“เอ่อ ครับ” ความงดงามเบื้องหน้า ทำให้ ‘ราเชนทร์’ ชะงักตกใจ เขาอยู่ที่นี่มาเกือบสามปี ไม่มีใครคนไหนเลย ที่จะทักเขาแบบนี้ และไม่เคยมีด้วยซ้ำ ราเชนทร์ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครคบกับเขาเลย นั่นเป็นเพราะตัวเขาเอง ที่ปิดกั้นคนอื่นๆ ‘อุ้ย ชื่อเวย์จริงๆ ด้วยเหรอ ตายแล้ว ทำไงต่อดีล่ะ ^^’ “ฉันยูจินไง” เมนิลาแทบจะไปต่อไม่เป็น เมื่อบังเอิญดันเหลือบไปมองเห็นใครอีกคน กำลังเดินเข้ามา ‘นี่พี่คิมทานข้าวในห้องอาหารนี้ด้วยเหรอ’ “ผม ไม่ได้ชื่อเวย์ครับ ผมชื่อเชนทร์ครับ” “อ่าว เหรอคะ แต่คุณหน้าเหมือนเพื่อนดิฉันมากๆ เลยนะคะ พอดีดิฉันพึ่งมาทำงานวันแรกค่ะ” “เหรอครับ งั้นยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมอยู่ที่นี่เกือบสามปีแล้วครับ อยู่ศัลยแพทย์หัวใจครับ” “อุ้ย งั้น คุณก็ต้องรู้จักหมอคิมสิคะ”อะไรมันจะลงตัวขนาดนี้ สายตาของเมนิลามองไปที่พี่คิมของเธอ ‘เขาควงแฟนไปด้วยทุกที่ ทำไมถึงไม่คิดที่จะแต่งงานนะ ผู้หญิงรอจนเกือบจะเฉาอยู่แล้ว’ “ครับ หมอคิมเป็นเจ้าของที่นี่ครับ อีกอย่างเป็นหัวหน้าของผมด้วยครับ หมอคิมเก่งมากๆ ครับ”ราเชนทร์อดชื่นชมไม่ได้เลย เพราะความเก
“อืม ใช่ค่ะพี่คิม” ปากบางยิ้มแฉ่ง “คิมคะ ตกลงคุณจะมาแค่ทักทาย หรือคุณจะมาทำอะไรกันแน่คะ”ญาณิศาเริ่มหมดความอดทนกับบทสนทนาต่อปากต่อคำของคนทั้งสองแล้ว บางที คิมหันต์กับเด็กคนนี้ คงไม่ใช่พี่น้องกันธรรมดาเสียแล้วสิ สังเกตจากอาการของแฟนหนุ่มของเธอแล้ว ตีความหมายเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย ‘นอกจากอาการหึงหวง’ “เดี๋ยวเย็นนี้ พี่นัดเราคุยกับพี่ก่อนนะ ยูจิน”คิมหันต์เปลี่ยนเรื่องทันที เมื่อรู้สึกว่าตัวเองจะแสดงอาการบางอย่างออกไป อย่างลืมตัว “ไว้พรุ่งนี้นะคะพี่คิม วันนี้ยูจินมีนัดแล้วค่ะ”เมนิลาจงใจเติมเชื้อไฟเข้าไปอีกครั้ง เพราะรู้สึกหมั่นไส้เขาอย่างที่สุด ‘เมนิลากับเขา จบไปตั้งแต่หกปีที่แล้ว เมื่อก่อนเธอยังเป็นเด็ก แต่ตอนนี้เมนิลาไม่ใช่เด็กคนนั้นแล้ว’ “โอเค งั้นวันนี้ พี่ไปรอเราที่บ้าน หลังจากนัดของเราเสร็จแล้วกัน ตามนี้นะ”สันกรามของหมอหนุ่มขบกันแน่น เพื่อระงับอารมณ์บางอย่าง ที่กำลังปะทุเดือดอยู่ในอกแกร่ง ‘อยากลองดีมากใช่มั้ย’ “ได้ค่ะ พี่คิม อาจจะดึกนิดนึงคงไม่เป็นไรนะคะ” “ไปกันเถอะค่ะคิม ไหนคุณบอกจะมาแค่ทักทายไงคะ”ญาณิศาตัดบท พร้อมกับด
[คฤหาสน์เชาวกรกูล] “คุณยูจินคะ เชิญทางนี้ค่ะ” สาวใช้ประจำบ้าน รีบตรงปรี่เข้ามาหลังจากได้รับมอบหมายภารกิจเฝ้าดูผู้เป็นนายกลับมา “ค่ะพี่ตอง พี่คิมยังรอยูจินอยู่เหรอคะ”เมนิลามองเวลาบนข้อมือของเธอ ‘เกือบเที่ยงคืนแล้ว’ หลังจากรับประทานมื้อค่ำเสร็จ เมนิลาก็เสนอไอเดีย ที่จะไปนั่งดื่มแบบเบาๆ ต่อ เพื่อกระชับความสัมพันธ์ของคนทั้งสองแนบแน่นขึ้น ตอนนี้พี่ชายของเธอ ไปส่งเพื่อนรักของเมนิลา ตามแผนที่เธอได้วางไว้ ส่วนเธอก็กลับเข้าบ้านมาในเวลาค่อนข้างดึก ไม่คิดว่าพี่คิมของเธอ ยังรอเธอตามนัดอยู่อีก “ค่ะ คุณคิมรอคุณยูจินในห้องโฮมบาร์ค่ะ”สาวใช้หมายถึงห้องที่มีไว้สำหรับผ่อนคลาย ที่มีเคาน์เตอร์บาร์ มีเครื่องดื่มพร้อม ไวน์ วิสกี้ชั้นดี ที่คุณลุงของเธอสะสมเอาไว้ เพื่อเป็นสถานที่พักผ่อนยามว่าง คล้ายกับห้องรับรองแขกไปในตัว เมนิลาเปิดประตูเข้าไป พร้อมกับมองหา เจ้าของการนัดหมายครั้งนี้ ภายในห้องมีแสงไฟสลัว เพื่อเพิ่มบรรยากาศให้ดูคลาสสิก หรูหรา ราวกับคลับหรู แต่แตกต่างกันตรงที่ความเงียบสงบเท่านั้นเอง “นั่งก่อนสิ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ทำให้ร่างบางสะดุ้งทันที
“ไม่นะ! พี่คิมปล่อยยูจินลงเดี๋ยวนี้นะคะ พี่คิมเมาแล้วนะคะ ปล่อย!”เมนิลาดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมแขนของเขา เมื่อคนตัวใหญ่อุ้มร่างของเธอเดินทะลุเข้าไป ห้องใหญ่อีกห้องหนึ่ง ที่เป็นห้องนอนสำหรับไว้รับรองแขก “ไม่! เราจะได้รู้ยังไงล่ะ ว่าเมื่อก่อนพี่รู้สึกยังไง เมื่อโดนปั่นหัวแบบนี้” พลั่ก! ร่างบางลอยละลิ่วกระแทกลงกับเตียงกว้างทันที “อุ้ย! พะ-พี่คิมบ้าไปแล้ว”เมนิลารีบตะลีตะลานทรงตัวขึ้น พร้อมกับรีบกระโจนไปที่ประตู แต่ทว่าก็ช้ากว่าคนตัวใหญ่ เมื่อคิมหันต์กระชากร่างนั้นไว้ และโยนลงไปบนเตียงใหญ่อีกครั้ง พร้อมกับกดล็อคประตูไว้อย่างแน่นหนา “ใช่! พี่บ้า! บ้ามาหกปีแล้ว!”ร่างสูงย่างกรายเข้ามาอย่างช้าๆ พร้อมกับปลดกระดุมเม็ดที่เหลือ กระชากพันธนาการนั้นออกจากร่างกายทันที ตามมาด้วยเข็มขัด และปลดตะขอกางเกงสแลกสีดำเข้ารูปนั้น “ไม่นะ!” เมนิลาถลาลุกขึ้นจากที่นอนอีกครั้ง ก่อนที่พี่คิมของเธอจะเปลือยกายต่อหน้าเธอ ‘พี่คิมต้องเมาแน่ๆ’ “จะไปไหน!” มือหนากระชากร่างบาง พร้อมกับกอดรัดเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา ใบหน้าคมฉกวูบมาทันที ริมฝีปากหนาประกบมาอีกครั้งอย่าง
