“อย่าคิดว่ามันจะรอดได้ตลอดแล้วกัน ฉันจะฆ่ามันด้วยน้ำมือของฉันเอง เหอะ เมฆคงไม่คิดหรอกว่าฉันจะกล้าฆ่าลูกของเขาได้ลง”
“พี่นี่มันเลือดเย็นจริงๆ เลวจนไม่รู้จะหาอะไรเปรียบ”
เพี๊ยะ! ลิตาใช้มือยกขึ้นสะบัดใส่หน้านลินอย่างแรงจนเธอหน้าหันไม่ทันตั้งตัว
พลั้ก ปัง!!
ประตูถูกเปิดออกอย่างแรงจนหญิงสาวทั้งสองสะดุ้งเพราะตกใจ เมฆายืนถือโทรศัพท์แนบกับหูอยู่ปลายตามองลิตาอย่างโกรธจัดพร้อมเดินไปหาเธอแล้วกระชากแขนเล็กอย่างแรง จนเธอนิ่วหน้าอย่างเจ็บปวด
“เมฆ” เธอเรียกชื่อชายหนุ่มอย่างตกใจ แววตาเขาน่ากลัวจนเธอตัวสั่นระริกอย่างห้ามไม่อยู่
“คุณคิดจะฆ่าลูกของผมเหรอตา” เขาถามออกมาเสียงเย็นพร้อมส่งแรงบีบแรงขึ้น
“โอ๊ย เมฆฟังตาก่อนนะ ตาอธิบายได้ เมฆกำลังเข้าใจผิด” เธอพยายามอธิบายเขาอย่างลุกลี้ลุกลน เธอรู้ดีว่าเมฆาถ้าโกรธและเกลียดใครเขาน่ากลัวขนาดไหน
“ผมเข้าใจอะไรผิดเหรอ ผมได้ยินชัดเจนเต็มสองหู คุณกล้าเรียกลูกผมว่าเลือดชั่วๆ และจะฆ่าเขาด้วยน้ำมือของคุณเอง นี่เหรอที่ผมฟังผิด” เขาพูดออกมาเสียงลอดไรฟัน
“คือ ตา... ตาขอโทษ ตาทำไปทั้งหมดเพราะตารักเมฆ”
“ไม่หรอก ที่คุณทำไปทั้งหมดเพราะคุณมันรักตัวเอง คุณทิ้งผมไปมีคนอื่นแล้วตอนน
