“นลิน!!” เขาเรียกเธอเสียงเข้มขึ้น แต่นึกขึ้นได้จึงพยายามสงบสติแล้วถามเรื่องอื่น
“วันนี้ไปหาหมอเป็นยังไงบ้าง” เมฆาถามออกไปแล้วยืนมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้มีสีหน้าบึ้งตึง รูปร่างของเธอดูอวบอิ่มขึ้นกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อย
“ลูกแข็งแรงดีค่ะแล้วพี่เมฆมีอะไรจะบอกลินมั้ยคะ"
“ลินหมายถึงเรื่องลิตาใช่ไหม”
“แล้วทำไมพี่เมฆไม่บอกลินว่าเธอกลับมาแล้ว พี่เมฆคิดอะไรอยู่”
“คือพี่...”
“ถ้าพี่เมฆยังรักพี่ตา ก็ไปเถอะค่ะ”
“ลิน” เขาเรียกเธอออกมาเสียงแผ่ว
“พี่เมฆรอเธอมาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ” เธอถามพร้อมมองลึกลงไปในตาเขา
เขาไม่ตอบคำถามเธอแต่แววตาของเขาดูสับสนอย่างเห็นได้ชัด
“ลินอาจจะไม่ใช่คนที่พี่เมฆรักตั้งแต่ต้น ลินเข้าใจ ถ้าพี่เมฆลำบากใจ ให้ลินกลับไปอยู่บ้านลินก็ได้นะคะ”
“ลินอยู่ที่นี่ดีแล้ว แต่พี่มีเรื่องหนึ่งอยากจะขอลิน ลิตาจะขอมาอยู่ที่นี่สักพัก”
“พี่ตาไม่มีที่อยู่เหรอคะ”
“ตาเขาจะรีโนเวทห้องใหม่ เลยจะขอมาอยู่ด้วยไม่นาน”
“พี่เมฆเห็นว่ามันสมควรรึเปล่า”
“พี่แค่สงสารเธอ”
“ถ้าพี่ตามาอยู่ที่นี่ ลินขอกลับไปอยู่บ้านตัวเองค่ะ” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ลินต้องอยู่ที่นี่ ไปอยู่คนเดียวใครจะดูแล”
“ถ้าอยากให้ลินอยู่ที่นี
