วันต่อมา ยามเฉิน(07.00-08.59 น.)
หลินโหรวเตรียมตัวกลับจวน โดยมีคนของฝ่าบาทตามอารักขา ส่วนฝ่าบาทและท่านอ๋องทรงงานอยู่ที่หมู่บ้านอื่นๆในแถบชายแดน
"ออกไปเดินเล่นกันเถอะ" ฉันหันไปบอกเสี่ยวฮวาและจูจู จากนั้นพวกเราทั้งสามจึงเดินออกจากวังผิงอัน ฉันเดินเล่นเล่นไปเรื่อยๆจนมาถึงริมแม่น้ำที่ฝั่งตรงข้ามเป็นแคว้นซีฮัน ฉันยืนเหม่อมองสายน้ำที่ไหลตามทางช้าๆ จากนั้นจึงสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วป้องปากตะโกนว่า"ไอ้โบตั๋น ไอ้องุ่น พวกแกอยู่ที่ไหนเนี่ย~"
"......" ทุกอย่างเงียบสนิท ฉันทำหน้าเศร้าแล้วเหม่ออีกครั้ง
"องุ่น โบตั๋น ถ้าอยู่ก็ช่วยตอบหน่อยเถอะ~" ฉันป้องปากและลองตะโกนเสียงดังอีกครั้ง แต่ครานี้ฉันได้ยินเสียงคนตะโกนตอบกลับมา "นั่นเสียงหลินหลินนี่ นั่นแกใช่ไหม?"
"ฉันเอง เสียงแบบนี้แกคือไอ้องุ่นใช่ไหม~" ฉันถามกลับด้วยเสียงตื่นเต้นดีใจ
"ใช่....ฉันอยู่นี่" องุ่นตะโกนพร้อมกับโบกไม้โบกมืออยู่ที่ฝั่งตรงข้าม
"กรี๊ด~ คิดถึงอ่ะ ฮือๆ" ฉันกรีดร้องด้วยความดีใจก่อนจะร้องไห้เสียงดัง ฉันมองดูองุ่นในชุดจีนโบราณสีเขียวอ่อนด้วยความคิดถึง
"กรี๊ด~ฉันก็คิดถึงแกกับไอ้โบตั๋นเหมือนกัน ฮือๆ" องุ่นกรีดร้องด้วยความดีใจ
