ตอนที่ 47
เช้าวันรุ่งขึ้นมูนาเดินออกจากบ้านพักแต่เช้าหลังจากหุงหาอาหารเช้าให้กับผู้เป็นสามีเรียบร้อย เพื่อไปพบไอช่าที่บ้านพัก แต่ระหว่างทางไปบ้านของไอช่าเธอได้พบกับคนที่ไม่อยากพบหน้าเดินมาขวางทางเสียก่อน
“เจ้ามีเรื่องอะไรกับข้างั้นหรืออันดา ถึงได้มาขวางทางข้า” มูนาเอ่ยถามเสียงเรียบๆ
“ฮึ!” อันดาครางออกมาแค่นั้น แล้วใช้สายตามองตั้งแต่ศีรษะยันปลายเท้าของอีกฝ่ายด้วยสายตาเหยียดหยาม
“เจ้ามองข้าด้วยสายตาเช่นนี้ทำไมอันดา” น้ำเสียงของมูนาเริ่มเข้มขึ้น
“ข้าก็มองผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอายอย่างเจ้าไงล่ะ แต่ข้าละสงสัยจริงๆ ว่าคนไร้ยางอายเช่นเจ้าเหตุใดถึงยังมีหน้ามาเดินลอยหน้าลอยตาให้ชาวบ้านชาวช่องเห็นได้อีกล่ะ” อันดาเอ่ยเสียงเยาะๆ
“ข้าไปทำอะไร” มูนาย้อนถาม ใจก็พานนึกถึงเรื่องเมื่อหัวค่ำที่ริมแม่น้ำ ก่อนจะพานนึกโกรธคนต้นเรื่องที่ทำประเจิดประเจ้อจนเธอต้องมาถูกอันดามองอย่างดูถูก
“เจ้านี่ช่างตีหน้าซื่อได้เก่งจริงๆ นะมูนา ทั้งที่เจ
