วางเค้กไว้ในตู้เย็น
โทรศัพท์ดังขึ้น หลังจากเฟิงจิ่งซินขึ้นไปอาบน้ำเสร็จ
เป็นเฟิงถิงเซินที่โทรศัพท์เข้ามา
เฟิงจิ่งซินรับสาย “พ่อ?”
เฟิงถิงเซิน “พ่อเพิ่งได้รับข้อความ ปู่หนูจะกลับมาพรุ่งนี้บ่าย พรุ่งนี้พอหนูเลิกเรียนแล้วพ่อจะให้คนไปรับหนูกลับมากินข้าวที่บ้านนะ ฝากบอกแม่หนูด้วย”
เฟิงหลินซง พ่อของเฟิงถิงเซินทำงานอยู่ในรัฐบาล
เนื่องจากงานของเฟิงหลินซงยุ่งมาก ปกติแล้วอย่างน้อยในหนึ่งปีจะมีเวลากลับมาบ้านน้อยนัก
วันที่คุณย่าเฟิงล้ม เฟิงหลินซงก็รีบเดินทางกลับมาแต่เช้ามืด ทว่าฟ้ายังไม่ทันสว่างก็ต้องเดินทางไปแล้ว
ตอนนี้คุณย่าเฟิงยังอยู่ที่โรงพยาบาล เฟิงหลินซงเลยตั้งใจลางานล่วงหน้าสองวัน รีบกลับมาฉลองวันปีใหม่กับคุณย่าเฟิง
เฟิงจิ่งซินฟังเฟิงถิงเซินพูดจบ ก็พูดขึ้นว่า “ค่ะ หนูเข้าใจแล้ว”
ครั้นพูดจบ เธอพลันนึกขึ้นมาได้ว่าตอนที่คุยโทรศัพท์เมื่อกี้ เฟิงถิงเซินบอกว่า ‘ไปรับหนู’ ไม่ใช่ ‘ไปรับหนูกับแม่’
หมายความว่า ไม่ได้รวมหรงฉือไว้ด้วย
เธอเอ่ยถามหรงฉือ “แม่ไม่กลับไปกินข้าวกับพวกเราเหรอคะ?”
เมื่อก่อน ทุกครั้งที่เฟิงหลินซงกลับมาบ้าน ไม่ว่าเฟิงถิงเซินจะอยู่หรือไม่ คุณย่าเฟิงมักจะเรียกให้หรงฉือ
