment. He had mistaken
Huling Na-update: 2025-08-09
Chapter: Chapter 196Jessica’s POVEvery now and then, I shot Nick a sharp look while quietly eating. This man was seriously something. He didn’t leave my side for even a moment. He sat right across from me, like a guard who refused to let me out of his sight. I caught a few of the household staff sneaking glances at us, but Nick didn’t care about them at all. He just sat there silently, watching over me as I ate.I glared at him again when I finished my meal. But before I could look away, he gave me a sweet smile, not just any smile, but one that reached his eyes. And for a few seconds, it felt like my whole world stopped. It had been a long time since I last saw him smile at me like that… just for me. I forced myself to hide the little flutter in my chest. I didn’t want him to feel or see that, in some way, he still affected me.“From now on, I’ll be the one looking after you… may..” He stopped. I could see the struggle on his face as if the next word carried some weight.“You have a big brother now, so
Huling Na-update: 2025-08-09
Chapter: Chapter 195Jessica’s POVFor a few minutes, I was frozen by what the old woman had said. It was like being doused with cold water, and just then, I heard the sound of church bells. When I turned around, they were gone. I didn’t even hear them say goodbye. It was as if they were nothing more than an apparition, meant only to leave a message my heart needed to hear.Moments later, I found myself sitting inside the church, tears streaming down my face as I sobbed quietly. There, before the altar, I surrendered everything to God. I prayed in silence, slowly admitting to myself that I had to forget Nick. I needed to accept that he was already my sister’s husband. It hurts, God, it hurts so much, but I knew I could survive it.That night, I made a promise to God. I promised to put myself first from now on. To love myself, and never again wait for, or beg for the love of people who never truly wanted me.“You will be my maid of honor, Jes, at our church wedding,” my sister’s voice pulled me back to the
Huling Na-update: 2025-08-09
Chapter: Chapter 255Nick’s POV“Hello, General.”“The mission has completed… Nick, Scarlett were sent to the hospital. She’s with George. Jessica…. ”“No. Just tell me the hospital.” I cut him off. I didn’t want to hear anything else unless it came from her.“Batangas. My men will bring you there...” Malungkot ang tono niya. Mabigat. Para bang… may gustong sabihin.“Salamat. Maraming salamat, General.”Binaba ko agad ang tawag at walang inaksayang oras,.. tinawagan ko si George. Isa. Dalawa. Lima. Sampung tawag. Walang sagot.“Fu**!.. sumagot ka George!**”Tiningnan ko ang orasan. Ilang oras na kaming nasa biyahe. Pagod na pagod na ako, bugbog pa ang katawan, pero wala akong pakialam. Walang tulog. Walang kain. Hanggang makarating ako kay Jessica.“Jess...” bulong ko habang pinipisil ang kamay ko. One hour later.. Ospital sa Batangas“Brrrrrrrrrr—SKRRRT!!!”Mabilis ang preno ng sasakyan. Tumigil kami sa harap ng ospital. Mabilis akong bumaba. Bumungad agad sa akin si George, nakaupo sa malamig na semento
Huling Na-update: 2025-07-05
Chapter: Chapter 254George’s POVTulala pa rin akong nakaupo sa sulok ng emergency room habang inaasikaso ng mga doktor si Scarlett. Nanginginig ang mga kamay ko, malamig ang pawis sa aking noo.Ang eksena ng pagsabog... paulit-ulit na gumuguhit sa isip ko. Para akong sinasakal sa bawat ulit nito. Parang sirang plaka, hindi natatapos, hindi humihinto.Pinunasan ko ang luhang hindi pa rin natutuyo sa aking mga mata."Jes... I am so sorry..." mahina kong bulong, halos pabulong sa hangin, kasabay ng pag-ikot ng sakit sa dibdib ko.Bumalik sa akin ang lahat. Lahat ng alaala naming dalawa. Lahat ng sandaling hindi ko kailanman inakalang magiging alaala na lang...Flashback – 9 taong gulang na George
Huling Na-update: 2025-07-05
Chapter: Chapter 253Scarlett’s POVMabilis kaming lumabas ni George, halos magkandarapa sa pagtakbo palabas ng kwarto.“Nasaan na si Jessica, George?” tanong ko habang nanginginig ang boses. Ramdam ko ang lamig sa palad ko, at ang kaba sa dibdib ko na parang sasabog.Kita ko sa mukha ni George ang labis na pag-aalala. Pawis ang noo niya kahit malamig ang paligid.“Andito siya kanina” tila sarila ang kausap.“Stay behind me,” utos niya habang dahan-dahan kaming lumabas papunta sa deck.Pagbukas ng pinto, bumungad sa amin ang ilang mga tauhan ng yate, nakaluhod at nakaposas, binabantayan ng SWAT.
