ตอนที่ 41
“มูนา เจ้าเร่งซักเสื้อผ้าเถอะ เราจะได้กลับกันเสียที ดูสิคนอื่นๆ พากันกลับบ้านพักไปหมดแล้ว” ไอช่าเอ่ยเตือน อีกทั้งก็เป็นห่วงว่าอันดาและทาเรียอาจจะกำลังอยู่ที่บ้านของท่านฟารีฟจริงๆ
“ข้าขอโทษ แต่ถ้าเจ้าเบื่อแล้วก็กลับไปก่อนก็ได้นะไอช่า” มูนาหันมายิ้มเซียวๆ แล้วเร่งลงมือซักผ้า เพราะเวลานี้อารมณ์ขุ่นมัวในใจเบาบางลงบ้างแล้ว ทั้งที่เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะคอยหลบหน้าหลบตาเขาไปทำไมกัน ในเมื่อเธอไม่ได้รักท่านซาอิด เพราะคนที่เธอรักและรอคอยก็คือท่านเหยี่ยวดำต่างหาก
“มาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกันสิมูนา แล้วถ้าขืนข้าปล่อยทิ้งเจ้าไว้คนเดียว เกิดเจ้านึกบ้าโดดน้ำฆ่าตัวตายขึ้นมา ข้าก็บาปน่ะสิ” ไอช่าบอกทีเล่นทีจริง แต่ก็เรียกรอยยิ้มของมูนาได้
“ข้าไม่คิดสั้นขนาดนั้นหรอกน่าไอช่า เจ้านี่ก็พูดเกินไป”
“ข้าไม่ได้พูดเกินไปสักนิด เพราะเจ้าน่ะประหลาดคนนัก” ไอช่าเอ่ยเย้า รู้สึกดีขึ้นมากที่ได้เห็นรอยยิ้มของเพื่อนรัก ที่ถึงแม้ว่าเธอและมูนา
