บทที่16
"เฮีย โมนาสงสารลูกแล้วนะคะ ฮึกๆ" โมนาร้องไห้อย่างปวดใจ
"อย่าเพิ่งไปเห็นอกเห็นใจมัน ถึงจะสงสาร ถึงจะเห็นใจมันมากเพียงใด แต่เราก็ต้องอดทน ถ้าเราไม่ทำแบบนี้ ลูกชายของเราก็จะไม่ตัดอกตัดใจจากผู้หญิงคนนั้น" คริสเตียนพูดเสียงราบเรียบ ใครบ้างที่จะไม่ปวดใจที่เห็นลูกชายเอาแต่หลงผู้หญิง ปรนเปรอทุกสิ่งทุกอย่างให้ ชีวิตไม่มีจุดหมายอะไรเลย
"พวกเขาสองคนรักกันนะเฮีย"
"ลูกเราหลงผู้หญิงคนนั้นมากกว่า ส่วนผู้หญิงคนนั้นรักเงินของลูกเรา ถ้ามันยังทำนิสัยอยู่แบบเดิม ๆ ต่อให้มีเงินมากมาย ก็ไม่พอให้มันเอาไปปรนเปรอผู้หญิงคนนั้นหรอก" คริสเตียนเอ่ยอย่างหนักใจ ก่อนจะประคองผู้เป็นภรรยาไปนั่งที่โซฟา
ลูกเจ็บพ่อแม่ก็เจ็บ แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ ชีวิตและครอบครัวก็จะฉิบหายวายป่วงเพราะบุตรชาย "เฮียอยากให้ลูกตาสว่างสักที"
"กว่าลูกจะคิดได้ กว่าลูกจะตาสว่าง ครอบครัวของเราไม่พังไปมากกว่านี้เหรอเฮีย โมนาปวดใจทุกครั้งที่เห็นลูกเห็นเฮียทะเลาะกัน"
"แต่เฮียว่ามันจะอีกไม่นานหรอก ทุกอย่างจะดีขึ้น คาเตอร์น่าจะเริ่มคิดอะไรบ้างแล้ว เฮียอยากจะดัดนิสัยของลูกเรา ส่วนทรงศีลก็อยากจะดัดนิสัยของลูกเขา ทุกคนต้องร่วมมือกัน ทุกอย่างถึงจะผ