Huling Na-update: 2025-07-04
Chapter: Chapter 252Jessica’s POVMasakit ang buong katawan ko. Akala ko sanay na ako sa sakit, pero hindi pala. Parang binasag ang binti ko sa lakas ng pagkakasipa. Ramdam ko rin ang pamamaga sa pisngi at labi ko.“Ouch…” Pilit kong itinayo ang sarili ko. Kailangan kong sundan si George… kahit paika-ika.Habang dahan-dahan akong lumalakad papunta sa kwarto kung saan dinala si Scarlett, bigla….“BANG! BANG!” “Aaah!” Napasigaw ako. Tumigil ang puso ko sa gulat. Ang tunog ng putok, sobrang lapit, parang tumama sa pader mismo sa tabi ko.Napakapit ako sa dingding. Nanginginig ang mga kamay ko. Pero hindi
Huling Na-update: 2025-07-04
Chapter: Chapter 251Nick’s POV “Saan niyo ako dadalhin?” tanong ko habang patuloy sa pagtakbo ang sasakyan.“Iuuwi na kita,” sagot ng lalaking halatang nasa singkwenta pataas na ang edad.“Bakit ayaw niyo pong magpakilala?”“Makikilala mo rin ako... sa tamang panahon. Ang importante ngayon, masigurado nating ligtas ka.”“Magpakalayo ka muna. Kalimutan mo ang iyong paghihiganti.”Natigilan ako. Kilala niya ako. Alam niya kung sino ako... at kung ano ang nasa puso ko.“P-Paanong...?”“Ang tatay mo ang pumasok sa organisasyon. Kaya siya napahamak. Malaki ang kasalanan niya sa grupo. Pero hindi kontrolado ng organisasyon ang iniisip ng bawat miyembro. Wag mong isugal ang sarili mo... at ang pamilya mo.”“Halang ang bituka ng kalaban mo. Hindi mo sila kayang banggain mag-isa. Sila ay nasa paligid mo, mas marami pa kaysa inaakala mo.” dagdag pa nitoPinakiramdaman ko ang lahat ng sinabi niya. Tumayo ang balahibo ko sa likod ng leeg. Kasama ba siya sa organisasyon?“Ituon mo ang galit mo sa totoong pumatay sa
Huling Na-update: 2025-07-03
Chapter: Chapter 250George’s POV Mag-iisang oras na kaming tumatakbo sa gitna ng karagatan. Tahimik ang lahat, tanging alon at tunog ng makina ang maririnig. Hanggang sa may naaninag akong liwanag sa di kalayuan.“Sir, may nakita na kaming isang yate,” sabi ng isang SWAT na kausap ang nasa headquarters.“6 miles away. Let me verify…”“Mukhang may malaking posibilidad na sa yate na 'yon nanggaling ang signal.”“Copy, Sir.”Halos madurog ang aking mga palad sa pagkakakuyom, di ko na maitago ang pag-aalala.“Men, siguraduhin ninyong makalapit tayo sa yate nang hindi tayo napapansin. Remove all signals.”Hindi ko alam kung excitement ba 'to, kaba, o takot. Halo-halo na. Nanginginig ang loob ko.Tumigil ang bangka ilang metro mula sa yate.“Mauuna kaming bumaba, Sir. Dito lang muna kayo,” sabi ng isa.“Sa tubig kami dadaan. Sergeant, ikaw na bahala dito kay Mister David.”“Pwede ba akong sumama?”“Sorry, Sir. Hanggang dito lang po muna tayo. Hintayin natin ang hudyat bago lumapit sa yate.”Labag man sa loob
Huling Na-update: 2025-07-03
Unstoppable Desire (Road to Happiness)Book 2
“Love.”
“Boobae.”
“Jes?..”
It feels like a reunion for Nick, George, Scarlett, and Jessica. After five years, muli silang nagkita. Ngunit sa pagkakataong ito, para silang estrangherong apat.
Pare-parehong kumunot ang noo nina Nick, George, at Scarlett nang titigan nila ang babaeng kamukhang-kamukha ni Jessica.
She is not Jessica, bulong nila sa sarili.
