ในที่สุดเฉินจืออี้ก็โทรแจ้งตำรวจ
ตำรวจตรวจสอบกล้องวงจรปิดแล้วพบว่าสถานที่ที่ฉันหายตัวไปนั้นอยู่ใกล้ ๆ กับโรงงานร้าง
แม้ว่าจุดนั้นจะเป็นโรงงานร้าง แต่เพราะหิมะตกจึงมักจะมีคู่รักแวะเวียนมาถ่ายรูปเช็คอินที่นั่น เพราะถือว่าเป็นสถานที่ที่โรแมนติก
เฉินจืออี้ขับรถไปถึงทุ่งหิมะนั้น
เขาเดินไปบนหิมะอย่างทุลักทุเลพร้อมกับตะโกนเรียกชื่อฉัน
จากนั้นดูเหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และมองไปที่โรงงานร้างที่อยู่ไม่ไกลอย่างไม่เชื่อสายตา
ในที่สุดเขาก็รู้แล้วใช่ไหม?
ในที่สุดก็พบว่าที่นี่อยู่ใกล้กับสถานที่ที่เขาทำการผ่าศพหญิงสาวนิรนามศพนั้น
“คุณเฉิน สุนัขตำรวจของเราพบสิ่งนี้ในกองหิมะครับ”
เครื่องช่วยฟังเปื้อนเลือดข้างหนึ่ง
ยากที่จะอธิบายปฏิกิริยาของเฉินจืออี้ ดูเหมือนว่าเขาจะตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
สุดท้ายเขาก็เปิดดูเครื่องช่วยฟังราคาแพงที่เขาสั่งทำให้ฉัน
“เป็นไปไม่ได้ นี่ไม่มีทางใช่ของเธอ บนโลกนี้มีเครื่องช่วยฟังตั้งมากมาย ไม่ใช่ของเธอ เธอยังรอผมกลับไปกินข้าวที่บ้าน ผม...ผมไม่พูดกับคุณแล้ว เสี่ยวซิงซิงยังรอผมกลับไปกินข้าวที่บ้าน ผม...ผมต้องกลับไปกินข้าวที่บ้าน”
เขาผลักตำรวจออกและเดินโซซัดโซ
