ตอนที่ 25
“ท่านหัวเราะบ้าอะไร นี่ข้าไม่ได้พูดขู่ท่านนะ พ่อของข้ารู้จักจอมโจรคนดังผู้นั้นจริงๆ แล้วข้าก็มั่นใจว่า ท่านจอมโจรจะไม่มีวันปล่อยท่านไปแน่ ที่ท่านทำกับลูกสาวสหายรักของเขา” ริมฝีปากอิ่มสวยสั่นระริกไม่ต่างจากใจดวงน้อยที่เต้นกระหน่ำอยู่ในอก เพราะหนทางรอดจากเงื้อมมือจอมโจรหนวดยาวเฟื้อยดูน้อยเต็มทน เพราะแม้เธอจะเพียรผลักไสร่างใหญ่นี่สักเท่าไรเขาก็ไม่ขยับเขยื้อนไปไหนสักนิดเดียว
“ข้าก็หัวเราะเจ้ายังไงล่ะมูนา แล้วเจ้าคิดหรือว่าข้าจะยอมให้จอมโจรคนดังของเจ้าตัดมือข้าได้ง่ายๆ” ฟารีฟเปล่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างขบขัน แต่ก็นะ... จะไม่ให้เขาหัวเราะออกมาได้อย่างไร ในเมื่อจอมโจรที่หญิงสาวอ้างถึงก็คือเขาเอง แล้วนี่คงจะเป็นเพราะกาลเวลาที่ผ่านมาเนิ่นนานเป็นสิบปีสินะ ถึงได้ทำให้มูนาจำเขาไม่ได้เลย ยิ่งคิดจอมโจรเหยี่ยวดำแห่งบาลายูดาก็ยิ่งนึกครึ้มอกครึ้มใจ และนึกอยากจะหาอะไรเล่นสนุกๆ ระหว่างเดินทางกลับหมู่บ้านบาลายูดา
“ฮึ! คนอย่างท่านน่ะหรือจะไปสู้