Ibang-iba siya sa Jessica na kilala nila. Ang babaeng nasa harap nila ay isang sophisticated woman with a strong aura. The way she dresses, halos nipple na lang ang natatakpan. Malayong-malayo sa dating Jessica.
Hindi ganito si Jessica. Mahinhin siya, mahiyain, mabait, maunawain.
Pero ang babae sa harap nila ngayon ay puno ng kumpiyansa sa sarili. Ang isang titig pa lang niya ay parang kutsilyong gustong dumurog sa'yo.
Yes, gano’n na gano’n ang kanyang aura. Matapang. Hindi nagpapa-api.
Ang pag-asa ng tatlong magkakaibigan ay tila naglaho. Dahil si Audrey Castellan ay hindi kailanman magiging si Jessica.
Ang pinakamamahal nilang si Jessica… ay limang taon nang patay.
Maghihilom na kaya ang puso nilang sugatan mula sa matinding pagsisisi sa sarili, sa muling paglitaw ng isang babaeng kamukhang-kamukha ni Jessica?
May pag-asa bang muling liliwanag ang madilim nilang mundo… dahil kay Audrey Castellan?
Malalaman natin 'yan sa Book 2 ng Unstoppable Desire: Revelation and Road to Happiness.
Basahin
Chapter: Chapter 72Audrey’s POVTumingin ako kay Sage nang bumukas muli ang pinto ng aking kwarto. Hindi pa rin ako kumilos simula nang umalis sila kanina. Tahimik siyang lumapit, halata sa mukha ang pag-aalala, at marahang hinawakan ang aking kamay.“Nanaginip ka na naman ba?” tanong niya, mababa ang boses.Tumango ako, saka huminga nang malalim.“Sage… hindi ko alam kung panaginip lang ba ‘yun… pero ang totoo, parang tunay siya.” Napatigil ako sandali bago magpatuloy. “Hindi kaya… hindi kaya isa ‘yun sa mga nawawalang alaala ko?” kinakabahan kong tanong.“Possible…” sagot niya, nakatitig sa akin. “Gusto mo bang pumunta sa doktor? Pwede tayong lumipad sa Switzerland para matingnan ka ng dati mong doktor… o kung gusto mo, maghanap tayo ng bago dito sa Pilipinas.”Umiling ako. “Hindi ko alam… pero natatakot ako, Sage. Natatakot ako sa puwede kong maalala.”Muling bumalik sa isip ko ang mga pira-pirasong alaala. Lahat masakit. Lahat nakakatakot.“Sige lang, huwag mong pilitin. Kusa ‘yang babalik ng hind
Huling Na-update: 2025-08-10
Chapter: Chapter 71Audrey’s POVHindi ako makagalaw. Anong nangyayari? Bakit may naririnig akong putok ng baril… at mga yabag… mabilis at mabibigat na yabag? Bakit parang masakit ang aking katawan?Nanginginig ang katawan ko pero parang may humahawak at pumipigil sa akin. Bakit hindi ako makakilos? Anong nangyayari sa paligid? Sino ang humahawak at humihila sa akin? Bakit parang nasa barko ako? Nasaan ako? Bakit… bakit ganito?Blangko.Parang iba’t ibang eksena ang pilit sumasagi sa isip ko, iba’t ibang lugar, iba’t ibang sandali, pero lahat malabo, parang nananaginip ako nang gising.“Audrey… Audrey…”“Huh!”Parang bigla akong naiahon mula sa malalim na pagkalunod. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko siya.“Si Nick?” Napabulong ako, puno ng pagtataka. “Bakit ko kasama si Nick? Anong nangyayari?”Lingon ako nang lingon, gulong-gulo. Unti-unting bumalik ang alaala, si Elena, may sinuntok siya… nagkagulo… nag-ingay ang paligid.Napatitig ako kay Nick, nanlalaki pa rin ang mata.“What’s going on? Wher
Huling Na-update: 2025-08-10
Chapter: Chapter 70Nick’s POVGrabe ang kaba ko habang nakikita si Audrey na tulala. Hindi lang siya mukhang lasing, there’s something wrong with her. Sa paligid, puro sigawan at kaguluhan, pero siya… she seems unfazed, para bang nasa ibang mundo.Kahit hindi sabihin ni Sage na bantayan ko siya, iyon na talaga ang plano ko. Lumapit ako agad, tumalon sa tabi niya, at binuhat ko siya na para bang wala siyang timbang. Sumabay kami sa agos ng mga taong nag-uunahan sa labas, pilit na lumulusot sa siksikan hanggang sa makalabas kami sa malamig na hangin ng gabi.Pagkalagay ko sa kanya sa loob ng kotse, mahina kong tinapik ang pisngi niya. “Audrey… Audrey?” nakailang tapik pa ako bago siya magising.“HUH!” Napaigtad ako sa lakas ng boses niya, para bang nanggaling siya sa ilalim ng tubig at ngayon lang nakahinga. Napatingin siya sa paligid, halatang hindi mapakali.“What’s going on?” hingal at pagtataka ang boses niya.Tapos, parang bigla siyang natauhan. “Where’s Carly? Si Elena? Are they okay?”“Carly’s wi
Huling Na-update: 2025-08-09
Chapter: Chapter 69Elena’s POVHindi ko mapigilang mapatingin sa mahigpit na hawak ni Sage sa kamay ko.“Iniwan niya ang fiancée niya… para tulungan ako?” tanong ko sa sarili, hindi makapaniwala.“Dito muna tayo magtago,” sabi niya habang nagtago kami sa tabi ng isang kotse.“Hindi tayo puwedeng lumapit sa kotse ko, nandun ang mga tauhan nila. We cannot act rashly. They’re not an easy target.”Mabilis akong tumingin sa kanya, nanlilisik ang mga mata.“Kilala mo sila? Bakit?” may halong pagdududa ang boses ko.“Kalaban ba sila ng grupo mo?” dagdag ko, mas mababa na ang tono.Kumunot ang noo niya at tumitig sa akin. “Grupo ko?” ulit niya, halatang nagtataka. “What do you mean by that?” may inis na sa boses niya.“Wala,” iwas ko. Malay ko nga ba kung kaaway mo sila o kasama. Baka nga mas malala pa… baka kakampi mo.“Si Audrey,” balik ko agad sa paksa “Asan si Audrey?” Hindi ako mapakali, kailangan kong malaman na ligtas siya.“She’s with Nick,” sagot niya, pero nananatiling nakamasid sa mga lalaking pa
Huling Na-update: 2025-08-09
Chapter: Chapter 68Sage’s POVWe were drinking in a private room at one of the city’s most exclusive clubs. After the conference, Nick, George, and I decided to unwind with a few drinks.Hindi ko inasahan na magiging madali lang makagaanan sila ng loob. Sure, my dad’s been pushing me to get close to Nicholas Ford, but I thought it would take time. Siguro dahil pareho kami ng intensyon, both of us wanted to build some kind of connection. And the reason was the same, AUDREY.“Sage, we need to schedule our horseback riding contest,” biro ni George habang iniikot ang baso niya. “Gusto kong talunin ang isang Sage San Fernando.”Napatawa ako. “I’ll look forward to that,” sagot ko, ngumingisi. Gano’n na kami ka-relaxed sa isa’t isa.Nick, on the other hand, was still quiet, straightforward when he spoke, laging on point.“Gusto ko ring makita kung paano makipagkarera ang isang Nicholas Ford,” sabi ko.“Oh no, I’m not good in horseback riding,” sagot niya. “Marunong ako, pero hindi gano’n kagaling.”“Sus! Pa
Huling Na-update: 2025-08-09
Chapter: Chapter 67Elena’s POVKahit hindi ako komportable sa suot ko, nagpatianod na lang ako kay Audrey. Ewan ko ba, ni hindi ko siya matanggihan. Kita ko kasi yung saya sa mukha niya tuwing nakikita niya akong nakabihis, kaya napapailing na lang ako.Kahit ako, nagugulat pa rin sa itsura ko sa salamin. Magaling talaga si Audrey sa makeup, sa pagpili ng damit. Simple pero classy ang dating. Hindi nakapagtataka, artist siya, sanay mag-blend ng colors. Kaya pati sa fashion, parang laging may magic touch.“Hai!” bulalas niya habang nasa elevator kami. Napatingin ako, may tinawagan siya.“Hello, Carly? Pababa na kami ng condo. Sa lobby mo na namin ikaw susunduin. You didn’t tell me na sa iisang residence lang pala tayo nakatira!” masaya nitong sabi habang kausap si Carly.“Yes, sa Tower Two ang condo ko,” sagot nito, halatang excited.“I wanted to visit you kapag nabobored ako sa bahay. I also want to meet your daughter,” dagdag pa ni Audrey.“Ding!” Bumukas ang elevator papunta sa car park.“Nasa parking
Huling Na-update: 2025-08-08
Mag-log in
