วันต่อมา
"อื้อ~" เสียงในลำคอดังเล็ดลอดออกมาแผ่วเบาในยามเช้า ร่างบางพลิกเข้าไปหาเจ้าของไออุ่นซึ่งนอนหลับอยู่ข้างกายโดยมีลำแขนกำยำกอดรัดเอวบางเอาไว้ไม่แน่นมาก
เปลือกตาบางเริ่มปรือขึ้นอย่างยากลำบาก ลมหายใจอุ่นที่เป่ารดหน้าผาก ทำให้คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองอังเดรพลางระบายยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้
การได้ตื่นมาแล้วอยู่ในอ้อมกอดของคนที่ตัวเองรัก ถือเป็นอะไรที่มีความสุขมากๆ ตื่นมาแล้วเป็นแบบนี้ทุกเช้าคงจะดี...
'เซียร์รักพี่เดย์'
รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆ เลือนหาย เมื่อคำพูดของตัวเองเมื่อคืนดังก้องเข้ามาในหัว อยากเขกมะเหงกตัวเองสักทีสองทีจริงๆ พอร่างกายมีแอลกอฮอล์ขับเคลื่อน ความกล้าหาญก็จะทำงานทันที
เธอจับแขนของอังเดรออกจากเอว แล้วค่อยๆ ดึงตัวเองขึ้นจากที่นอน ไม่ทันได้ก้าวลงจากเตียงนอนก็โดนแรงมหาศาลดึงเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดดังเดิม
พรึ่บ
"ว๊าย!" เธอร้องเสียงหลงด้วยความตกใจให้กับการกระทำนั้นของอังเดร ตอนแรกนึกว่าเขาหลับอยู่ แต่ที่ไหนได้กลับไม่ใช่
"จะไปไหน"
"กลับห้องของเซียร์ไงคะ"
"ใครอนุญาต?"
"เซียร์อนุญาตตัวเองเองค่ะ"
"กวนประสาทฉันแต่เช้าเลยเหรอวันนี้"
ลูเซียร์ไม่ได้ตอบกลับอังเดร เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากัน
