ตอนที่ 40
“ข้าเป็นถึงหัวหน้าหมู่บ้านแล้วจะปัดความผิดชอบได้อย่างไรกัน ส่วนเจ้า...การิด เจ้าคงรู้ความในใจของข้าดีใช่หรือไม่ หากว่าข้าเป็นอะไรไป”
“ท่านอย่าพูดเช่นนี้ท่านโมฮัม เพราะท่านต้องมีชีวิตอยู่ต่อ เพื่ออยู่ดูแลลูกบ้านของท่าน”
“เจ้าก็รู้ว่าข้าแก่มากแล้ว เจ้าคิดว่าข้าจะอยู่ได้อีกสักกี่ปีกันเชียวการิด อีกอย่างตอนนี้ลูกสาวทั้งสองคนของข้าก็ได้เข้าไปอยู่ในวังหลวง ข้าหมดหวงแล้วละ” การิดยิ้มเฝื่อนๆ ออกมาเพราะตอนนี้ข่าวคราวของมูนายังคงเงียบกริบ เหมือนนางไร้ตัวตนยังไงยังงั้น หลังเพิ่งจะทราบข่าวว่ามูนาได้หนีออกจากกองคาราวานของท่านรามินทร์
“การิด เจ้ายังมีเรื่องอะไรอีก” เสียงของท่านโมฮัมทำให้คนสนิทพยายามปรับสีหน้าให้ดูดีขึ้น แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาจับผิดของท่านโมฮัมไปได้ และฝ่ายนั้นก็มองอย่างคาดคั้น
“รอนีย์ เจ้ามีอะไรทำก็ไปทำเถอะ ข้าขอคุยกับการิดตามลำพัง” เมื่อเห็นสายตาของคนสนิท ท่านโมฮัมก็รู้ความนัย จึงเอ่ยปากบอกให้พี่เล
