ตอนที่หก ท่านประธาน

Bab terbaru

• ซ่อนสายใยนายซาตาน   ตอนที่สี่สิบเจ็ด ตอนจบ

  สองอาทิตย์ต่อมาตอนนี้อาการของเปรมดีขึ้นมากเขากลับมาพักฟื้นที่บ้านของข้ามภพได้เป็นอาทิตย์แล้ววันๆก็ง่วนอยู่แต่กับหลานสาวตัวกลมที่เรียกหาคนเป็นปู่ไม่เว้นว่างซึ่งนั่นก็เหมือนยาดีที่ทำให้เปรมรู้สึกกระชุ่มกระชวยเป็นพิเศษบางวันก็มีมาลัยและชำนาญมาคอยอยู่พูดคุยให้บรรยากาศดูครื้นเครงชีวิตของเปรมจึงกลับมามีชีวิตชีวากว่าแต่ก่อนหลายเท่ามีความสุขมากๆอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันที่ข้ามภพและกอบัวจะจัดงานแต่งงานกันแล้วแต่คนในครอบครัวก็ไม่ได้เตรียมอะไรมากนักเพราะงานไม่ได้ใหญ่โตเชิญเพียงแค่คนสนิทกับคนในบริษัทของข้ามภพมาเท่านั้น“วันแต่งเจ้าสาวของผมต้องสวยมากแน่ๆ”ข้ามภพเข้ามาสวมกอดภรรยาตัวเล็กที่ยืนมองชุดแต่งงานสีขาวอยู่พักใหญ่ในช่วงเวลาก่อนนอนกอบัวหันมายิ้มให้กับชายหนุ่มทั้งชะเง้อไปที่เตียงมองหาเจ้าก้อนว่าหลับหรือยังหลังจากที่สามีของเธออุ้มเดินกล่อมพักใหญ่“ยัยหนูล่ะคะ”“ผมอุ้มไปห้องคุณพ่อแล้วยัยหนูก็นอนที่นั่น”“กวนคุณพ่อเปล่าๆนะคะ”“ไม่หรอกคุณพ่อให้ยัยหนูนอนที่นั่นเอง..เพราะว่า..คุณพ่ออยากได้หลานเพิ่มแล้ว”ข้ามภพว่าจบก็อุ้มร่างบางในชุดนอนไปวางที่เตียงหน้าระรื่นเขาค่อยๆถอดแว่นของกอ

• ซ่อนสายใยนายซาตาน   ตอนที่สี่สิบหก จัดการคนปากแข็ง

  "เอาไว้ถามคุณพ่อผมเองก็ได้""ปล่อยบัวได้หรือยังคะบัวบอกความจริงไปหมดแล้ว""ไม่..ผมจะไม่ยอมเลิกยุ่งกับคุณเด็ดขาดเพราะคุณดันเอาหัวใจผมไปหมดแล้วจะมาทิ้งขว้างกันง่ายๆได้ยังไง""คุณภพ"กอบัวตกใจกับคำพูดตรงไปตรงมาของข้ามภพพอสมควร"คุณไม่เคยมีใจให้ผมบ้างเลยหรือไงถึงได้จะตัดผมไปง่ายๆ..อย่างว่าเวลาที่รู้จักกันของเรามันไม่ได้มากมายคงไม่ทำให้คุณรู้สึกอะไร..แต่ผมมันดันคิดไปไกลแล้ว""มันไม่เกี่ยวกับเวลาไม่ใช่ว่าบัวไม่รู้สึกดี..แต่บัวแค่เข้าใจความเป็นจริง""ยิ่งคุณพูดผมยิ่งคิดว่าคุณไม่เข้าใจ..ผมก็อธิบายไปแล้วไงว่าพ่อผมไม่ได้คิดอย่างที่คุณคิด"ข้ามภพเริ่มเอ่ยเสียงอ่อนทั้งสายตาที่มองไปยังหญิงสาวดูตัดพ้อพอสมควรเพราะมาถึงขนาดนี้แล้วเธอก็ยังจะมาคิดเรื่องความเหมาะสมบ้าบอที่เขาไม่สนใจทั้งยังไม่ยอมบอกว่ายัยหนูคือลูกสาวของเขาอีก"อื้อ.."ข้ามภพบดจูบคนใต้ร่างอีกรอบหากว่าเธอจะไม่ยอมเข้าใจอะไรที่เขาพูดเขาก็จะทำกับเธอแบบนี้จนกว่าเธอจะเข้าใจและจะเค้นจนเธอยอมบอกความจริงจากปากตัวเองมาให้ได้“คุณภพพอเถอะค่ะ”เมื่อริมฝีปากหนาผละออกจากปากตัวเองได้สาวเจ้าก็ขอร้องให้ชายหนุ่มหยุดด้วยท่าทีไม่พอใจที่เอะอะเขาก็เอาแต่จูบเธอ

