บทที่35 ตามหา
เครื่องบินหรูทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้ามุ่งไปเกาะต้องห้าม แม้จะใช้เวลาเพียงแค่สองชั่วโมงกว่า แต่คนใจร้อนแทบนั่งอยู่ไม่สุข มือหนากดโทรศัพท์โทรออกอยู่ตลอดเวลา
"ลูกรับไหมคะ?"
"ไม่เลย" ทรงศีลส่ายหน้า เขากดโทรศัพท์โทรหาบุตรสาวอยู่นานมาก แต่ก็ไม่มีใครรับเลย ความห่วงใยและกังวลถาโถมเข้ามา จนทรงศีลตั้งรับไม่ทัน อาการป่วยที่มีอยู่ทุนเดิมอยู่แล้วจึงกำเริบขึ้นมา "คุณระริน"
เขากุมที่หน้าอกของตัวเองไว้ ระรินรีบเปิดกระเป๋าควานหากระปุกยาที่เขากินประจำ พอเจอก็รีบเปิดฝาเทแคปซูลยาออกมาใส่ปากให้สามี โดยมีคริสเตียนเป็นคนกรอกน้ำตาม
"อาการคุณไม่ดีเลย คุณควรไปหาหมอนะคะ" ระรินเอ่ยอย่างไม่สบายใจ ทรงศีลพอได้ทานยาอาการเจ็บที่อกก็ดีขึ้นมาตามลำดับ แต่ถึงจะเริ่มดีขึ้นผู้เป็นภรรยาก็ยังห่วงใยอยู่ดี "หมอนัดครั้งที่เเล้วก็ไม่ไป เอาแต่ทำงานหนัก ระรินบอกก็ไม่ฟัง"
"เอาไว้ผมไปถึงเกาะ เห็นลูกปกติปลอดภัย ผมจะไปหาหมอนะ คุณจะได้สบายใจสักที"
"ค่ะ"
"ถ้าไม่ไหวบอกพวกกูได้นะทรงศีล รักษาตัวก่อนก็ได้" คริสเตียนเอ่ย
"กูร้อนใจ ถ้ากูเห็นว่าลูกปลอดภัย ความรู้กังวลในหัวใจของกูมันก็จะคลี่คลายลง"
"อืม แต่คงจะไม่มีอะไรหรอกมั้ง กูเห็
