ด้วยความคิดถึง
"พี่ไม่ยอมให้เธอไปแต่งงานกับใครหน้าไหนทั้งนั้น...เพราะเธอเป็นของพี่แค่คนเดียว"สายตาคมกริบจ้องมาที่ฉันแฝงความดุดัน
"ปล่อยต้องนะ ต้องจะกลับ..."ยังพูดไปไม่จบประโยคมือทั้งสองของฉันก็ถูกรวบตรึงไว้เหนือหัวแล้วกดไว้จนฉันขยับไม่ได้
"ก็บอกแล้วไงว่าพี่จะไม่ปล่อยให้ต้องไปแต่งงานกับใครทั้งนั้น"
"พี่ทอย!"แคว่ก!! มือหนาฉีกชุดราตรีที่ฉันสวมใส่จนขาดติดมือเขา
"หึ เธอต้องใส่ชุดนี้ในงานแต่งของเราเท่านั้น"
"พี่จะบ้าไปแล้วเหรอ ปล่อยนะ!"ฉันตวาดใส่เขาประโยคหลังด้วยความโมโห แล้วพยายามขัดขืนสุดฤทธิ์แต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้
แคว่ก!! ชุดแต่งงานแสนสวยของฉันถูกฉีกขาดลงเผยให้เห็นเนินอกที่ยังมาบราปีกนกปกปิดอยู่
"พี่จะมาทำแบบนี่กับต้องไม่ได้นะ!...."ฉันตวาดใส่เสียงดัง.ทำให้คนบนร่างหยุดชะงัก
"...ลืมเป็นแล้วเหรอว่าต้องเป็นแค่แฟนเก่า"
"แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว"ฉันต้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังอมยิ้มให้อย่างงวยงง
"ตอนนี้เธอคือเมียพี่"ว่าจบ มือหนาที่ว่างก็ดึงบราปีกนกฉันออกแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ใยดี แน่นอนว่าตอนนี้ช่วงบนของฉันเปลือยเปล่า
"พี่รักเธอ และไม่เคยลืมเธอเลย"พอพี่ทอยพูดจบก็ก้มลงใช้ลิ้นแตะไปที่ยอดปทุมถันก่อนจะ