“อ๊า! พี่คิม ยะ-หยุดค่ะ! อ๊า!” ริมฝีปากบางสั่นระริก พร้อมความต้องการ เมนิลากำลังต่อสู้กับความรู้สึกเสียวซ่านอย่างหนัก จนต้องผงกศีรษะขึ้น เพื่อฉกไปที่ริมฝีปากของชายหนุ่มอย่างร้อนใจ เมนิลาหลุดจากความเป็นตัวเองแล้ว ความรู้สึกดำมืดเข้าครอบงำเต็มตัว จนทำให้ร่างบางเด้งสะโพกสวยเข้าหาแท่งใหญ่ทันที “โอ๊ะ! ยูจิน!” กายสาวตอบสนอง ทำให้ดุ้นใหญ่กดกระแทกสวนเข้าหาทันที! สวบ! เสียงแท่งใหญ่กระแทกเข้ากับร่องรักคับแคบนั้น “กรี๊ดดดด! อุ๊บ!!” เมนิลากรีดร้องขึ้นมาทันที เพียงไม่นานริมฝีปากของเธอก็ถูกประกบเอาไว้ด้วยปากของเขา ลิ้นใหญ่ชอนไชเข้าไปในโพรงปากเล็ก ดูดดุนอย่างดุเดือด เพื่อปิดกั้นเสียงร้องนั้นเอาไว้ ในขณะที่เบื้องล่างยังคงกระแทกดุดันไปเรื่อยๆ ผ่านความคับแคบนั้นจนลึกสุดลำ! “อื้ออ!!!” เมนิลาพยายามสะบัดหน้าออกจากจูบร้อนนั่น พร้อมกับกระถดร่างของเธอออกจากแท่งใหญ่ ความเจ็บปวดที่แทรกเขามากะทันหัน ทำให้เมนิลาเจ็บปวดอย่างที่สุด ‘ผ่านมาหกปีแล้ว มันยังเหมือนคราครั้งแรกไม่มีผิด!’ “โอววว์ อย่าดิ้น! ยะ-ยูจิน! พะ-พี่ โอวว์ ซีสส์” ความคับแคบบีบรัดแท่งใหญ่ของ
ความน้อยใจเมื่อหกปีก่อน กระแทกซัดเข้ามากลางใจของเมนิลาอย่างจัง เธอโกรธที่พี่คิมไม่เหลียวแลเธอ ปล่อยให้เธอจมปลักกับความรู้สึกเจ็บปวดแทบขาดใจ ‘ทำไมเมนิลาจะต้องเห็นดีไปกับเขาด้วย ในเมื่อต่างฝ่ายต่างมีความสุข เมื่อเสร็จกิจก็แยกย้าย ก็เท่านั้น!’ “อ่อ งั้นเหรอ! แค่ความต้องการ แค่นั้นเหรอสำหรับเรา!”สันกรามใหญ่ขบกันแน่น เพื่อเค้นคำพูดอันเจ็บปวดนั้นออกมา “ใช่ค่ะ ปล่อยยูจินเดี๋ยวนี้!” “ไม่สิ! พี่ยังต้องการเราอีก! งั้นพี่คงต้องขออีกสักรอบนะ!”พูดจบ ร่างบางก็ลอยละลิ่วพลิกขึ้นไปยังด้านบนทันที ทั้งที่แท่งร้อนนั้นยังค้างคาอยู่และเริ่มขยายตัวและแข็งชันขึ้นมาอีกครั้ง! “ไม่นะ! พี่คิม! ปล่อยยูจินนะ” ร่างบางดิ้นเร่าอยู่บนเรือนร่างกำยำ พยายามเบี่ยงสะโพกออก แท่งร้อนนั้นยังคงแข็งขืนอยู่ในช่องทางรักของเธอ “พี่ต้องการอีก! เราก็ต้องสนองสิ! ยูจิน!” [สายวันต่อมา...] ตึ๊ด! ตึ๊ด! ตึ๊ด! เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้น มือบางควานหาต้นเสียงนั้นไปมา พร้อมกับคว้าสายร้อนนั้นขึ้นมาดู ‘นานิ...เหรอ โทรมาทำไมแต่เช้า’ “อือ ว่าไงนานิ” เสียงแหบแห้
“เออ แล้วพี่คิมกับแกได้ป้องกันหรือเปล่า” “ไม่อ่ะ ฉันไม่ห่วงเรื่องนี้หรอก เพราะรอบเดือนฉันต้องมาวันนี้ ไม่งั้นก็พรุ่งนี้แหละ ไม่น่าจะพลาดหรอกแก” “โอย แก ต่อไปแกต้องพกถุงแล้วรู้มั้ย ถ้าเกิดมีครั้งหน้าอีกล่ะ ฉันว่าพี่คิมคงไม่ปล่อยแกอีกแน่ แต่...