“เข้าใจแล้ว”
พอหรงฉือพูดจบ ก็พูดขึ้นมาอีกว่า “อีกเดี๋ยวแม่ต้องไปทำงานแล้ว วางสายก่อนนะ”
“ค่ะ บ๊ายบายค่ะแม่”
หรงฉือวางสาย
เธอกินข้าวเช้าเสร็จ ก็ออกไปบริษัท
เมื่อวานยุ่งมาตลอดทั้งวัน วันนี้กลับมาบริษัทก็ยังคงยุ่งมากเหมือนเคย
แต่ช่วงบ่ายวันนี้ เธอกลับได้เลิกงานเร็ว เลยเดินทางกลับไปบ้านตระกูลหรง และจะได้กินข้าวพร้อมกับคุณยาย
ทว่าเมื่อเธอกลับถึงบ้านตระกูลหรง กลับพบว่าคุณยายหรงอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก
หรงฉือมองเข้าไป เห็นว่าในห้องโถงไม่มีเงาของเฟิงจิ่งซินอยู่
เฟิงจิ่งซินคงจะไปกินข้าวกับพวกเฟิงถิงเซินอีกแล้ว
หรงฉือไม่สนใจ
แต่คุณยายหรงกลับรู้สึกว่าเฟิงจิ่งซินติดเฟิงถิงเซินมากจริง ๆ
เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อัดแน่นไปด้วยความจริงใจ “เสี่ยวฉือ ไว้เสร็จงานในตอนนี้แล้ว เธอต้องใช้เวลากับซินซินให้มากหน่อนะ ไม่งั้น...”
หรงฉือพยักหน้าอย่างขอไปที พลางว่า “หนูเข้าใจแล้ว หนูจะแบ่งเวลามา พวกเรากินข้าวกันก่อนเถอะ”
คุณยายหรงก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก
หลังจากทานข้าวเย็นเรียบร้อย หรงฉืออยู่คุยเล่นเป็นเพื่อนคุณยาย แล้วจึงขึ้นชั้นบนไปพักผ่อน
ช่วงสามทุ่มกว่า ๆ ตอนที่เธอลงมาชั้นล่าง ทางป้อมยามด้านนอกก็แจ้ง
