ชายหนุ่มหันมามองภรรยากับลูกครู่หนึ่ง ..ปิ่นมุกก็เลยส่งยิ้มหวานพร้อมกับพยักหน้าให้เล็กน้อยเป็นสัญญาณบอกว่าเธอพร้อมแล้ว
พอรถวิ่งเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ คนที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้นก็ออกมายืนรอกันแล้ว
ประตูรถเปิดออกเท่านั้นแหละ เด็กชายตัวน้อยๆ ก็รีบวิ่งลงจากรถ
"ปลื้ม!" ปิ่นมุกตกใจที่อยู่ดีๆ ลูกก็วิ่งเข้าไปหาพวกท่าน "หนูทำอะไรลูก"
"สวัสดีครับ" นอร์เวย์ยกมือขึ้นไหว้ พ่อกับแม่ที่ยืนรออยู่ด้านหน้า เขาไม่คิดเลยว่าจะเห็นพ่อด้วย และสิ่งที่เหนือความคาดหมายอีกอย่างหนึ่งก็คือ ตอนนี้ท่านอุ้มลูกชายของเขาเหมือนกับรู้จักกันมาก่อน
"สวัสดีค่ะ" พอเขาแนะนำให้รู้จัก ปิ่นมุกก็เลยพนมมือขึ้นไหว้แบบนอบน้อม
"ปุ" เสียงนี้ดังขึ้นเมื่อพวกท่านรับไหว้แม่ของเขา
"ปู่ครับ" พลตรีนายแพทย์วันเวย์ที่อุ้มหลานชายอยู่เอ่ยพูดมาเบาๆ
"ปุ"
ปิ่นมุกและนอร์เวย์หันมองหน้ากัน เมื่อเห็นว่าลูกชายพยายามจะเรียกท่านว่าปู่
"ย่าน้อยใจนะ เมื่อวานก็เรียกแต่ปู่"
"เมื่อวาน??" นอร์เวย์สงสัยในคำพูดของแม่ แต่ปิ่นมุกไม่ได้สงสัย เพราะเธอแน่ใจแล้วว่าคนที่ไปหาลูกชายก็คือปู่กับย่านี่แหละ หญิงสาวถึงอยากจะหาโอกาสพาลูกมาไหว้พวกท่าน
"ป้อ" พอย่าบอกว่