เอ แล้วพี่คิมได้พูดอะไรกับแกหรือเปล่า อยู่ดีๆ ถึงมาซัมติงกับแก ยูจิน” “พี่คิม คงอยากแก้แค้นฉันล่ะสิ เมื่อก่อนฉันทำให้พี่คิม ต้องเป็นของฉัน ครั้งนี้พี่คิมเลยอยากเอาคืนฉัน”เมื่อคืนเขาบอกว่า อยากทดสอบความต้องการของเธอ มันทำให้เมนิลาโกรธเขาเพิ่มขึ้นมาอีก เลยเผลอพลั้งปากพูดไป โดยไม่ทันคิด “สรุปแกกับพี่คิม ก็เหมือนเดิม หลังจากที่ซัมติงกันแล้วใช่มั้ย” “อือ แกจะให้ฉันบอกพี่คิมรับผิดชอบได้ยังไง นานิ พี่คิมมีแฟนแล้วนะ และอีกอย่าง ฉันก็ไม่รู้ว่าพี่คิมโกรธฉันขนาดไหน ถึงเอาเรื่องเก่าๆ มาพูดอีก คงอยากจะเอาคืนฉัน รอมาตั้งหกปี และฉันซะอีกที่เป็นฝ่ายเสียหาย” “งั้นแก ก็ควรบอกพี่คิมรับผิดชอบแกดิ ยูจิน เข้าทางแกเลย เมื่อก่อน แกเคยคิดว่า ถ้าพี่คิมเป็นของแก และแกจะจับพี่คิมนี่ ตอนนี้ ได้โอกาสแล้วนะ”
“เรายังต้องใช้ชีวิตวัยรุ่นอีกนานนะ ยูจิน พี่ว่าเราพักเรื่องนี้กันดีกว่า เดี๋ยวพี่จะเก็บเรื่องนี้ไปพิจารณา ในฐานะที่เป็นพี่ชายคนโต และอายุมากกว่าใคร คุณพ่อกับคุณแม่จะได้สบายใจครับ”เวธัสตัดบทในสนทนาครั้งนี้ ความเป็นจริง เขาเองต่างหากที่จะต้องทำภารกิจนี้ ในเมื่อน้องสาวที่เขาหมายปองไว้ ไม่มีวี่แววว่าเธอจะรู้ตัวเลยสักนิด เวธัสก็คงต้องหาคนอื่นแล้ว อย่างน้อยมิตรภาพความเป็นพี่น้องก็ยังคงอยู่ ความลับของเขาก็คงปิดตายตลอดไป... “งั้น ก็ดีเลย หวังว่าพ่อคงไม่รอนานนะเคน พ่อกับแม่แก่ลงทุกวัน สิ่งที่พ่ออยากเห็น ก็คือลูกเป็นฝั่งเป็นฝาเรียบร้อย สมบัติเงินทองมีมากมายก่ายกอง ถ้าลูกไม่หาทายาทสืบทอด กิจการของเราก็จะต้องจบไป ที่รุ่นของลูกกันนี่แหละ” “ผมคงไม่ได้ให้พี่เคนรับภารกิจนี้คนเดียวหรอกครับคุณพ่อ อีกอย่าง ถ้าผมทำ ตอนนี้อาจจะแซงหน้าพี่เคนไปแล้วก็ได้ครับ”แววตาเย้ยหยันปรากฏบนใบหน้าคมเข้มทันที ‘เราคงคิดว่า ชัยชนะจะอยู่ที่เราคนเดียวล่ะสิ ยูจิน อย่าลืมนะว่าเมื่อคืน พี่ไม่ได้ป้องกันอะไรเลย ตอนนี้เทวดาตัวน้อยๆ อาจจะลงมาจุติแล้วก็ได้ ^^’ “งั้นเหรอคิม แสดงว่าลูกตกลงกับหนูณิชาได้
ใบหน้าสวยร้อนผ่าว เมื่อนึกถึงบทรักอันร้อนแรงของเธอกับพี่คิม ที่เกิดขึ้นหลายครั้งหลายครา ทั้งที่บ้านและเพนท์เฮ้าส์ของพี่คิม เมนิลาไม่เคยรู้มาก่อนเลย ว่าพี่คิมของเธอนั้น จะมีความต้องการมากขนาดนี้ ทุกที่ และเกือบทุกเวลา ไม่ว่าจะเป็นห้องน้ำ ห้องนอน โซฟา บนพื้น หรือแม้กระทั่งในห้องครัว พี่คิมไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเลยสักครั้ง หนำซ้ำพลังยังล้นเหลือในตอนเช้าก่อนออกมาทำงานอีกด้วย ^^ “พี่รักเรานะ ยูจิน พี่คิมคนนี้รักยูจินนะครับ”เสียงทุ้มอันนุ่มนวลกระซิบข้างหู “ขอบคุณนะคะพี่คิม ที่พี่ทำตามสัญญาของพี่คิม ที่ให้กับยูจินไว้ เมื่อตอนห้าขวบค่ะ พี่คิมจะรักและดูแลยูจินตลอดไปจริงๆ นะคะ” “ตลอดไปชั่วชีวิต พี่สัญญาครับ” “ยูจินรักพี่คิมนะคะ รักมาตลอด ไม่เคยมีวันไหนเลยค่ะ ที่ยูจินจะหยุดรักพี่คิม ถึงแม้ตอนแรกอาจจะไม่เข้าใจพี่คิมสักเท่าไหร่ แต่ยูจินไม่เคยลืมพี่คิมเลยนะคะ กลับคลั่งรักพี่ไปอีก จนพี่คิมรำคาญ ไล่ยูจินให้ไปไกลๆ” “พี่ขอโทษครับ ต่อไปนี้ พี่คิมคนนี้ จะไม่ทำแบบนั้นกับยูจิน ของพี่อีกแล้วครับ จะรักและดูแลภรรยาคนนี้ตลอดไปครับ” “ยูจินก็เช่นกันค่
“อ๊า! นายนี่มัน อ๊ะ!” ญาณิศาไม่อาจต้านทานความรู้สึกกระสันรัญจวนนี้ได้อีกต่อไป ‘สักครั้งในชีวิต ญาณิศาขอทำตามใจตัวเองสักครั้ง ถ้าครั้งนี้พลาดอีก เธอจะไม่มีรักอีกแล้ว ตลอดชีวิต’ มือบางกดศีรษะของชายหนุ่มแนบลำตัว ทำให้ปากร้อนยิ่งละเลงปลายลิ้นไปที่ยอดปทุมสวย พรึ่บ! ชายหนุ่มผละออก พร้อมกับรีบถอดพันธนาการของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว มือหนาสั่นเทาในขณะที่กำลังปลดตะขอกางเกงออก เพราะความต้องการมันอัดแน่นเต็มเป้ากางเกงใหญ่ บวกกับความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างหนา “นายจะต้องรับผิดชอบฉันตลอดไป ถ้านายยังไม่หยุด!”เสียงหวานร้องเตือนคนตัวใหญ่ เมื่อสายตาของเธอ เหลือบเห็นแท่งใหญ่นั้น ผงาดอยู่ตรงหน้าของเธอ ใบหน้าสวยร้อนเห่อ เมื่อเห็นถึงความใหญ่โตของแท่งร้อนนั่น “ทั้งชีวิตเลยครับ ที่รัก โอววว์” ดุ้นใหญ่ลากไล้ไปมาตรงร่องกุหลาบสวย เพื่อแสดงให้เจ้าของร่างอวบอิ่ม ได้รับรู้ว่า เขารักเธอมากเพียงใด ความชื้นแฉะของร่องรัก ทำให้แท่งร้อนไล้ไปมาได้อย่างสะดวก “มันจะเจ็บไหม นายต้องอ่อนโยนกับฉันนะ อื้อ...”เจ้าของร่างเล็กยังคงคร่ำครวญไม่หยุด ญาญิศากึ่งกลัวกึ่งกล้า เธอไม่ใช่สาวแรกรุ่น ที
[ชลบุรี] “คุณยังไม่ให้คำตอบผมเลยนะครับ ว่าคุณจะแต่งงานกับผมหรือเปล่า ณิชา”สายตาคมมองร่างบาง ที่กำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอย่างร้อนใจ วันนี้ครบกำหนดที่เธอกับเขาจะต้องกลับแล้ว “นายจะบ้าหรือไง พึ่งจะตกลงคบกันไปเมื่อวาน วันนี้นายก็มาขอฉันแต่งงานเนี่ยนะ”ญาณิศามองหนุ่มหน้าขาวใสสไตล์เกาหลี ดวงตากลมโตกวาดไปทั่วใบหน้าอันหล่อคมนั้นอย่างชั่งใจ เธอไม่รู้ว่าตัวเองเดินทางมาถึงจุดนี้ได้อย่างไรกัน ญาณิศายอมรับว่าเธอไม่มั่นใจ ในความรักครั้งใหม่ของตัวเองมากนัก ก็อย่างที่เธอเคยบอกไว้ ว่าญาณิศาไม่ชอบคบเด็ก เธอชอบผู้ชายที่อายุมากกว่าเธอ สเปคของเธอก็คือแนวโอป้าเท่านั้น “ผมเริ่มรู้สึกว่าคุณ ไม่ได้อยากคบกับผมเลยนะครับ”สายตาอันหวาดระแวง กวาดไปทั่วดวงหน้าขาวใสของเธอ “นายหมายความว่ายังไง” “คุณก็แค่รำคาญที่ผมตื้อคุณใช่มั้ย ณิชา” “ไม่นะ...ฉันก็แค่ไม่ชอบคบผู้ชาย ที่อ่อนกว่าฉันก็เท่านั้นเอง ถ้านายแก่กว่าฉันสักสามปี หรืออายุเท่ากัน ฉันก็คงไม่ติดอะไร แต่เอาเป็นว่า ฉันจะพิจารณาคำขอแต่งงานของนายก็แล้วกันนะ หลังจากนี้ฉันขอเวลาสักพักนะ” “จะพิจารณาง
