วันต่อมา ยามอู่ (11.00 - 12.59 น.)
ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกอ่อนเพลีย ถึงจะเป็นอย่างนั้นแต่ก็แฝงไปด้วยความฟิน บอกตรงๆว่าคิดไม่ผิดที่เลือกเขา>.<
"ฮองเฮาท่านตื่นแล้วหรือเพคะ" หมิงจูที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอกได้ยินเสียงคนภานในห้อง จึงรีบเข้ามาปรนนิบัติ
"นี่ยามใดแล้ว"
"ยามอู่เพคะ"
"ห๊ะ" ฉันทำหน้าตาตกใจ เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ไม่เคยตื่นสายเท่านี้มาก่อน อย่างมากก็เก้าโมงถึงสิบโมง
"แล้วทำไมเจ้าไม่ปลุกข้า"
"ฝ่าบาทไม่ให้ผู้ใดมารบกวนพระองค์เพคะ" หมิงจูทำหน้าเหมือนไม่ได้รับความเป็นธรรม
"ฝ่าบาทงั้นหรือ" ฉันพึมพำแล้วยิ้มบางๆ ดูเหมือนว่าเขาจะอบอุ่นขึ้นหรือเปล่านะ>.<
จากนั้นฉันก็อาบน้ำ แต่งตัว และกินข้าว ก่อนจะเดินออกจากตำหนักของฝ่าบาทและไปตำหนักฮองเฮา ในระหว่างทางที่เดินก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังตะโกนโห่ร้อง
"นั่นเสียงอะไรน่ะ" ฉันถามหมิงจู
"น่าจะเป็นเสียงฝึกยิงธนูของราชองครักษ์เพคะ หม่อมฉันได้ยินว่าฝ่าบาททรงเสด็จไปทอดพระเนตรด้วยเพคะ"
"ยิงธนูเหรอ...น่าสนุกแฮะ" ฉันยิ้มกว้าง จากนั้นจึงเดินไปตามเสียง ก็มาถึงลานกว้าง ที่รอบด้านทำเป็นที่นั่งล้อมรอบเหมือนอัฒจันทร์ มีเป้าธนูขนาดกลางวางเร
