โรงพยาบาล N
แกรก แอด
กองทัพเปิดประตูห้องทำงานออกอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับฮัมเพลงเบา ๆ ไปด้วยโดยที่ไม่ทันสังเกตว่า มีใครบางคนมานั่งรอตัวเองอยู่ในห้องทำงานก่อนหน้าแล้ว ร่างสูงเดินเอาของไปเก็บในตู้เสื้อผ้าพร้อมกับหยิบเสื้อกราวน์ออกมาสวมก่อนที่จะหันกลับมาและพบว่า...
“อุ้ย!! ตกใจหมดเลย”
กฤษฎิ์นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานของหลานชายพร้อมกับมองคนที่ส่งยิ้มแหย ๆ มาให้ตน ก่อนที่กองทัพจะเดินไปนั่งลงบนโซฟาอย่างสงบเสงี่ยม เพราะสายตาของปู่ที่มองมายังตัวเองเต็มไปด้วยสายตาที่กำลังจับผิดอย่างชัดเจน
“เห็นว่าเมื่อวานลาป่วย ปู่ก็รีบมาทำงานแต่เช้าเพื่อมาดูว่าวันนี้หลานปู่หายดีหรือยัง แต่ดูจากท่าทางอารมณ์ดีที่ยิ้มจนปากจะฉีกไปถึงหูแล้ว หลานปู่ท่าทางจะป่วยการเมืองสินะ”
คำทักท้วงของผู้เป็นปู่ทำเอากองทัพได้แต่นั่งเม้มปากอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะตั้งแต่ที่เขาก้าวเข้าสู่อาชีพของหมอกองทัพไม่เคยลาป่วยเลยสักครั้ง เมื่อวานคือครั้งแรกที่การลาป่วยของเขาถูกบันทึกลงในประวัติการทำงานซึ่งมันก็ไม่แปลกที่ปู่จะแวะมาเพื่อจับผิดเขา เพราะสายตาของปู่ไม่ได้บอกเลยสักนิดว่าเป็นห่วงที่เขาป่วย แต่แววตาของปู่กำลังบอกชัดว่า
“อย่าคิดว่าปู่ไม่