ริมฝีปากหนาจูบเข้าที่ขมับขวาของหญิงสาว ก่อนที่กอดร่างบางเอาไว้แน่น ใบหน้าสวยเกยกับไหล่กว้าง เรียวแขนของเธอคล้องคอของเขาเอาไว้ หลังจากที่บทรักอันเร่าร้อนจบลง แต่ก็เพียงไม่นาน ความร้อนระอุประทุขึ้นแทรกเรือนกายของเธออีกครั้ง“พี่คิม มะ-มาอีกแล้วค่ะ อ๊ะ!”“เอาสิที่รัก สำหรับเรา พี่พร้อมเสมอ ยูจิน”บทรักบรรเลงอีกครั้ง อย่างดุเดือด ราวกับพายุในฤดูร้อนและอีกครั้งจนกว่าฤทธิ์ยากำหนัดนั้นจะสูญสิ้น!สองชั่วโมงผ่านไป…บนเตียงกว้าง...สองร่างอันเปลือยเปล่านอนแน่นิ่งแผ่หรา หลังจากมรสุมรักดุเดือดนั้นจบลง เสียงหอบหายใจปนกระเส่าของคนทั้งสองแผ่วเบาและลดลงตามลำดับ“ยูจิน…”“คะ?”“แต่งงานกับพี่เถอะ นะครับ พี่รักเรา”“ห๊ะ! อะไรนะพี่คิม”ร่างบางพลิกตัวขึ้นมาทับทาบผู้เป็นพี่ทันที ‘เมนิลาอยากเห็นสีหน้าของเขา นี่เธอฝันไปหรือว่าหูฝาดกันแน่’“พี่บอกว่า พี่รักเรา ยูจิน พี่รักน้องสาวตัวแสบคนนี้”นิ้วแกร่งจิ้มไปที่หน้าผากมน พร้อมกับผงกศีรษะขึ้น เพื่อจุ๊บไปที่หน้าผากหนึ่งที“ตอนไหนคะ?” ดวงตากลมโตกวาดไปทั่วใบหน้าของผู้เป็นพี่ เพื่อต้องการหาความจริงที่แสดงจากสีหน้า แววตาของคนพูด“ห้าขวบ”“พี่คิม!”“พี่รักเรา ตั้งแต่เร
“อ๊า! พะ-พี่คิม อื้อ” เมนิลาสะท้านไปทั่วเรือนร่าง สัมผัสร้อนจากมือของเขา ทำให้เรือนร่างของเธอร้อนระอุ เพราะความต้องการที่ถาโถมถูกกระตุ้นด้วยฤทธิ์ยา ผสมกับความกระสันสวาทที่แสนจะรัญจวนของเธอ ทำให้เมนิลารู้สึกวาบไหวจนช่องท้องหดเกร็ง “อึ้มม์” ริมฝีปากปากลากไล้เรื่อยมาตรงซอกคอขาวผ่อง จูบซับดูดเม้ม ใช้ฟันคมครูดเบาๆ ตรงเนื้ออ่อน จากนั้นไล่เรื่อยลงมาพร้อมกับมือหนาปลดกระดุม แหวกสาบเสื้อตัวสวย จนเจอเนินเนื้ออวบขาวสองก้อนใหญ่ “อร๊าง! พี่คิม อื้ออ” เสียงหวานร้องคราง พร้อมกับมือบางที่เกาะเกี่ยวไหล่กว้างเอาไว้แน่น เมนิลาต้องการ เธอต้องการผู้ชายคนนี้ “ครับ” ปากหนางับไปที่ปลายถันสีชมพูทันที หลังจากที่เขาปลดพันธนาการออกจนหมดสิ้น โดยท่อนบนเปลือยเปล่าปรากฎแก่สายตาของชายหนุ่ม ลิ้นสากลากไล้ละเลงไปที่ปลายถันแบบระรัว ฟันคมครูดเบาๆ ไปที่ลูกเชอรี่แดงสด “อ๊ะ! พะ-พี่คิม” นิ้วเรียวสวยแทรกไปยังกลุ่มผมดกดำของชายหนุ่ม ที่โน้มลงมา และกำลังดูดดื่มเต้าใหญ่ จากซ้ายไปขวา มือข้างหนึ่งบีบเคล้นเต้าขาว ปลายนิ้วแกร่งเกลี่ยไปที่ยอดปทุมแข็งชัน “ยะ-ยูจิน” เสียงแหบพร่าพึมพำกับยอด
