ยังไงก็ไม่ยอมรับ
"ยัยต้อง...นี่แกพามันมาด้วยเหรอ!"พ่อทำน้ำเสียงแข็งหันมาถามฉันด้วยสีหน้าไม่พอใจต่างจากเมื่อกี้
"ออกไปจากบริษัทของฉัน!"จากนั้นก็หันไปตวาดพี่ทอยทันที
"ใจเย็น ๆ ก่อนครับผมมีเรื่องสำคัญที่จะแจ้งให้คุณอาทราบ.."
"ฉันไม่ฟังอะไรแกทั้งนั้น ออกไปจากบริษัทของฉัน ไม่งั้นฉันจะเรียกรปภมาลากแกออกไป!"
"พ่อคะ ฟังพี่ทอยก่อนเถอะค่ะ"ฉันรีบขึ้นเมื่อเห็นว่าท่านไม่ยอมฟังพี่ทอยเลย และฉันเดาว่ามันน่าจะต้องสำคัญแน่
"แกคิดจะทำอะไร..."พ่อหันมาที่ฉันด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
"....คิดจะให้ฉันยอมรับคนอย่างมันงั้นเหรอ"
"แล้วทำไมพ่อจะยอมรับพี่ทอยไม่ได้ล่ะคะ"ฉันสวนกลับเพราะก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจพ่อที่เอาแต่ใจแล้ว
"แกลืมไปแล้วเหรอว่ามันทำให้พี่ชายแกต้องตาย!"พอสิ้นเสียง ฉันขยับกายแล้วเดินไปยืนข้าง ๆ พี่ทอยประจันหน้าพ่อ
"ไม่ใช่เพราะพี่ทอย...แต่เป็นเพราะพ่อต่างหาก"เพียะ! พอฉันพูดจบฝ่ามือหนาก็ฟาดมาที่ใบหน้าของฉันทันที
"ต้องรัก"พี่ทอยหันมาแล้วมาลูบที่แก้มของฉันด้วยสีหน้าเป็นห่วงแฝงความรู้สึกผิดที่ทำให้ฉันต้องทะเลาะกับพ่อ
"ทำไมคะ ต้องพูดอะไรผิด...ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อที่คอยกดดันพี่ตั้ง สั่งเขาให้ทำตามที่พ่อต้องการ พอไม
