"It's a good thing Lucas has a sense of responsibility, sa edad niyang pitong taon. Hindi siya katulad ng mga batang umiiyak dahil ayaw paiwan, nakakapag focus ka sa trabaho mo."
Napangiti si Manuela sa bahagyang pagpuri ng kaniyang kaibigan slash secretary na si Suzie. Nasa production sila ngayon at tinitingnan ang mga cabinets at tables na ginagawa ng trabahador ng Ibañez Furnitures. Si Manuela ang C.E.O ng kumpanyang naiwan ng kaniyang ama ng pumanaw ang mga ito at iwan sila. Ilang buwan palang ang lumilipas simula ng maulila si Manuela sa magulang, parang kahapon lang nangyari ang pagkawala ng mga ito na nagkaroon ng malaking Impact sa buhay ni Manuela. Her parents involved in a car accident na naging dahilan ng pagkawala ng mga ito. Sa pagpanaw ng mga magulang ni Manuela ay may iniwan na dalawang responsibilidad ang mga ito na si Manuela na ngayon ang gagawa. Unang-una ay ang kaniyang pitong taong gulang na bunsong kapatid na si Lucas, ipinangako niyang aalagaan niya ito ay po-proteksyunan. Siya na ang tumayong ina at ama para dito at ginagawa niya anh lahat para sa future nito. Pangalawa ang kumpanyang naiwan ng kaniyang, ang Ibañez furnitures. Hindi niya pinabayaan ang negosyong natayo ng kaniyang ama para sa kanila kaya ginagawa lahat ni Manuela upang hindi ito mawala sa kanila. All the employees at Ibañez Furnitures had grown close to Manuela, and she felt happy about the respect and trust they showed her. "Iniisip ko nga kung kanino ba nagmana si Lucas, sa mom ba namin or kay dad, sometimes he is more matured than I am in a certain point. Pitong taong gulang palang ang batang 'yun yet grabe na makapag encourage sa akin." ani ni Manuela. "Hindi ba at kayo nalang ni Lucas ang magkasama sa buhay? So parang tumayo ka ng ina sa kaniya, bakit hindi ka na maghanap ng lalaking puwede mong pakasalan para may katulong ka sa pag-aalaga kay Lucas? Nasa tamang edad ka na naman, hindi ba nanliligaw si Peter sayo?" pahayag ni Suzue na ikinalingon ni Manuela sa kaniya at kinuha ang hawak nitong maliit na checking list. "Ikaw talaga Suzie, sa tuwing nag-uusap tayo talagang darating ka sa ganiyang topic. Tulad ng ilang beses ko ng sinasagot sayo, wala pa ako sa ganiyang ideya. Marriage is no joke, besides, i'm focus in this business and Lucas righy now. As for Peter, ayokong bigyan siya nh falsw hope kaya ni-reject ko na siya. Dating supposed to be mutual, and I only see Peter as a friend." ani ni Manuela na tinuloy na ang pag-i-inspect sa mga natapos ng furniture na for delivery na. "Poor Peter, kahit nireject mo siya willing parin siyang maghintay sayo pero at the end of the day ay friendship lang ang kaya mo lang maibigay." buntong hiningang saad ni Suzie na napangiting napailing si Manuela sa kaibigan. "May another set pa po ba kayong gagawin?" tanong ni Manuela sa isa niyang empleyado ng mapuntahan niya ito. "May last set pa po ma'am, isusunod na po namin." "Sige po, pakiayos po ang packaging natin para walang masabi ang mga costumer natin." ngiting ani ni Manuela bago ito naglakad papunta naman sa kabilang side ng production. "Wait, Manuela, anong hanap mo ba sa isang lalaki? I'm sure even if you’re not interested in a romantic relationship right now, may ideal man ka nang naiisio tama? Puwede ko bang malaman?" kyuryosidad na tanong ni Suzie na ikinatigil ni Manuela at hinarap ang kaibigan. "We're at work, Suzie. Such personal questions aren't appropriate here. Do we have any new customers? How are our suppliers doing?" sita ni Manuela na ikinapout ni Suzie dahil wala ni