คนดูแลงอแงแทนคนป่วย

ตื่นขึ้นมาด้วยอาการระบมไปทั้งตัว แถมปวดหัวอีกด้วย เอามือแตะหน้าผากหวังว่าจะนวดแต่ก็เจอแผ่นเจลลดไข้แปะหน้าผากอยู่ นี่ฉันป่วยหรอวะ

"ตื่นแล้วเหรอ เธอตัวร้อน สงสัยโดนหนักไปหน่อย"

"เพราะนายนั่นแหละ" ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ณคุณอมยิ้มก่อนจะหยิบปรอทวัดไข้อัตโนมัติมาวัดไข้

"38.2 ไข้ลงมาบ้างแล้ว"

"อือ"

"หิวไหม ฉันทำข้าวต้มไว้ให้ แต่ดื่มน้ำอุ่นก่อนนะ" ณคุณบอกก่อนจะยื่นแก้วน้ำอุ่นที่วางอยู่บนโต๊ะส่งมาให้ ฉันรับแก้วน้ำมาดื่มก่อนจะส่งคืนให้ แบบนี้ค่อยโล่งคอหน่อย

"ไม่ไปทำงานเหรอไง แค่กๆ"

"เมียป่วยขนาดนี้ ผัวคงไม่ใจร้ายทิ้งเมียให้อยู่คนเดียวหรอก"

"ทำเป็นพูด ไปยกข้าวต้มมาเลย ฉันหิวแล้ว"

"ครับๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ" ณคุณเดินออกไปประมาณ 5 นาทีเขาก็กลับเข้ามาพร้อมถาดข้าวต้มที่อยู่ในถาด แถมมียาอยู่บนถาดอีกด้วย

"กำลังอุ่นๆ เธอคงทานได้แล้ว"

"ส่งมาสิ ถือไว้ทำไม" ฉันงงเมื่อฉันยื่นมือหวังที่จะเอาชามข้าวต้มมากินแต่ณคุณไม่ยอมส่งมา

"ฉันจะป้อน"

"แต่ฉันแค่ป่วย ไม่ได้เป็นง่อย"

"ดูแลเมียแค่นี้ก็ไม่ได้"

"เออค่ะ ตามใจนายเลยก็แล้วกัน" ฉันบอกอย่างปลงๆ สรุปคนที่ควรงอแงคือคนป่วย หรือคนที่ดูแลกันแน่ ณคุณตักข้าวต้มท