[15 นาทีต่อมา...เพนท์เฮ้าส์] ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงกดรหัสหน้าประตู แกร๊ก! ประตูบานใหญ่ถูกเปิด ‘อยู่หรือเปล่าเนี่ย?’ เมนิลากวาดสายตา เข้าไปยังบริเวณภายในห้องใหญ่ ที่มีแสงไฟสลัวเปิดอยู่ เธอมองหาพี่ชายตัวแสบของเธอ ไปทั่วบริเวณห้องรับแขก ด้านนอก หรือแม้กระทั่งในห้องนอนใหญ่ ก็ไม่พบร่องรอยของพี่คิม มีเพียงแก้วกับขวดน้ำ วางอยู่บนโต๊ะ ดูจากสภาพแล้ว น่าจะพึ่งถูกเปิดอย่างแน่นอน แกร๊ก! เสียงประตูห้องน้ำใหญ่ถูกเปิด เมนิลาจ้องไปยังต้นเหตุเสียงนั้นทันที “พี่คิม!”ร่างสูงเดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูพันรอบเอว หยอดน้ำเกาะแพรวพราวทั่วเรือนร่างกำยำ แผงอกกว้างที่มีขนหน้าอกขึ้นประปราย กล้ามเนื้อที่งดงามแข็งแกร่งแบ่งตัวเป็นมัดๆ ไล่ลงไปคือกล้ามหน้าท้องเป็นลอนสวยงามแข็งแกร่ง อย่างคนสุขภาพดี “อืม” สายตาคมจับจ้องไปที่ร่างอวบอิ่ม ที่ยืนตะลึงค้างเติ่งอยู่กลางห้อง ริมฝีปากบางเผยอค้างไว้ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง และจ้องมองกลับมาที่เขา “ทำไม พี่คิมไม่รับโทรศัพท์คุณป้าคะ ยูจิน เอ่อ คุณป้าให้ยูจินมาดูพี่คิม ตะ-แต่ตอนนี้ พะ-พี่คิมน่าจะสบายดี งั้น ยูจ
“ก็ไม่นะ เฉยๆ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ จะได้ทุรนทุราย” “ก็นี่ไงครับ คุณไม่ได้เจ็บมาก คุณแค่เสียใจก็เท่านั้นเอง ถ้าคุณรักหมอคิมมากๆ คุณจะไม่เป็นแบบนี้หรอกครับ สภาพของคุณจะต้องแย่กว่านี้แน่นอนครับ” “อืม สรุป ฉันไม่ได้อกหักใช่มั้ย” “คนอกหักไม่ได้อยู่สภาพแบบคุณหรอกครับ”ราเชนทร์ส่งยิ้มให้กับหญิงสาวกับความน่ารักน่าเอ็นดูของเธอ จริงๆ เธอไม่ได้โตเลยสักนิด กลับเป็นเด็กมากกว่าอายุจริงเสียอีก “อ่าว เหรอ งั้น นายจะยังไงกับฉันต่อล่ะ ฉันมาคุยพ่อกับแม่นายแล้ว ไม่เห็นว่าท่านจะไม่โอเคกับฉันเลย หรือนายเป็นลูกคนเดียว ท่านเลยตามใจนาย เลยตามเลย” “คุณพ่อกับคุณแม่ท่านรักผมครับ ไม่ว่าผมจะรักใคร ท่านก็รักตามผมหมดแหละครับ ดังนั้น ผมรักคุณ ชอบคุณ ท่านก็รักและชอบคุณเหมือนกันครับ ^^” “จริงเหรอ...พูดก็พูดนะ ฉันยังแปลกใจไม่หายเลย กับหน้าตาและทุกอย่างที่เป็นนาย ฉันมองไม่ออกเลยด้วยซ้ำ ว่านายชอบฉันตรงไหนกัน ทั้งที่ฉันไม่ได้ดูดีอะไรขนาดนั้น” “ผมก็พูดกับคุณเป็นร้อยครั้งแล้วนะครับ ว่าผมชอบคุณที่เป็นคุณครับ คุณเป็นคนตรงไปตรงมา ผมชอบคุณที่เป็นแบบนี้ครับ นี