isang sinagot si Manuela sa mga tanong niya. "Sorry ma'am. We have another two new customers, one is newly married and is just moving into their new home. The other just wants to replace some old furniture in their house. As for our suppliers, the delivery of mahogany wood will be delayed by a week, but it won’t affect our production since we still have enough supplies of mahogany wood." pahayag ni Suzie na ikinatango ni Manuela. "Is that all?" "Oh, meron kang board meeting with our investors, at may naka scheduled kang bisita sa office mo today."sagot ni Suzie habang nakatingin sa maliit nitong notebook kung saan nakalagay doon ang schedules ni Manuela. " Huh? Bisita? Sino?”kunot noong ani ni Manuela. “It’s Mr. Uno Juaquin Urquio, isang businessman who owns La Corrs Container Company from Seattle pero may malaking branch siya here sa Manila."Sagot ni Suzie na mas ikinakunot ng noo ni Manuela. “La Corrs Container Company? Anong kailangan ng isang businessman na malayo sa line ng work niya? What does he want with a furniture company?”takang tanong ni Manuela na kahit si Suzie ay walang maisasagot sa kaniya. "Hindi ko rin alam, but according sa email niya may gusto siyang i discuss sayo. He went through the proper process to schedule a visit, so he’s set for today. I-cancel ko ba?" "Don't. Curious ako sa pakay ng Mr. Urquio na 'yan." ani ni Manuela. Manuela was puzzled about why a container company owner would be interested in a furniture company, as the two businesses were quite different. Yet, gusto niyang malaman ang pakay nito sa kaniya. Kahit nagtataka sa bisitang darating at isinantabi muna iyon ni Manuela at nag focus sa mga iba pa niyang gagawin, her day was busy and productive. Itinuon ni Manuela ang oras niya sa pakikipag usap sa mga investors niya sa IFC (Ibañez Furniture Company), naging maayoa ang discussion nila, leading to plans for the growth of her company. Walang major issues sa production, at wala ring no-good products ang nakita sa inspections. Napreserve ng mga tauhan ni Manuela ang quality ng mga ginagawa ng mga ito kaya proud si Manuela sa mga employee niya Sa pagbalik ni Manuela sa kaniyang opisina ay sinimulan na niyang i-review ang ilang mga documents for the delivery ng mga products nila, nang magbukas ang pintuan at sumilip doon si Suzie. "Narito na si Mr. Urquio, and ang masasabi ko lang Manuela, sobrang guwapo niya! Para siyang anak ni Zeus na bumaba sa Olympus, ang lakas din ng dating niya, hindi nga lang yata marunong ngumiti kasi ang seryoso ng mukha." pahayag na kumento ni Suzie na naiiling nalang si Manuela sa kaniyang kaibigan. "It's not good to judge someone like that, pag narinig ka ng Mr. Urquio na 'yan baka kung ano ang sabihin niya sayo. Checking a person is a bad manners Suzie. Go ahead and let him in, I want to find out what he wants with IFC." may sermon na ani ni Manuela na natatawa lang na lumabas na ulit si Suzie. Inayos ni Manuela ang kaniyang mesa, pinagpatong patong na niya ang mga folders na tapos na niyang mabasa. Hindi pa niya natatapos lahat ng marinig niyang magbukas ang pintuan pero hindi nagawang lingunin ni Manuela. "Nice office huh."rinig ni Manuela na baritinong boses ng isang lalaki na sa tingin niya ay ang bisita na niya. "Welcome to Ibañez Furni...ture..." Dahan-dahang naitikom ni Manuela ang kaniyang bibig ng lingunin niya na ang kaniyang bisita kung saan isang guwapong lalaki ang nakatayo sa kaniyang harapan. Katulad ng sinabi ni Suzie sa kaniya kanina ay sobrang guwapo nga nito, matangkad at magandang manamit. Sa