• ซ่อนสายใยนายซาตาน   ตอนที่สี่สิบห้า เค้นความจริง

  “ก็..ตอนแรกบัวรับปากว่าจะบอกความจริงแกเองให้ฉันอยู่เฉยๆ..แต่ตอนนี้ฉันเห็นว่ามันไม่จำเป็นแล้วในเมื่อเธอดันหลบหน้านายชัดเจนขนาดนี้”“เรื่องอะไรรีบพูดมา”ข้ามภพรีบเค้นหมอหนุ่มด้วยท่าทีสงสัยอย่างมากอยากจะรู้ว่ามีเรื่องอะไรสำคัญที่เขายังไม่รู้ชั่วโมงต่อมาหลังจากรับรู้ความจริงจากกวินได้ข้ามภพก็เหยียบคันเร่งรีบมาที่บ้านของกอบัวอย่างรวดเร็วเมื่อมาถึงก็พบว่าเธอนั้นไม่อยู่และไม่มีใครทราบด้วยว่ากอบัวนั้นลาออกจากบริษัทของข้ามภพแล้วข้ามภพจึงเล่าเรื่องในอดีตทุกอย่างที่ได้ฟังจากกวินให้ทุกคนในบ้านได้ฟังแล้วทุกคนก็นั่งอ้าปากค้างไปตามๆกันเช่นที่เขาเป็นตอนที่ได้ฟังเรื่องราวจากกวินข้ามภพขอโทษกับทุกคนที่ทำให้เกิดเรื่องขึ้นและเขาพร้อมจะรับผิดชอบกอบัวทุกอย่างและยังดีใจมากๆที่ได้เป็นพ่อของยัยหนูพารักจริงๆคนที่เข้าใจโลกความเป็นจริงอย่างครอบครัวของกอบัวให้อภัยข้ามภพกันทุกคนเพราะเรื่องที่เกิดต่างคนต่างก็ไม่ได้ตั้งใจแต่คนในบ้านก็ไม่รู้อยู่ดีว่ากอบัวหลบหน้าข้ามภพและไม่ยอมบอกความจริงที่รู้กับคนในบ้านหรือข้ามภพเพราะอะไร“แม่เค้าจะหนีพ่อไปไหนกันครับยัยหนู”“ป้อ..”ข้ามภพอุ้มเจ้าก้อนกลมกอดหอมพักใหญ่ง่วนกันอยู่สอง

• ซ่อนสายใยนายซาตาน   ตอนที่สี่สิบสี่ หนี

  กวินนั่งมองเปรมที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยด้วยสายตาสงสารตอนนี้เขารับรู้จากนักสืบแล้วว่าคนที่ต้องการทำร้ายข้ามภพในสองปีก่อนคือโฉมสุดาเพียงแค่รอให้นักสืบหาหลักฐานเพิ่มเติมที่จะมัดตัวโฉมสุดาเท่านั้นเขาก็จะส่งเรื่องถึงตำรวจได้หากเปรมได้รับรู้เรื่องนี้กวินเชื่อว่าเปรมต้องเสียใจไม่น้อยแต่ก็มีเรื่องที่น่ายินดีอีกเรื่องที่เขาอยากให้เปรมรับรู้เช่นกันก็คือเรื่องของกอบัวและลูก..ความคิดที่เปรมอยากจะให้ข้ามภพมีครอบครัวเป็นจริงแล้วเพียงแค่รอให้กอบัวพูดกับข้ามภพเองเท่านั้นแกร๊กกเสียงประตูที่กำลังเปิดทำให้กวินต้องหันกลับไปดูแล้วสายตาของเขาก็จ้องมองหญิงสาวที่เดินเข้ามาด้วยความฉงนไม่รู้ว่าเธอเข้าห้องผิดหรือรู้จักกับเปรมกันแน่"พี่วิน""แก้ว...รู้จักคุณลุงด้วยเหรอ"สิ้นคำถามของชายหนุ่มทั้งสองก็ออกมาคุยกันข้างนอก"คุณลุงเจอกับพ่อแม่แก้วโดยบังเอิญค่ะเค้าถูกชะตากับยัยหนูก็เลยขอมาหากันเรื่อย""รู้ตั้งแต่เมื่อไรว่าคุณลุงป่วยหนัก""เมื่อวันศุกร์ค่ะ..คุณลุงมาทานข้าวที่บ้านค่ะ""พี่พึ่งเข้าใจคำว่าโลกกลมจริงจังก็วันนี้""เรื่องที่คุณลุงเป็นพ่อคุณภพน่ะเหรอคะ"“ก็..ใช่”กวินรีบพยักหน้ารับเขาเกือบจะหลุดปากพูดเรื่องที่

• ซ่อนสายใยนายซาตาน   ตอนที่สี่สิบสาม เรื่องที่ต้องบอก

  "เดี๋ยว..ตอนนี้มันมีแดดแล้วเหรอ"นัตตี้ที่เดินเสริฟน้ำให้กับเหล่าตากล้องพร้อมลูกตาลเธอก็หันไปหรี่ตามองประธานหนุ่มที่อยู่อีกมุมของไร่แปลกใจไม่น้อยที่แดดยังไม่ออกมาจนร้อนแต่ทำไมกอบัวต้องคอยกางร่มให้ประธานหนุ่ม"คงอยากจะใกล้กันตลอดเวลานั่นแหละ""บอสเรานี่ก็คลั่งรักกับเค้าเหมือนกันนะ""ผู้ชายมาดเสือพอมีความรักก็เป็นลูกแมวกันแทบทุกคน"ลูกตาลอมยิ้มอ่อนเมื่อมองไปยังคู่รักที่ความรักกำลังผลิบานตกเย็นหลังการถ่ายทำสำเร็จเสร็จเรียบร้อยทุกคนก็ต่างฉลองกันอยู่ที่หน้าบ้านของสันติเป็นกลุ่มเป็นก้อนหนุ่มๆก็ยืนย่างอาหารทานที่กลางลานกางเต็นท์ส่วนสาวๆก็หลบมุมกันเข้ามาในครัว"มีแอลกอฮอลหน่อยคงดีเนอะนัตตี้"ลูกตาลหันมาบอกกับนัตตี้ขณะนั่งกัดไก่ทอดคำโต"ไม่ได้เตรียมมาเลยน่ะสิ""ป้าพอจะมีสาโทอยากลองหรือเปล่าล่ะ"ตองนวลเห็นเหล่าสาวๆอยากจะได้แอลกอฮอลกันเธอไม่มีเครื่องดื่มดีๆราคราแพงมีก็แต่สาโทที่เธอชอบเก็บเอาไว้และอยากจะให้ทุกคนได้ชิม"ไม่ปฏิเสธค่ะป้านวล"เป็นนัตตี้ที่เอ่ยตอบรับตองนวลเสียงชัดแจ๋ว"เดี๋ยวป้าไปเอาให้""ป้านวลไม่ต้องค่ะเดี๋ยวบัวไปเอามาให้อยู่ที่เดิมใช่หรือเปล่าคะ"กอบัวรีบอาสาเพราะเห็นตองนวลเดินเสร

• ซ่อนสายใยนายซาตาน   ตอนที่สี่สิบสอง ไม่อยากเป็นแฟน

  "เมื่อกี้ป้านวลหมายถึงบอสเป็นผัวบัวเหรอ.."นนนี่หันมาหาพิมลดาเปรยถามคนข้างๆเสียงอ่อนสีหน้าของนนนี่ดูอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด"ก็คงจะอย่างงั้นมีคนเดียวนั่นแหละที่ชอบถ่ายรูป""ทำไมป้านวลพูด...แบบนั้น"นัตตี้เอ่ยขณะที่จ้องมาที่พิมลาดเป็นตาเดียวเช่นเดียวกับลูกตาล"ช่างเถอะ..พี่ก็ขี้เกียจจะอยากรู้เรื่องคนอื่นแล้วตอนนี้หิวมากกก.."ตอนนี้พิมลดาไม่อยากให้ทุกคนคิดกันเองเรื่องเจ้านายและกอบัวจึงเริ่มหันมาสนใจกับอาหารตรงหน้า"ขอเก็บความสงสัยไว้ก่อนละกัน"ท้องที่ร้องโหยหิวของนนนี่ก็ทำให้เธอเปลี่ยนใจเก็บเรื่องสงสัยไว้ในใจหันมาสนใจกับอาหารเย็นเช่นเดียวกับพิมลดาและสองสาวที่เริ่มตักอาหารกับพูนจานแล้วกอบัวเดินมาจากหลังบ้านของสันติไม่ไกลนักก็เห็นข้ามภพง่วนอยู่กับการถ่ายรูปพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกเธอยืนเก้ๆกังๆครู่หนึ่งก่อนจะตัดสนใจเดินเข้าไปหาเขาเพื่อเรียกให้หลับไปทานข้าวเย็น"คุณภพคะป้านวลให้บัวมาตามคุณไปทานข้าวเย็นค่ะ""ป้านวลไม่บอกคุณก็ไม่มาใช่หรือเปล่า"มือหนารวบโอบเอวคนที่เข้ามายืนข้างๆเอาไว้แน่นก่อนจะจ้องไปที่ใบหน้าหวานที่ไม่แม้แต่จะยิ้มให้เขาและเปรยตัดพ้อ"คุณภพปล่อยค่ะเดี๋ยวคนอื่นมาเห็น"กอบัวหั