“เอ่อ ครับ” ความงดงามเบื้องหน้า ทำให้ ‘ราเชนทร์’ ชะงักตกใจ เขาอยู่ที่นี่มาเกือบสามปี ไม่มีใครคนไหนเลย ที่จะทักเขาแบบนี้ และไม่เคยมีด้วยซ้ำ ราเชนทร์ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครคบกับเขาเลย นั่นเป็นเพราะตัวเขาเอง ที่ปิดกั้นคนอื่นๆ
‘อุ้ย ชื่อเวย์จริงๆ ด้วยเหรอ ตายแล้ว ทำไงต่อดีล่ะ ^<>^’
“ฉันยูจินไง” เมนิลาแทบจะไปต่อไม่เป็น เมื่อบังเอิญดันเหลือบไปมองเห็นใครอีกคน กำลังเดินเข้ามา ‘นี่พี่คิมทานข้าวในห้องอาหารนี้ด้วยเหรอ’
“ผม ไม่ได้ชื่อเวย์ครับ ผมชื่อเชนทร์ครับ”
“อ่าว เหรอคะ แต่คุณหน้าเหมือนเพื่อนดิฉันมากๆ เลยนะคะ พอดีดิฉันพึ่งมาทำงานวันแรกค่ะ”
“เหรอครับ งั้นยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมอยู่ที่นี่เกือบสามปีแล้วครับ อยู่ศัลยแพทย์หัวใจครับ”
“อุ้ย งั้น คุณก็ต้องรู้จักหมอคิมสิคะ”
อะไรมันจะลงตัวขนาดนี้ สายตาของเมนิลามองไปที่พี่คิมของเธอ ‘เขาควงแฟนไปด้วยทุกที่ ทำไมถึงไม่คิดที่จะแต่งงานนะ ผู้หญิงรอจนเกือบจะเฉาอยู่แล้ว’
“ครับ หมอคิมเป็นเจ้าของที่นี่ครับ อีกอย่างเป็นหัวหน้าของผมด้วยครับ หมอคิมเก่งมากๆ ครับ”
ราเชนทร์อดชื่นชมไม่ได้เลย เพราะความเก