mga nakilalang lalaki ni Manuela sasang-ayon siya sa description ni Suzie dito na puwede itong maging anak ni Zeus. "Mr. Urquio?" sambit na tawag ni Manuela dito na naglakad palapit sa mesa niya. "Ms. Manuela Iriz Ibañez, it's an honor for me to finally meet you in person,"ani nito na may kalamigan sa boses nito, pakiramdam ni Manuela ay hindi lang silang businessman ang kaharap niya dahil sa presensya nito. At hindi maiwasan ni Manuela na magtaka dahil kung tawagin siya nito sa buong pangalan niya ay parang kilalang-kilala siya nito. The good looking man standing in front of her has an intimidating aura, but Manuela smiled at tumayo sa pagkakaupo niya sa mesa. "It's nice to meet you too, Mr. Urquio. Have a seat." Manuela offered, watching as he walked over and settled onto the sofa. Hindi ma-explain ni Manuela ang awra na nararamdaman niya rito, yet hindi niya iyon binigyang pansin at umupo na rin sa harapan nito. "You have a nice company, Ms. Ibañez." plain na ani nito habang nakatingin lang ito kay Manuela. "Salamat sa compliment Mr. Urquio, but honestly, I can’t understand why you scheduled a visit to my office, Mr. Urquio. The nature of our businesses is so different from your business." ani ni Manuela na walang hesitation sa kaniyang pagtatanong. "I know there’s a significant difference between our businesses, Ms. Ibañez, but the reason I wanted to meet you isn't about business. I waited a month out of respect for your mourning, so I believe this is the right time for us to talk,"seryosong pahayag na ikinasalubong ng kilay ni Manuela sa mga sinabi nito. "What do you mean, Mr. Urquio? Hindi ko maintindihan ang sinasabi mo." tanong ni Manuela. Naghihintay ng sagot si Manuela mula sa kaniyang bisita yet, may kinuha ito sa coat nito na isang pulang kahon. Binuksan nito ang kahon kung saan isang mamahalin, at eleganteng diamond ring ang nakikita ni Manuela na inilapag ng kaniyang bisita sa kaniyang center table. Kunot noo lang si Manuela na nakatingin sa pulang box na mau diamond ring bago binalik ang tingin sa kaniyang bisita na hindi nawawala ang pagkaseryosong expression ng mukha nito. "Can you explain to me what is this, Mr. Urquio?" "That box contains a ring, a real diamond if you must know," sagot ni Uno pero hindi parin klaro kay Manuela ang gustong iparating nito sa inilapag nitong singsing. "Can you please be direct with me, Mr. Urquio? Why did you put a ring in front of me?" muling tanong ni Manuela na ikinasandal ni Uno Juaquin Urquio sa kinauupuan nito habang seryoso at nakatitig lang kay Manuela. "Give me a further explanation sa gusto mong sabi--" "--be my wife for 365 days, Ms. Ibañez, and that ring will be proof of our marriage, and as my wife." putol na saad ni Uno na ikinawalan ng imik ni Manuela habang nakatingin dito. Hinihintay ni Manuela na sabihin ni Uno na nagbibiro lang ito pero seryoso lang itong nakatingin sa kaniya at hinihintay ang isasagot niya. "Pa-pakiulit nga ang sinabi mo, Mr. Urquio. I think mali ako ng pagkakarinig sa sinabi mo." "What you heard is not mistaken, Ms. Ibañez, uulitin ko para klaro sayo. Wear that ring and be my wife for 365 days,"pahayag na pag uulit ni Uno kung saan napatayo si Manuela sa gulat sa inaalok ni Uno sa kaniya. " What?! Gusto mo akong maging asawa?!" may kalakasang bulyaw ni Manuela dahil sa kaniyang gulat, at hindi makapaniwalang natitig kay Uno na hindi inaalis ang seryosong titig sa kaniya. "I guess you understand now what i want from you."saad ni Uno habang magkasalubong ang tingin nilang dalawa.