[เช้าวันต่อมา] ‘นี่เวลาเกือบเก้าโมงแล้วนะ ทำไมยัยนานิ ถึงไม่ออกมาซะที’ เมนิลายืนลังเลอยู่หน้าห้อง 701 เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว เธอไม่กล้าที่จะเคาะประตูเรียกคนทั้งสองเลย เมื่อคืนเธอวางแผนทุกอย่างสำเร็จ แต่ไม่รู้ว่าที่เหลือ เพื่อนของเธอจะทำสำเร็จหรือเปล่า ได้แต่ลุ้นอยู่หน้าห้องของพี่ชายอยู่แบบนี้ ‘หรือจะโทรเข้าไปเรียก จะดีมั้ยนะ ยัยนานิ กับพี่เคนจะอายกันหรือเปล่าเนี่ย โอย! จะเอายังไงดี’ เมนิลาเดินไปเดินมา ราวกับไม่รู้ว่าจะตัดสินใจเรื่องนี้อย่างไรดี [ด้านในห้อง] “นานิ นานิตื่นเถอะครับ”เวธัสรู้สึกตัวเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ค่ำคืนที่ผ่านมา เขาและเธอมีความสุขอย่างที่สุด การร่วมรักนับครั้งไม่ถ้วน ทำให้ร่างบางอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรง และไม่ยอมตื่นจากการนิทราหลับใหล “อืม...ขอนอนอีกหน่อยนะ ยูจิน”เสียงเล็กอันแหบแห้งโต้กลับ ทั้งที่ดวงตายังปิดสนิทอยู่ “แต่เรามีกิจกรรมต่อนะครับวันนี้ ตื่นเถอะครับ”สายตาคมเข้ม จ้องไปยังใบหน้าขาวนวลเนียน อันบริสุทธิ์ผุดผ่องของเธอในยามหลับใหล จากนี้เขาจะรีบจัดการ เรื่องของเธอกับเขา การแต่งงานอาจถูกกำหนดไว้เร็วๆ
“อุ้ย พี่เคน อื้อ” เสียงใสร้องครางทันที เมื่อมีบางอย่างสัมผัสที่ต้นขาของเธอ มือทั้งสองข้างของเธอเกาะเกี่ยวลำคอแกร่งเอาไว้แน่น ความซาบซ่านแผ่ไปรอบกายอวบอิ่ม ร่างเล็กเบียดแซะเร่งคนตัวใหญ่ อย่างกล้าหาญ “นานิ โอวว์” จูบร้อนบดขยี้อย่างรุนแรง ความปรารถนาแผ่ซ่านทั่วร่างกำยำ มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียนไร้อาภรณ์ วกกลับมาด้านหน้า ก็พบกับปทุมลูกใหญ่ มือหนาบีบเคล้นอย่างหนักหน่วง จนร่างบางสะท้านขึ้นมาทันใด “อ๊า! พะ-พี่เคน อูยย์” ร่างบางห่อปากอย่างสุดสยิว ความหวามไหว มวนอยู่ตรงช่องท้องของเธอ ทำให้ร่างบางดีดตัวขึ้น พร้อมกับกระดกปทุมใหญ่ขึ้น เข้าไปที่ปากหนาทันที “นานิ อึ้มม์” ปลายลิ้นใหญ่ตวัดไปที่ปลายถันสีชมพูสด ดูดเม้ม ละเลงไปที่ลูกเชอรี่อย่างเมามัว มืออีกข้างบีบเคล้นอกใหญ่จนทะลักล้นมือ “อร๊าง! อ๊า พี่เคนคะ นานิ สะ-เสียวค่ะ อื้ออ” มือบางขยุ้มไปที่กลุ่มผมดกดำของชายหนุ่ม ความรู้สึกซาบซ่านแทรกขึ้นตามลำดับ ร่างบางเด้งเข้าหาปากร้อนอย่างลืมตัว “คะ-ครับ นานิ โอวว์ ซี๊ดดดด” มือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างอันงดงาม ขาวโพลน ยามต้องแสงไฟบนหัวเตียง ทำให้เร่งคว